Ας το παραδεχτούμε…

Γράφει ο
Γιώργος Δρακούλης

Δυστυχώς, στην Ελλάδα είχαμε συνηθίσει εδώ και τρεις δεκαετίες να βασιζόμαστε σε δικαιολογίες, μισόλογα και αναλήθειες. Μας άρεσε να φέρνουμε τα πράγματα κατά πως μας βολεύουν. Βλέπετε μας αρέσουν τα εύκολα. Έχουμε μια φυσική τάση στις εύκολες λύσεις, στις εύκολες επιλογές, στην εύκολη απόρριψη και στην εύκολη κριτική για τα πάντα και τους πάντες.

Μπορεί αυτές οι αλήθειες να ενοχλούν, γιατί δεν χαϊδεύουν τα αυτιά μας, όπως μάθαμε τόσα χρόνια. Βέβαια, λίγο ως πολύ όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε  τα «στραβά» μας, που μας κόστισαν πολύ ακριβά τα τελευταία πέντε χρόνια, ωστόσο ακόμα και τώρα δεν μπαίνουμε στη διαδικασία της αυτοκριτικής. Εθισμένοι στην υπερβολή, στις ανενδοίαστες γενικεύσεις, στις παρερμηνείες και στους συμβιβασμούς για το «θεαθήναι» συνεχίζαμε στο ίδιο μοτίβο νοοτροπίας και δράσης, ακόμα και αν βλέπαμε μπροστά μας το αδιέξοδο.

Φυσικά, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν πόσο διαστρεβλωμένα βλέπαμε τα πράγματα. Γιατί εμείς ήμασταν αυτοί που θεωρούσαμε εξ ορισμού ενοχική την επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική πρωτοβουλία, κατευθυνόμενοι από την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς. Εμείς ήμασταν αυτοί που βάλαμε καθημερινά στη ζωή μας τις λέξεις βόλεμα, κρατικές παροχές, Δημόσιο, μονιμότητα, φοροδιαφυγή, ρουσφέτι, ελάσσων προσπάθεια και ό,τι άλλο συνέθεσε τις σαθρές δομές του κράτους και της κοινωνίας μας. Εμείς ήμασταν αυτοί που βαφτίσαμε τον κάθε λαϊκιστή και επαγγελματία δημαγωγό «δημοκράτη» και «υπερασπιστή» των λαϊκών δικαιωμάτων, όπως και «πατριώτη» τον κάθε επικίνδυνο εθνικιστή. Εμείς ήμασταν αυτοί που καλώς μεν κρίναμε τους πολιτικούς για τα λάθη τους, κακώς δε βάλαμε άξιους και ανάξιους στο ίδιο τσουβάλι, ενώ ποτέ δεν κρίναμε τον εαυτό μας, που έδωσε σε πολλούς που δεν το άξιζαν τη δύναμη της εξουσίας, γιατί έτσι συνέφερε τα οφέλη μας. Εμείς ήμασταν αυτοί που ανάγαμε λανθασμένες αντιλήψεις σε ιδεολογίες, παγιωμένες απόψεις και στεγανά και κάναμε τους τζάμπα μάγκες της ανομίας και του τραμπουκισμού «επαναστάτες».

Όλα αυτά για τα οποία εθελοτυφλούσαμε, γίνανε με τον χειρότερο τρόπο πιο ορατά από ποτέ εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Το άδικο είναι ότι αυτά τα αρνητικά μας είναι τόσο λίγα μπροστά στα καλά μας, που μας ξεχωρίζουν σα χώρα. Και όμως, εμείς αφήνουμε τις στρεβλώσεις να υπερκαλύπτουν την πληθώρα των θετικών  στοιχείων μας, μόνο και μόνο γιατί δεν μάθαμε να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, με το πραγματικό τους όνομα!

Για να αλλάξει η κατάσταση, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε ουσιαστικά εμείς. Έχουμε τις δυνατότητες να προοδεύουμε, ας αφήσουμε στην άκρη τα συμπλέγματα του παρελθόντος που μας κρατάνε πίσω. Οι δυσκολίες των ημερών είναι η χρυσή μας ευκαιρία να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να αποδείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, κάνοντας φυγή προς τα εμπρός με νέες νοοτροπίες, με στόχο τη δημιουργία και όχι την κατεδάφιση! Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά…για όλους εμάς που μένουμε εδώ και δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο!