Κατάλογος σημαντικότερων οπλαρχηγών των επαρχιών της Πελοποννήσου κατά την Επανάσταση του 1821!

  

Ακολουθεί ο κατάλογος με τα ονοματεπώνυμα των σημαντικότερων οπλαρχηγών (καπετανέων) των επαρχιών της Πελοποννήσου κατά την Επανάσταση του 1821. Χρησιμοποιείται η διοικητική διαίρεση των επαρχιών (καζάδων) κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας. 

Συμπεριλαμβάνεται χάρτης με τα όρια και τις έδρες των καζάδων, τα ονόματα των τμημάτων τους (κόλια ή σέμτια) ή ονόματα σημαντικών χωριών ή συστάδων χωριών. Επίσης γίνεται και πληθυσμιακή εκτίμηση των επαρχιών αυτών με βάση υπάρχοντα στοιχεία, για την περίοδο πρακτικά μετά την άλωση της Τριπολιτσάς – έδρας του πασαλικίου του Μοριά.
Οι οπλαρχηγοί που περιλαμβάνονται είναι οι σημαντικότεροι, με βάση τη φήμη τους (μέσα απο τα απομνημονεύματα των αγωνιστών), την στρατιωτική τους δύναμη ή το μέγεθος των χωριών τους, με βάση κυρίως τα στοιχεία του Φωτάκου. Προφανώς η πληθυσμιακή αναλογία ορεινών με πεδινά-αστικά μέρη την εποχή εκείνη ήταν αντιστρόφως ανάλογη των περιόδων ειρήνης και πολιτισμένης διοίκησης.
Κατά τον Πουκεβίλ (1805) η Πελοπόννησος κατοικούταν από 400.000 χριστιανούς, 4.000 εβραίους και 15.000 μωαμεθανούς. Ο πληθυσμός των μωαμεθανών φαίνεται ότι είναι υποτιμημένος. Προσθέτοντας και τα στρατεύματα που στάθμευαν στον Μοριά προεπαναστατικά οι μωαμεθανοί στην χερσόνησο ήταν μάλλον πάνω από 40.000. Όσον αφορά τη διαίρεση των επαρχιών τα στοιχεία του Γάλλου περιηγητή είναι ακριβέστερα.

Διοικητικά το πασαλίκι του Μοριά χωριζόταν σε 24 βιλαέτια.

Ποιοι ήταν οι Κορίνθιοι Φιλικοί;

 

 

*του Δρ. Αναστασίου Λυμπερίου

 

Η ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως συνδέεται αδιάρ­ρηκτα με την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας.

Η μυθική αυτή οργάνωση, κατόρθωσε, με τη μορφή πού έλαβε, να συνενώσει όλες τις ζωτικές δυνάμεις ελληνισμού. Οι ιδρυτές της κατάφεραν κυρίως να συνδυάσουν τη βαθειά ριζωμένη, μα ολέθρια πεποίθηση των Ελ­λήνων επί Τουρκοκρατίας ότι ή Ελλάς δεν θα ελευθερωθεί παρά με τη συνδρομή των ξένων με τη θλιβερή πραγματικότητα ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να βασίζονται παρά στις ίδιες των δυνάμεις.

Η Φιλική Εταιρία ήταν η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την προετοιμασία της επανάστασης στην Ελλάδα και εκ του αποτελέσματος κρίνεται επιτυχημένη. Η πολύχρονη ωρίμανση της ιδέας του ξεσηκωμού και η αίσθηση της συλλογικής προσπάθειας υπήρξε καθοριστική για την προετοιμασία του αγώνα. Με μόνα εφόδια τον πατριωτισμό, την πίστη και την αισιοδοξία, κατάφεραν τελικά να οργανώσουν μια καθαρώς ελληνική εξέγερση.

Στοιχεία Διαχρονικότητας της Ελληνικότητας μέσα από τα Δημοτικά Τραγούδια για τη μάχη στα Δερβενάκια Κορινθίας

 

 Γράφει ο Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Τα λαογραφικά θέματα συνήθως δείχνουν ότι υπάρχει μία αδιάσπαστη ενότητα ανάμεσα στο λαϊκό πολιτισμό, αρχαίο και νέο, με εκφράσεις του αρχαίου να έχουν μεταφερθεί στο νέο. Ερμηνεύονται δηλαδή και πολλά αρχαία προβλήματα με μόνη βοήθεια την κατάλληλη έκφραση τους στα αντίστοιχα γνωστά νεοελληνικά. Ας περιοριστούμε σ’ ένα από αυτά τα φαινόμενα, στην ποίηση του λαού μας και ας ζητήσουμε τη σχέση αυτής με την αρχαία, αφού πρώτα απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι είδους ποίηση είναι η Δημοτική Ελληνική Ποίηση;