Η έρευνα του IW προσδιόρισε τη φτώχεια βασιζόμενη σε τέσσερις βασικούς δείκτες: Τη σχετική εισοδηματική φτώχεια, η οποία πλήττει όσους διαθέτουν εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου όρου της χώρας στην οποία ζουν, την υποκειμενική εισοδηματική φτώχεια, που βασίζεται στην ατομική εκτίμηση, τον λεγόμενο παράγοντα της στέρησης (χαμηλό επίπεδο διαβίωσης) και τέλος την οικονομική στενότητα, η οποία δείχνει το βαθμό επάρκειας του εισοδήματος ενός νοικοκυριού.
Βάσει της έρευνας πιο έντονο είναι το πρόβλημα της φτώχειας στις νεότερες χώρες-μέλη της ΕΕ, Λετονία, Βουλγαρία και Ρουμανία, στις οποίες έρχεται να προστεθεί η Ελλάδα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, μία πολύ σημαντική μέθοδος καταπολέμησης του φαινομένου της φτώχειας είναι η λήψη μέτρων στον εργασιακό τομέα, αλλά και η κοινωνική στήριξη ομάδων όπως, για παράδειγμα, οι ανύπαντροι γονείς, ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν με αξιώσεις μία πλήρη απασχόληση.