Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς, που όλα μοιάζουν φευγάτα και ξένα, υπάρχει ένα μέρος που μας περιμένει σταθερό, όπως πάντα: ο ορεινός Φενεός.
Οι πλαγιές της Κυλλήνης και του Χελμού, οι εκκλησιές και τα καφενεία, οι
φωνές των παππούδων που ακόμα αντηχούν στους τοίχους, μας καλούν ξανά εκεί που χτυπά η καρδιά μας.
Μην αφήσεις το χωριό σου μόνο φέτος το καλοκαίρι..
Με φωνές παιδιών, με τραπέζια στη σκιά, με λιτανείες και πανηγύρια, με
δροσιά στις αυλές και μεσημέρια με τον ήχο των τζιτζικιών.
Ο Φενεάτης δεν ξεχνά. Ο Φενεάτης γυρνά.
Γιατί χωρίς εμάς, τα χωριά μας σβήνουν. Και χωρίς τα χωριά μας, ποιοι είμαστε;
Αυτό το καλοκαίρι ας γίνει ξανά υπόσχεση:
Να είμαστε εκεί, όλοι. Να ξανασμίξουμε. Να χτίσουμε, να τραγουδήσουμε,
να θυμηθούμε. Να πούμε στα παιδιά μας ποιοι είμαστε, από πού κρατάμε. Πατριώτη, μη λείψεις φέτος από το χωριό. Μην το κάνεις φάντασμα.
Γίνε φωνή, παρουσία, ζωή.
Ραντεβού στον Ορεινό Φενεό. Το καλοκαίρι ανήκει στα χώματά μας.
Ο Φενεός σε περιμένει ζωντανός — Όχι μόνο για τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά για όλο το καλοκαίρι.
Ο τόπος θέλει ζωή. Θέλει παρουσία.
Θέλει ανθρώπους στα σπίτια, παιδιά στις αυλές, φωνές στις πλατείες.
Θέλει να ξαναγίνει ο Φενεός που ξέραμε — και να τον γνωρίσουν τα παιδιά
μας. Ο Ορεινός Φενεός δεν είναι μόνο ένα σημείο στον χάρτη.
Μην περιμένεις τον Δεκαπενταύγουστο για να φανείς. Έλα νωρίτερα. Μείνε περισσότερο. Ζήσε τον Φενεό σου.
Γιατί τα χωριά δεν χάνονται από φτώχεια. Χάνονται από απουσία.
Και φέτος, αν λείπεις εσύ — λείπει κάτι απ’ την ψυχή του βουνού.