Toυ ΜΑΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Δεν έχει αποκληθεί άδικα “Mr. Euro”… Ακόμη και με τη διαχρονική ιδιότητα του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παραμένει για την ιστορική συνείδηση των ευρωπαϊκών λαών, ο πρόεδρος του Eurogroup. Εκείνος που πιο πολύ από τους περισσότερους άλλους ηγέτες της ηπείρου μας την τελευταία δεκαπενταετία, εστίασε και προσπάθησε να ενισχύσει το κοινό όραμα μιας πολιτικά ενοποιημένης Ευρώπης, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει το φυσικό και αυτονόητο αντίπαλο δέος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια τόσο βαθιά ενοποίηση, προϋποθέτει ως προλογικό στάδιο την οικονομική ένωση, γι’ αυτό και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πρωταγωνίστησε στην ίδρυση, εδραίωση, θωράκιση και διεύρυνση της ευρωζώνης. Στα χέρια του, όπως και σε εκείνα του τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ “έσκασε” η κρίση χρέους, η αδυναμία οικονομιών όπως της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, και στη συνέχεια της Ισπανίας, ακόμη και της Ιταλίας, να σταθούν στα πόδια τους και να αποφύγουν συστημικούς κινδύνους.
Αποχωρώντας από το Eurogroup, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχει σήμερα το πλεονέκτημα να είναι αφηγητής εκείνων των στιγμών της μεγάλης έντασης στο ξέσπασμα και στην… ανάφλεξη της κρίσης. Επικαλούμενος την εμπειρία του, όσα έζησε και ακόμη βλέπει να συμβαίνουν, έχει την άνεση να προδικάζει εκείνα που θα έρθουν.
Ένας ειλικρινής και συνεπής φιλέλληνας, η απουσία του οποίου από την προεδρία του Eurogroup έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αισθητή, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παραχώρησε συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό Focus. Και έστειλε ένα μήνυμα περίπου αυτονόητο για όσους, με θλίψη και προβληματισμό διαπιστώνουν ότι η κρίση στην ευρωπαϊκή οικονομία επιδεινώθηκε και απέκτησε μόνιμα χαρακτηριστικά, εξαιτίας εν πολλοίς του χειρισμού της από τη μοναδική χώρα με οικονομία… αδιάβροχη.
Τη Γερμανία, που εν μέσω κρίσης κατάφερε να δυναμώσει περισσότερο, να κερδίσει περισσότερα, να μεγαλώσει τη… σκιά της, ως έθνος… περίπου υπερδύναμη στον σημερινό κόσμο. Εκεί όπου το… συνάχι μιας οικονομίας, προκαλεί… ίωση σε μια άλλη, ακόμη κι αν οι γεωγραφικές αποστάσεις θα έπρεπε να λειτουργούν επιβραδυντικά.
“Η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί την τελευταία ελπίδα για την ήπειρό μας. Για τη δική μου γενιά., το κοινό νόμισμα αποτέλεσε μια πολιτική ειρήνης. Σήμερα αντιθέτως, διαπιστώνει κανείς με θλίψη ότι υπάρχουν πολλοί στην Ευρώπη που αποπροσανατολίζονται και χάνουν το δρόμο τους, προβάλλοντας την οπτική του εθνικού συμφέροντος.
Είναι αλήθεια ότι ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα, όταν η Αθήνα μπήκε στην κρίση, έχει αφήσει βαθιές πληγές στη χώρα αυτή. Τα πανό των διαδηλωτών με την Καγκελάριο Μέρκελ να φορά ναζιστική στολή όμως, ήταν εξίσου τρομακτικά.
Ήρθαν στην επιφάνεια εχθρικά συναισθήματα που θα περίμενε κανείς να έχουν εκλείψει οριστικά. Όπως είδαμε όμως και στην Ιταλία, η προεκλογική αντιπαράθεση είχε στο επίκεντρό της τη Γερμανία. Ήταν ένας προεκλογικός αγώνας αντιγερμανικός, και στο βάθος του ορίζοντα αντιευρωπαϊκός”, επεσήμανε με νόημα ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Τέτοιες απόψεις τις είχε διατυπώσει και στο παρελθόν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Ίσως και να τις πλήρωσε με την απώλεια της θέσης του προέδρου του Eurogroup. Γνωρίζει ωστόσο ότι κάθε μεγάλος στόχος απαιτεί μικρότερες, ή λιγότερο μεγάλες θυσίες.
Και ο στόχος στην προκειμένη περίπτωση είναι να μην πληρώσει η Ευρώπη, για άλλη μια φορά, τη μεγαλομανία της Γερμανίας. Τρίτη και φαρμακερή, θα έλεγε κανείς…
ysterografa.gr
Μια τόσο βαθιά ενοποίηση, προϋποθέτει ως προλογικό στάδιο την οικονομική ένωση, γι’ αυτό και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πρωταγωνίστησε στην ίδρυση, εδραίωση, θωράκιση και διεύρυνση της ευρωζώνης. Στα χέρια του, όπως και σε εκείνα του τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ “έσκασε” η κρίση χρέους, η αδυναμία οικονομιών όπως της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, και στη συνέχεια της Ισπανίας, ακόμη και της Ιταλίας, να σταθούν στα πόδια τους και να αποφύγουν συστημικούς κινδύνους.
Αποχωρώντας από το Eurogroup, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχει σήμερα το πλεονέκτημα να είναι αφηγητής εκείνων των στιγμών της μεγάλης έντασης στο ξέσπασμα και στην… ανάφλεξη της κρίσης. Επικαλούμενος την εμπειρία του, όσα έζησε και ακόμη βλέπει να συμβαίνουν, έχει την άνεση να προδικάζει εκείνα που θα έρθουν.
Ένας ειλικρινής και συνεπής φιλέλληνας, η απουσία του οποίου από την προεδρία του Eurogroup έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αισθητή, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ παραχώρησε συνέντευξη στο γερμανικό περιοδικό Focus. Και έστειλε ένα μήνυμα περίπου αυτονόητο για όσους, με θλίψη και προβληματισμό διαπιστώνουν ότι η κρίση στην ευρωπαϊκή οικονομία επιδεινώθηκε και απέκτησε μόνιμα χαρακτηριστικά, εξαιτίας εν πολλοίς του χειρισμού της από τη μοναδική χώρα με οικονομία… αδιάβροχη.
Τη Γερμανία, που εν μέσω κρίσης κατάφερε να δυναμώσει περισσότερο, να κερδίσει περισσότερα, να μεγαλώσει τη… σκιά της, ως έθνος… περίπου υπερδύναμη στον σημερινό κόσμο. Εκεί όπου το… συνάχι μιας οικονομίας, προκαλεί… ίωση σε μια άλλη, ακόμη κι αν οι γεωγραφικές αποστάσεις θα έπρεπε να λειτουργούν επιβραδυντικά.
“Η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί την τελευταία ελπίδα για την ήπειρό μας. Για τη δική μου γενιά., το κοινό νόμισμα αποτέλεσε μια πολιτική ειρήνης. Σήμερα αντιθέτως, διαπιστώνει κανείς με θλίψη ότι υπάρχουν πολλοί στην Ευρώπη που αποπροσανατολίζονται και χάνουν το δρόμο τους, προβάλλοντας την οπτική του εθνικού συμφέροντος.
Είναι αλήθεια ότι ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα, όταν η Αθήνα μπήκε στην κρίση, έχει αφήσει βαθιές πληγές στη χώρα αυτή. Τα πανό των διαδηλωτών με την Καγκελάριο Μέρκελ να φορά ναζιστική στολή όμως, ήταν εξίσου τρομακτικά.
Ήρθαν στην επιφάνεια εχθρικά συναισθήματα που θα περίμενε κανείς να έχουν εκλείψει οριστικά. Όπως είδαμε όμως και στην Ιταλία, η προεκλογική αντιπαράθεση είχε στο επίκεντρό της τη Γερμανία. Ήταν ένας προεκλογικός αγώνας αντιγερμανικός, και στο βάθος του ορίζοντα αντιευρωπαϊκός”, επεσήμανε με νόημα ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Τέτοιες απόψεις τις είχε διατυπώσει και στο παρελθόν ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Ίσως και να τις πλήρωσε με την απώλεια της θέσης του προέδρου του Eurogroup. Γνωρίζει ωστόσο ότι κάθε μεγάλος στόχος απαιτεί μικρότερες, ή λιγότερο μεγάλες θυσίες.
Και ο στόχος στην προκειμένη περίπτωση είναι να μην πληρώσει η Ευρώπη, για άλλη μια φορά, τη μεγαλομανία της Γερμανίας. Τρίτη και φαρμακερή, θα έλεγε κανείς…
ysterografa.gr
