Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022

Ο Καραμανλής ως (μελαγχολική) εξαίρεση σε μια Ελλάδα παραδομένη στην παρακμή

 https://ysterografa.gr/wp-content/uploads/2022/11/Screenshot-2022-11-21-at-12.11.32-PM.png 

Του Μάνου Οικονομίδη

Twitter@EmOikonomidis

 

Εκείνος ο μικροσκοπικός κυματισμός της ελπίδας, για τον οποίο μιλούσε ο Ρόμπερτ Κένεντι, περιγράφοντας την υπεραξία της αντίστασης στη φθορά, της υπεράσπισης ιδεών και αξιών, της εναντίωσης στην παρακμή, ως διαρκές παράδειγμα, παρότρυνση, έμπνευση.

Στην επέτειο των γενεθλίων του συγγραφέα μιας συμπονετικής κοινωνίας, την 20η Νοεμβρίου, η συγκυρία είχε κέφια, στρέφοντας το ενδιαφέρον στον Κώστα Καραμανλή, με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου για την περίοδο της διακυβέρνησής του, και την επέλαση των… τεράτων, εντός και εκτός συνόρων, που επεδίωξαν και τελικά υλοποίησαν την ανατροπή του από την εξουσία.

Ο πρώην πρωθυπουργός και μακροβιότερος ηγέτης της Κεντροδεξιάς, συνεχίζει να λειτουργεί ως εξαίρεση. Μελαγχολική, υπό την έννοια ότι ο αξιακός κώδικας που χαρακτήρισε ως ταυτοτικό αποτύπωμα την προσωπική και πολιτική διαδρομή του, φαντάζει σήμερα τόσο… μη συμβιωτικός με ένα πολιτικό σύστημα παραδομένο προ πολλού στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν, και για τα οποία μας είχε προειδοποιήσει εγκαίρως, αλλά μάταια ο ίδιος. Μελαγχολική, υπό την έννοια ότι ο Κώστας Καραμανλής και η σχέση εμπιστοσύνης που φιλοτέχνησε με τους πολίτες, οδήγησαν στην τελευταία μεγάλη πλατιά κοινωνική πλειοψηφία, που εκφράστηκε τόσο μαζικά στην κάλπη, με 3,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους το 2004 και 3 εκατομμύρια το 2007. Στο εθνικό μέλλον που ακολούθησε, οι κυβερνητικές πλειοψηφίες διολίσθησαν σε συμμαχίες… τσέπης, με πολύ χαμηλότερα μεγέθη.

Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το 2009, ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε μια πρωτόγνωρη συμπεριφορά για “πρώην”. Στήριξε και δεν υπονόμευσε τους διαδόχους του, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά που εισέπραττε ο ίδιος. Ίσως επειδή για την κοινωνική βάση της Κεντροδεξιάς, τη μεγάλη πλειοψηφία που τον πίστεψε και τον εμπιστεύτηκε, δεν έγινε ποτέ “πρώην”, σε επίπεδο συναισθηματικής σχέσης.

Αυτός ήταν. Και τον ξέρουν όλοι. Την υστεροφημία του δεν την παζαρεύει. Και δεν την επιβάλλει. Γι’ αυτό και ακόμη… έρχεται σαν αστραπή, κάθε φορά που εμφανίζεται κάπου. Παραμένει εξαίρεση…

ysterografa.gr