Ελληνικό Γούντστοκ στην ορεινή Κορινθία

Χριστόφορος Κάσδαγλης
 

5^ο Φεστιβάλ Ζήρειας «Νίκος Δόικας. 29-31 Αυγούστου, στο οροπέδιο της Ζήρειας. Μια διοργάνωση χωρίς εισιτήριο, χωρίς σεκιουριτάδες, με δωρεάν κάμπινγκ, πανδαισία μουσικών συγκροτημάτων και επαφή με τη φύση στο υψόμετρο των 1.600 μέτρων.

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, στο οροπέδιο της Ζήρειας στήνεται μια μεγάλη γιορτή. Είναι το μουσικό φεστιβάλ «Νίκος Δόικας», το οποίο ξεκίνησε το 2009 και έχει πολλούς και φανατικούς υποστηρικτές.  

Ένας απ’ αυτούς είμαι πια κι εγώ. Παρ’ ότι γείτονας, παρότι ήταν εξαρχής φανερό ότι κάτι σπουδαίο διαδραματιζόταν εκεί πάνω, σειρά συγκυριών δεν μου είχαν επιτρέψει  να παρευρεθώ στις τρεις πρώτες διοργανώσεις. Ανεβήκαμε για πρώτη φορά πέρσι, στο 4^ο Φεστιβάλ. Απ’ αυτή την εμπειρία μεταφέρω εδώ τα βασικά συστατικά της συνταγής αυτού του ασυνήθιστου γλυκού πράγματος. Γιατί για γλυκό πρόκειται.

 Free, free, free

Η συνταγή δεν είναι ούτε μυστική ούτε μαγική. Η μοναδική της ιδιαιτερότητα έχει να κάνει με τα υλικά που ΔΕΝ πρέπει να βάλεις μέσα, γιατί αλλιώς το γλυκό θα αποτύχει.

Αυτό που δεν έχει, λοιπόν, το φεστιβάλ, και οι διοργανωτές το ξορκίζουν μετά μανίας, είναι οι αμοιβές και το εισιτήριο – δηλαδή με άλλα λόγια το κυνήγι του κέρδους. Πάνω από 60 μουσικοί ανεβαίνουν κάθε χρόνο στο βουνό και παίζουν γιατί το θέλουν, χωρίς οικονομικό κίνητρο, ενώ χιλιάδες επισκέπτες απολαμβάνουν τα πάντα ελεύθερα, χωρίς να πληρώσουν για να μπουν ή να κατασκηνώσουν στο χώρο. Σε μια εποχή που το ελεύθερο κάμπινγκ διώκεται συστηματικά, το Φεστιβάλ της Ζήρειας είναι η αποθέωση του free camping, στην πιο ορεινή εκδοχή του. Μπορείς να περάσεις ένα τριήμερο με ελάχιστο κόστος και να δεις και ν’ ακούσεις πολλά και ξεχωριστά πράγματα. Εκεί, βέβαια, υπάρχει η υποδομή του Αθλητικού Κέντρου Ζήρειας όπου μπορεί να πίνει και να τρώει ο καθένας πληρώνοντας, αλλά σε κανέναν δεν απαγορεύεται να φέρει μαζί του τα φαγητά και τα ποτά του.

Θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος ότι αυτός ο απαράβατος κανόνας ρίχνει τη μουσική ποιότητα της διοργάνωσης, αλλά δεν θα ’χε δίκιο. Μπορεί το φεστιβάλ να ξεκίνησε το 2009 σαν ένα πάρτι στη μνήμη του Ξυλοκαστρίτη μπασίστα Νίκου Δόικα με μερικά συγκροτήματα φίλων του, αλλά χρόνο με το χρόνο, όλο και περισσότερα γκρουπ επιδιώκουν να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη γιορτή της μουσικής. Είναι τόσα πολλά, που τελικά δεν παίζουν όλοι γιατί θα ήταν αδύνατο να χωρέσουν στη διάρκεια του τριημέρου.

Σχήματα ροκ, μπλουζ, τζαζ, ρέγκε, χιπ χοπ, κάντρι και έθνικ απαρτίζουν το πρόγραμμα, με πολύ καλό ήχο και άψογο στήσιμο από τους τεχνικούς και από την ομάδα του Αθλητικού Κέντρου.

 Κολεκτίβα

Το δεύτερο σημαντικό υλικό της συνταγής είναι η συμμετοχικότητα. Το φεστιβάλ έχει ως πυρήνα του τρεις ανθρώπους: τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, το Γιώργο Γκουρβέλο και τον Ανδρέα Ζάρρο. Εκείνοι το ξεκίνησαν κι εκείνοι το συνεχίζουν – τώρα πια με τη βοήθεια δεκάδων ή, πιο ρεαλιστικά, εκατοντάδων φίλων. Γραφιστικά, εκτυπωτικά, αφισοκολλητικά, κινηματογραφικά, επικοινωνιακά και όλες οι άλλες δουλειές γίνονται από ανθρώπους που δεν πληρώνονται αλλά γουστάρουν!

«Τα Ζήρεια», όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τη διοργάνωση πολλοί μουσικοί, γίνονται έτσι επειδή όλο και περισσότεροι γουστάρουν …να γίνονται έτσι! Δηλαδή χωρίς αμοιβές και κέρδη, ελεύθερα κι ωραία! Στο κόλπο έχουν μπει δεκάδες επαγγελματίες των Τρικάλων και του Ξυλοκάστρου, που συνεισφέρουν «σε είδος», φιλοξενώντας και ταΐζοντας μουσικούς και τεχνικούς. Αλλά κι οι επισκέπτες γίνονται εθελοντικά συμμέτοχοι στα έξοδα, αγοράζοντας ένα t-shirt που κυκλοφορεί κάθε χρόνο, ώστε να γίνεται πράξη η εμμονή των τριών θεματοφυλάκων του φεστιβάλ να μην υποκύψουν σε καμία μορφή εμπορικότητας.

 Βουνίσια ζωή

Ένα ακόμα υλικό που προστέθηκε πέρσι είναι η γνωριμία των επισκεπτών με το βουνό και τις ομορφιές του. Γι’ αυτό φροντίζουν:

* Οι σπηλαιολόγοι του ΣΠΕΛΕΟ, που κατεβάζουν με ασφάλεια στο πανέμορφο σπήλαιο του Ερμή, δίπλα στο χώρο του φεστιβάλ, όσους θέλουν να προεκτείνουν τη σχέση τους με τον τόπο.

* Τα μέλη του συλλόγου προστασίας του δάσους «Κυλλήνιος Άδωνις», με τις ξεναγήσεις και τις πεζοπορίες που διοργανώνουν στην κοιλάδα Φλαμπουρίτσα και στη λίμνη Δασίου, δύο από τις ομορφότερες τοποθεσίες του βουνού.

* Η φωτογραφική παρουσίαση της χλωρίδας της Ζήρειας από τον Σπύρο Αποστολόπουλο, με εκατοντάδες φωτογραφίες φυτών, πολλά από τα οποία συναντάς μόνο στην Πελοπόννησο και τέσσερα απ’ αυτά μόνο στη Ζήρεια.

* Εκδρομές -που θα οργανωθούν για πρώτη φορά φέτος- στα γύρω χωριά του βουνού και γνωριμία με τους ανθρώπους και τα προϊόντα τους.

Στο 5^ο Φεστιβάλ προστέθηκε ακόμα ένα υλικό. Το μεταφέρω όπως το έγραψε ένας εκ των διοργανωτών στην τοπική εφημερίδα ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ: «Τώρα δουλεύουμε πυρετωδώς για το 5^ο Φεστιβάλ. Όλοι μαζί θα γιορτάσουμε με ευθύνη και έγνοια για τη φύση, προσθέτοντας φέτος και τον αγώνα για να κρατηθεί κι αυτή ελεύθερη. Τις παραλίες, τους «Πευκιάδες», τα βουνά και τα αγαθά τους (νερό, χρυσάφια κ.λπ.) πρέπει να τα κρατήσουμε δημόσια και ανέγγιχτα απ’ το κέρδος. Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δε θέλουν λεφτά, κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ!».

Όλα τα παραπάνω λοιπόν, αρμονικά δεμένα, βγάζουν τη γλύκα που γεύεσαι αν βρεθείς εκεί, στα 1.600 μέτρα, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Φέτος η γιορτή θα διαρκέσει για πρώτη φορά τρεις μέρες και θα ξεκινήσει την Πέμπτη 29 Αυγούστου, ημέρα των γενεθλίων του φεστιβάλ.

Περισσότερες πληροφορίες, στο http://www.ziriafestival.gr. Αυτό που δεν πρέπει για κανέναν λόγο να παραβλέψει κανείς είναι τα χειμωνιάτικα ρούχα. Κάνει κρύο στο βουνό τις νύχτες, κι ας είναι Αύγουστος.

 Σπυριδούλα και ΣΙΑ

Στη Ζήρεια, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, επινοήθηκε η μουσική. Ο Ερμής, ο οποίος γεννήθηκε εκεί, έφτιαξε την πρώτη λύρα από καύκαλο χελώνας (το λογότυπο του φεστιβάλ αυτήν απεικονίζει), την οποία εν συνεχεία χάρισε στον Απόλλωνα για να τερματίσει μιαν αντιδικία τους. Άλλος ένας λόγος ίσως που τα κύματα που εκπέμπονται στο φεστιβάλ «Νίκος Δόικας» είναι τόσο θετικά.

Οι μουσικοί που μετέχουν κάθε χρόνο στη γιορτή είναι πολλοί και αξιόλογοι. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς παίζουν και ξαναπαίζουν στα «Ζήρεια». Είναι πολύ δύσκολο για τους διοργανωτές να διαλέξουν τα γκρουπ, γιατί οι διαθέτοντες εαυτόν για συμμετοχή είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που χωράνε στο πρόγραμμα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το επαναλαμβάνω: Οι μουσικοί δεν αμείβονται!

Η σύνθεση ξεκινά πάντα με ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ. Το συγκρότημα των δύο κολλητών του Δόικα, Βασίλη και Νίκου Σπυρόπουλου, στο οποίο συμμετείχε κι ο ίδιος ως μπασίστας για πολλά χρόνια. Κάθε φορά φέρνουν μαζί τους στο βουνό φίλους που τους συνοδεύουν. Πέρσι και πρόπερσι τους συνόδευε ο Δημήτρης Πουλικάκος, ενώ φέτος θα είναι μαζί τους ο Αλέξης Καλοφωλιάς από τους LastDrive.

Άλλα συγκροτήματα που θα παίξουν φέτος: DawnRebel, Daphne and the fuzz, Σπύρος Γραμμένος, TangowithLions, Deusexmachina, ANFO, Maria-Christina & The 7 Pedals, AggelikiToubanaki, Gravitysaysi, B.D. Foxmoor (ACTIVE MEMBER) guests, ΧΝΑΡΙΑ και Λεωνίδας Μπαλάφας.

Όλοι αυτοί θα παίξουν στις 30 & 31 Αυγούστου στην κεντρική σκηνή του φεστιβάλ. Φέτος, θα υπάρχει παράλληλα και δεύτερη σκηνή μέσα στο σαλέ του Αθλητικού Κέντρου, όπου την Πέμπτη 29/8 θα γιορταστούν δεόντως τα γενέθλια του φεστιβάλ με ένα μεγαλοπρεπές αφιέρωμα στον Rory Gallagher, ενώ τις άλλες μέρες θα γίνουν εκεί πολλά και ενδιαφέροντα τζαμαρίσματα.

Ραντεβού στη Ζήρεια, λοιπόν…

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό 4 ΤΡΟΧΟΙ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013

kasdaglis.wordpress.com