Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Κέντρο-μέσο-δεξιά και παγκοσμιοποίηση.Του Δημοσθένη Δαββέτα



Του Δημοσθένη Δαββέτα

Γίνεται αρκετή συζήτηση τώρα τελευταία στην ΝΔ για το ποιος όρος είναι πιο δόκιμος πολιτικά για την επιστροφή της σε πρωταγωνιστικό εκ νέου ρόλο. Κεντροδεξιά η μεσαίος χώρος; Επειδή οι λέξεις έχουν μεγάλη αξία γιατί ,όπως έλεγε ο Πλατωνας, ενσαρκώνουν τις Ιδέες, θα προσεγγίσω το θέμα μέσα από τις έννοιες των λέξεων.Όταν μιλάμε για κέντρο αυτό είναι συγγενές του μέσου . Το κέντρο είναι μέσο κατα τον Αριστοτελη . Αυτός πρότεινε πάντα στην φιλοσοφία του την μεσαία οδό ως την ωφελιμότερο για την αναζήτηση της αλήθειας . Λέει ο Σταγειρίτης φιλόσοφος ότι το κέντρο-μέσο , βρίσκεται ακριβώς στην μέση μιας ευθείας (πορείας) και σαν τέτοιο είναι στατικό δεν κινείται . Για να ενεργοποιηθεί πρέπει η ροπή της δύναμης του να πάει προς τα δεξιά η τ'αριστερα. 

Που με πολιτική ορολογία σημαίνει : προς τα κεντροδεξιά η τα κεντροαριστερά . Αν η κίνηση αποκοπεί από το κέντρο και πάει προς τα άκρα δεξιά η άκρα αριστερά τότε χάνεται η ισορροπία και η πορεία γέρνει επικινδυνα προς το ένα η το άλλη άκρο. Κι αυτό προκαλεί πολιτική ανισορροπία και επιθετικο ανορθολογισμό. Η σκέψη του Αριςτοτελη είναι ξεκάθαρη και καλό θαταν να μελετηθεί . Η ΝΔ ως αστικό και λαϊκό κόμμα έχει θεμελιωθεί σε αξίες διαχρονικά συντηρητικές και προοδευτικές ταυτόχρονα . Η διατήρηση και διακονία του Έθνους , της πατρίδας , της ελευθερίας έκφρασης , της ελεύθερης οικονομίας , των ατομικών δικαιωμάτων , της θρησκευτικής ανοχής και προστασίας της λειτουργίας της αλλά και της οικογένειας η του ανθρωπιστικού πολιτισμού , είναι χαρακτηριστικά μιας φιλοσοφικά κι ιστορικά ευρωπαϊκής , σύγχρονης κεντροδεξιάς αντίληψης. Αυτή η χρονολογικη ιστορικότητα της ορολογίας , που ναι ηθικά μοντέρνα (νεωτερική) υφίσταται μια επίθεση τα τελευταία 20 χρόνια με την κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης. Σ 'αυτά τα πλαίσια ,τα παγκοσμιοποιημένα , η συνέπεια μεταξύ ορολογίας και πράξης δεν έχει πια σημασια. Δες τε τον ΣΥΡΙΖΑ γνήσιο παιδί της παγκοσμιοποίησης. Δηλώνει αριστερή , μαρξιστική , συχνά λενινιστική ιδεολογία , αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει στα πλαίσια της στρατηγικής του για την εξουσία , να χρησιμοποιεί μια κατεξοχήν "αν-ηθική"στρατηγική για να πετύχει τον σκοπό του. "Συμμαχεί" με την ΧΡΥΣΗ Αυγή , με τους δεξιούς ΑΝΕΛ, παίρνει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, γίνεται μνημονιακοτερος των μνημονιακών και γενικά κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί μ 'όλα τα μέσα στην κυβέρνηση . Γιατί; Γιατί ακολουθεί τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης : όλα είναι προϊόντα και σαν τέτοια έχουν ανάγκη από αγορά κι επικοινωνία για να πουληθούν καλά και γρήγορα. Έτσι κι η πολιτική. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν προς πώληση κι αγορά. Στόχος του να γοητεψει, να νικηςει και να εξουςιαςει χρηςιμοποιωντας κανόνες του μάρκετινγκ. Και σαν τέτοιο δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σε ζητήματα πολιτικής ηθικής.Απέναντι σ'αυτη την παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα βρίσκεται σήμερα η ΝΔ. Πρέπει να ξεκαθαρίσει αν την ενδιαφέρει μόνο να ξαναπάρει γρήγορα και με κάθε μεςο την εξουσία η να χαράξει μια κέντρο-μέσο-δεξιά πορεία που θα ξαναβάλει ζητήματα αρχών , αξιών, πολιτισμού και σύγχρονης καθημερινής ορολογίας της πραγματικότητας. Μόνο έτσι θα συσπειρώσει τον κόσμο της, θα ξαναφέρει νέους και θα ξανά γοητεύςει τους ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών. Ειδικά στον πολιτισμό τα τελευταία χρόνια η ΝΔ πάσχει επικίνδυνα. Τίποτα το αξιόλογο δεν γίνεται στον πολιτισμό και τα άτομα πουχαν επιλεγει στις ανάλογες θέσεις είναι άσχετα ως ξένα προς το αντικείμενο. Η ΝΔ δεν είναι μαγαζί κανενός. Είναι και πρέπει ναναι ανοιχτός οργανισμός στον παλμό της καρδιάς της κοινωνίας . Αν συνεχίσει όπως ήταν συχνά ως τώρα ναναι αιχμάλωτη ομάδων που κλείνουν τ'οξυγονο της με τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών , τότε θα πεθάνει από "γηρατειά". Ας ακούσουν λοιπόν οι ιθύνοντες την λογική του Αριστοτελη για να επιτύχουν.Δεν είναι κουλτουριάρικο ν'αναφερεσαι στον Αριστοτελη που στοχάστηκε την καθημερινότητα για να γράψει. Το αντίθετο είναι ιστορική και πολιτική ανάγκη για την εκ νέου θεμελίωση μιας νέας διαχρονικής κεντροδεξιάς ταυτότητας.


Δημοσθένης Δαββετας 
 άρθρα του Δημοσθένη Δαββέτα όπως δημοσιεύθηκαν στον Ελεύθερο Τύπο και στο Παρασκήνιο.