Mε αφορμή την επάνοδο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην επικαιρότητα, στο περιθώριο όσων είπε την προηγούμενη εβδομάδα για τη στρατηγική τοποθέτηση της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, έχει αξία να ανακαλέσει κανείς στη μνήμη μια ενδιαφέρουσα αποστροφή του διαδόχου του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της παράταξης που ίδρυσε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Περί “περαστικών” λοιπόν ο λόγος. Που έγιναν τιμητές, αφού πρώτα χαρτογράφησαν εαυτούς νικητές και τροπαιούχους, στη μάχη για την ηγεσία της 10ης Ιανουαρίου 2016, τότε που, χωρίς προηγούμενη σχέση με τη Νέα Δημοκρατία προσήλθαν μαζικά στις γαλάζιες κάλπες. Για να “μαυρίσουν” τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, εκτιμώντας ότι έτσι βάζουν στο ράφι τον καραμανλισμό, ιστορικά κυρίαρχο και πλειοψηφικό ρεύμα στον χώρο της Κεντροδεξιάς.
Τα κίνητρά τους, απολύτως ιδιοτελή. Προερχόμενοι οι περισσότεροι από τον βούρκο των σκανδάλων του σημιτικού ΠΑΣΟΚ ή τον σκανδαλώδη κοινωνικό κυνισμό της Δράσης, έβλεπαν στην προοπτική εκλογικής νίκης μιας Νέας Δημοκρατίας (του Μητσοτάκη) δικό τους ρόλο στα πράγματα. Στη νομή της εξουσίας. Στη διεκδίκηση μιας βουλευτικής έδρας, που δεν θα έβρισκαν σε κανέναν άλλο πολιτικό φορέα.
Μια πραγματικότητα απολύτως ρεαλιστική και κατανοητή, για την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούσε να κάνει κάτι ώστε να την αποτρέψει. Πρωθυπουργός άλλωστε επιδιώκει να γίνει, προκειμένου να διεκδικήσει τη δική του θέση στην Ιστορία, ως ο άνθρωπος που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, επομένως θέλει να ενώσει, και όχι να διχάσει, ή να κάνει διαχωρισμούς και αποκλεισμούς.
Οι “περαστικοί” ωστόσο αποτελούν το διαρκές καρκίνωμα της σημερινής Νέας Δημοκρατίας. Αν και κοινωνικά, επομένως και εκλογικά ανύπαρκτοι, διαθέτουν προσωπικό στρατό στα social media, με αποτέλεσμα οι απόψεις τους να κάνουν θόρυβο αντίστοιχο με εκείνον που κάνει κάθε… τενεκεδάκι στον κατήφορο.
Η μεγαλύτερη επικινδυνότητά τους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την αυριανή πρωθυπουργία του ωστόσο, εκκινεί από την… ευελιξία συνειδήσεων και επιλογών που τους διακρίνει. Κοινώς, επιδιώκουν να εκλεγούν βουλευτές με τη Νέα Δημοκρατία, ώστε την επομένη των εκλογών να κάνουν παζάρι. Είτε για να διεκδικήσουν την ικανοποίηση αιτημάτων τους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως αυριανό πρωθυπουργό, είτε για να… μετακομίσουν τη βουλευτική έδρα τους σε κάποιο άλλο κόμμα.
Κατά προτιίμηση σε μια φρεσκαρισμένη Κεντροαριστερά, υπό τον Γιάννη Στουρνάρα, ή κάποιον άλλο υπάλληλο-θαυμαστή της “μαύρης χήρας” της διαπλοκής. Δηλαδή του Κώστα Σημίτη, και του συστήματος των “ορφανών” που κληρονόμησε μέχρι σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης, για να λειτουργούν ως παράσιτα σε βάρος του μέλλοντος του τόπου.
Μαρίκα Λυσιάνθη / ysterografa.gr
