Δεν είμαστε λαός τεμπέληδων και διεφθαρμένων αλλά λαός αγωνιστών, εργατικών και φιλότιμων πολιτών!
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατακόρυφη ελεύθερη πτώση χρεoκοπίας».
Ποιος χρεωκοπεί τελικά ?
το κράτος μας ?
η εθνική μας οικονομία ?
όλοι μαζί οι Έλληνες πολίτες ?
το πολιτικό μας σύστημα ?
το ευρώ και η ευρωζώνη ?
οι τράπεζες των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών ?
η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης ?
Η φιλολογία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η αρθρογραφία σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο προκαλούν σύγχυση και μας δυσκολεύουν να κατανοήσουμε ποιος ή τι χρεωκοπεί και ποιον συμπαρασύρει στην χρεωκοπία.
Το κράτος μας θα χρεοκωπήσει (χρεωκόπησε ήδη ?) επειδή δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, υποχρεώσεις σε προμηθευτές και την χρηματοδότηση των δημοσίων έργων
ή επειδή δεν θα έχει να αποπληρώσει τους διεθνείς τοκογλύφους ?
Η οικονομία μας χρεωκοπεί / χρεωκόπησε αφού βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και κλείνουν επιχειρήσεις και αυξάνονται οι άνεργοι και καταστρέφονται οι μικροί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, αφού οι Τράπεζες έκλεισαν τις κάνουλες και οι ακάλυπτες επιταγές σχηματίζουν σωρούς μιας οικονομικής χωματερής ?
Οι Έλληνες πολίτες χρεωκοπούν διότι υπερχρέωσαν τα νοικοκυριά τους για μια επίπλαστη καταναλωτική ευημερία, που δεν αντιστοιχούσε στην παραγωγικότητα καθενός μας ? Είμαστε τεμπέληδες και καλοπληρωμένοι που σπαταλήσαμε τα χρήματα των Ευρωπαίων, όπως μας κατηγορεί η προπαγάνδα των διεθνών τοκογλύφων ?
Το πολιτικό μας σύστημα χρεωκόπησε και παρέσυρε όλους και όλα στη χρεωκοπία ? Χρεωκόπησαν οι ιδεολογίες της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού ?
Το πελατειακό σύστημα και οι κομματικοί μηχανισμοί διέφθειραν κράτος και θεσμούς ?
Το γκρέμισμα της εμπιστοσύνης στις προεκλογικές υποσχέσεις που συστηματικά διαψεύδονται προκάλεσε την αποχή των πολιτών και την κατακραυγή των «αγανακτισμένων πολιτών» ?
Αρκετές και σοβαρές αναλύσεις προβλέπουν χρεωκοπία τραπεζών των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών, που θα συμπαρασύρει κυβερνήσεις, πολιτικά συστήματα και θα απειλήσει την ίδια την ιδέα και τη συγκρότηση της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι ίδιες αναλύσεις αναφέρουν το πρόβλημα της Ελλάδας σαν ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης, μιας ασθένειας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Τα φώτα πέφτουν, λένε, σκόπιμα στην Ελλάδα (αλλά και τις άλλες αδύναμες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου), για να κρύψουν προσωρινά το γενικό πρόβλημα των μεγάλων χωρών και το έλλειμμα ενιαίου ευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Η δήθεν προσπάθεια για διάσωση του Ελληνικού κράτους, λένε, δεν είναι αυτό που φαίνεται αλλά μια προσπάθεια για να ροκανίσουν τον χρόνο πριν εκδηλωθεί η μεγάλη ασθένεια των μολυσμένων από την παγκόσμια χρηματο-πιστωτική κρίση τραπεζών τους.
Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, όλο σχεδόν το σημερινό πολιτικό κατεστημένο της είναι οικτρά αδύναμο και παραδομένο στην κυριαρχία των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν πιστά, θέτοντας έτσι σε θανάσιμο κίνδυνο ενός μεγάλου οικονομικού πολέμου, τους λαούς της.
Αν αυτά όλα είναι αλήθεια για την Ευρώπη, θα τα δούμε να επαληθεύονται στους επόμενους μήνες ή στα επόμενα δυο χρόνια. Εντωμεταξύ όμως εδώ στην Ελλάδα, όσοι δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτές τις αναλύσεις, βομβαρδιζόμαστε από μέτρα ανελέητης λιτότητας, από τρομοκρατικά σενάρια για πείνα και φτώχεια και από ενοχές διότι λέει «ζούσαμε καλά».
Μια τόσο βαθιά κρίση όμως δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή μεγάλων αλλαγών και η πιο βαθιά αλλαγή που θα συμβεί
θα είναι η αλλαγή στην πολιτική συνείδηση του καθενός μας.
Το ζητούμενο είναι όμως σε ποια κατεύθυνση θα συμβεί αυτή η αλλαγή πολιτικής συνείδησης.
Το ίδιο σοβαρή όμως θα είναι και η αφετηρία αυτής της αλλαγής. Ένας περήφανος και αγωνιστής λαός, σαν τον δικό μας, δεν γίνεται να ξεκινήσει μια νέα πορεία αλλαγής με ενοχές και αυτο-υποτίμηση.
Δεν είμαστε όλοι διεφθαρμένοι, δεν είμαστε τεμπέληδες αλλά ένας εξαιρετικός λαός.
Πρέπει να σταθούμε περισσότερο προσεκτικοί σε αυτό το ζήτημα. Γιατί, όταν οι Έλληνες πάνε στο εξωτερικό, είναι υποδειγματικοί πολίτες, εξαιρετικοί και επιτυχημένοι επαγγελματίες και επιχειρηματίες;
Αλλά και μέσα στη χώρα μας, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, διαθέτουμε ενεργητικότητα, εξυπνάδα, τσαγανό, ανθρωπιά, αλληλεγγύη και πολλά άλλα θετικά.
Ένα μεγάλο κύμα από την προηγούμενη γενιά έφυγαν μετανάστες και δούλεψαν σκληρά στις ξένες φάμπρικες. Άλλοι έμειναν εδώ, ξεχέρσωσαν τα χωράφια με το αλέτρι και τους κασμάδες. Ο λαός μας αγωνίστηκε κατά των κατακτητών και της χούντας.
Η φιλοξενία, η φιλία, η γειτονιά, η οικογένεια και η αλληλεγγύη ήταν για πολλές δεκαετίες θετικά στοιχεία που δεν διέθεταν άλλοι λαοί στον ίδιο βαθμό.
Βεβαίως, όπως όλοι οι λαοί, έχουμε κι εμείς κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε περισσότερο διαισθητικοί και λιγότερο ορθολογικοί.
Δεν εστιάζουμε όσο πρέπει στα αποτελέσματα, δεν μας αρέσει πολύ η πειθαρχία, έχουμε ανάγκη – περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει – για υπερεκτίμηση των ικανοτήτων μας.
Δεν μαθαίνουμε εύκολα, σαν κοινωνία, από τα λάθη μας και τις αποτυχίες μας αλλά ούτε και από τις επιτυχίες και τα καλά παραδείγματα. Ταλαντευόμαστε διαρκώς ανάμεσα στο ανατολικό παρελθόν μας και στο δυτικό μέλλον μας.
Μας έλκει περισσότερο το συμφέρον της οικογένειας, το σόϊ, ο τοπικισμός και διαιρούμαστε σε άγονες αντιπαραθέσεις μικροσυμφερόντων αλλά και ρέπουμε εύκολα σε διχασμούς, ξεχνώντας το γενικό συμφέρον.
Ασφαλώς, υπάρχει ένα ποσοστό πολιτών που ευθύνεται για τη σπατάλη, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την παραοικονομία και το ρουσφέτι. Όμως αυτό δεν οφείλεται στο χαρακτήρα του Έλληνα, αλλά στο ότι όλοι αυτοί είναι θύματα του ευνουχισμού, της εξαπάτησης και της εξάρτησής τους από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τις υπόλοιπες ελίτ που καθόρισαν την φθίνουσα πορεία της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι όμως τώρα ο καιρός να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι.
Άλλο ο βιοπαλαιστής που λαχταράει να δει τα παιδιά του να έχουν μια σταθερή εργασία και άλλο ο κάθε διαπλεκόμενος μικρός ή μεγάλος υπηρέτης των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών. Άλλη ευθύνη έχουν οι πολλοί όταν πίστευαν στα μεγάλα λόγια και τα ελπιδοφόρα συνθήματα και άλλη – τεράστια - η ευθύνη αυτών που υφάρπαζαν ψήφους, για να χρησιμοποιήσουν την εξουσία για δικό τους όφελος.
“Δεν είμαστε συνένοχοι όλοι. Δεν τα φάγαμε μαζί κύριοι οσφυοκάμπτες.”
Δεν διαφθείραμε εμείς οι πολλοί το κράτος και τους θεσμούς. Δεν δημιουργήσαμε εμείς την ανελέητη γραφειοκρατία αλλά την υποφέρουμε με ατέλειωτες αντιπαραγωγικές ώρες χαμένες σε ουρές, από γραφείο σε γραφείο και από όροφο σε όροφο. Δεν δημιούργησαν οι πολλοί, οι έντιμοι και σκληρά εργαζόμενοι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι την έλλειψη εμπιστοσύνης και την εχθρότητα του κράτους απέναντι στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Η νέα βαθιά και μεγάλη αλλαγή στη χώρα μας – μέσα από τα ερείπια και τις οδύνες της οικονομικής κρίσης – θα έλθει
αν κατορθώσουμε όλοι μαζί να βρούμε μια ισορροπημένη νέα αυτοεκτίμηση και συλλογική αυτογνωσία.
Αν καταφέρουμε να ενισχύσουμε όλα τα θετικά χαρακτηριστικά μας και τα πλεονεκτήματά μας και ταυτόχρονα να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τα αρνητικά και τις καθυστερήσεις μας, ώστε να τα μειώσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Ο αγώνας που μας περιμένει είναι τιτάνιος.
Το νέο ταξίδι μας σαν χώρα θα είναι πολύ δύσκολο αλλά μέσα από τις δοκιμασίες, μπορεί να μας οδηγήσει σε νέες αντοχές και σε νέα φάση βαθύτερης και ουσιαστικότερης ανεξαρτησίας. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι αφού ακόμη έχουμε τον ουρανό μας, τον ήλιο μας, τη θάλασσά μας, τα πανέμορφα βουνά μας, το ιδανικό κλίμα μας, τον ορυκτό μας πλούτο, τη σοφή παράδοσή μας και την λαμπρή γεμάτη τεράστια διδάγματα ιστορία μας.
Μπορούμε και πρέπει να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα.
Μπορούμε και πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα
Μπορούμε να χτίσουμε μια πατρίδα που μας αξίζει: ανεπτυγμένη, ανταγωνιστική, δυνατή, πρωτοπόρα και ανθρώπινη. Πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ανθρωπιά, στο κάλλος, στον έρωτα και στο ήθος. Μια πατρίδα πρότυπο για μίμηση για όλους αυτούς που μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν.
Μπορούμε διότι είμαστε τόσοι πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδας, που δεν χάσαμε τις αξίες μας, δημιουργήσαμε στο χώρο της εργασίας μας και ζήσαμε τόσα χρόνια στη θλίψη του περιθωρίου, παρατηρώντας την κατηφορική πορεία της χώρας μας και του Ελληνισμού.
Μπορούμε να πούμε ΟΧΙ στο παρελθόν και στο κατεστημένο και ΝΑΙ στην αναγέννηση, αν πιστέψουμε στη δύναμή μας και αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας.
Μπορούμε να χτίσουμε την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, ίσων συνεισφορών και ίσων ανταμοιβών για όλους.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΝΗΜΑΣ
Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ
meeting-area
«Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατακόρυφη ελεύθερη πτώση χρεoκοπίας».
Ποιος χρεωκοπεί τελικά ?
το κράτος μας ?
η εθνική μας οικονομία ?
όλοι μαζί οι Έλληνες πολίτες ?
το πολιτικό μας σύστημα ?
το ευρώ και η ευρωζώνη ?
οι τράπεζες των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών ?
η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης ?
Η φιλολογία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η αρθρογραφία σε εφημερίδες, περιοδικά και στο διαδίκτυο προκαλούν σύγχυση και μας δυσκολεύουν να κατανοήσουμε ποιος ή τι χρεωκοπεί και ποιον συμπαρασύρει στην χρεωκοπία.
Το κράτος μας θα χρεοκωπήσει (χρεωκόπησε ήδη ?) επειδή δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, υποχρεώσεις σε προμηθευτές και την χρηματοδότηση των δημοσίων έργων
ή επειδή δεν θα έχει να αποπληρώσει τους διεθνείς τοκογλύφους ?
Η οικονομία μας χρεωκοπεί / χρεωκόπησε αφού βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και κλείνουν επιχειρήσεις και αυξάνονται οι άνεργοι και καταστρέφονται οι μικροί και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, αφού οι Τράπεζες έκλεισαν τις κάνουλες και οι ακάλυπτες επιταγές σχηματίζουν σωρούς μιας οικονομικής χωματερής ?
Οι Έλληνες πολίτες χρεωκοπούν διότι υπερχρέωσαν τα νοικοκυριά τους για μια επίπλαστη καταναλωτική ευημερία, που δεν αντιστοιχούσε στην παραγωγικότητα καθενός μας ? Είμαστε τεμπέληδες και καλοπληρωμένοι που σπαταλήσαμε τα χρήματα των Ευρωπαίων, όπως μας κατηγορεί η προπαγάνδα των διεθνών τοκογλύφων ?
Το πολιτικό μας σύστημα χρεωκόπησε και παρέσυρε όλους και όλα στη χρεωκοπία ? Χρεωκόπησαν οι ιδεολογίες της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού ?
Το πελατειακό σύστημα και οι κομματικοί μηχανισμοί διέφθειραν κράτος και θεσμούς ?
Το γκρέμισμα της εμπιστοσύνης στις προεκλογικές υποσχέσεις που συστηματικά διαψεύδονται προκάλεσε την αποχή των πολιτών και την κατακραυγή των «αγανακτισμένων πολιτών» ?
Αρκετές και σοβαρές αναλύσεις προβλέπουν χρεωκοπία τραπεζών των βόρειων ευρωπαϊκών χωρών, που θα συμπαρασύρει κυβερνήσεις, πολιτικά συστήματα και θα απειλήσει την ίδια την ιδέα και τη συγκρότηση της Ενωμένης Ευρώπης.
Οι ίδιες αναλύσεις αναφέρουν το πρόβλημα της Ελλάδας σαν ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης, μιας ασθένειας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Τα φώτα πέφτουν, λένε, σκόπιμα στην Ελλάδα (αλλά και τις άλλες αδύναμες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου), για να κρύψουν προσωρινά το γενικό πρόβλημα των μεγάλων χωρών και το έλλειμμα ενιαίου ευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Η δήθεν προσπάθεια για διάσωση του Ελληνικού κράτους, λένε, δεν είναι αυτό που φαίνεται αλλά μια προσπάθεια για να ροκανίσουν τον χρόνο πριν εκδηλωθεί η μεγάλη ασθένεια των μολυσμένων από την παγκόσμια χρηματο-πιστωτική κρίση τραπεζών τους.
Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, όλο σχεδόν το σημερινό πολιτικό κατεστημένο της είναι οικτρά αδύναμο και παραδομένο στην κυριαρχία των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν πιστά, θέτοντας έτσι σε θανάσιμο κίνδυνο ενός μεγάλου οικονομικού πολέμου, τους λαούς της.
Αν αυτά όλα είναι αλήθεια για την Ευρώπη, θα τα δούμε να επαληθεύονται στους επόμενους μήνες ή στα επόμενα δυο χρόνια. Εντωμεταξύ όμως εδώ στην Ελλάδα, όσοι δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτές τις αναλύσεις, βομβαρδιζόμαστε από μέτρα ανελέητης λιτότητας, από τρομοκρατικά σενάρια για πείνα και φτώχεια και από ενοχές διότι λέει «ζούσαμε καλά».
Μια τόσο βαθιά κρίση όμως δεν μπορεί παρά να είναι η αρχή μεγάλων αλλαγών και η πιο βαθιά αλλαγή που θα συμβεί
θα είναι η αλλαγή στην πολιτική συνείδηση του καθενός μας.
Το ζητούμενο είναι όμως σε ποια κατεύθυνση θα συμβεί αυτή η αλλαγή πολιτικής συνείδησης.
Το ίδιο σοβαρή όμως θα είναι και η αφετηρία αυτής της αλλαγής. Ένας περήφανος και αγωνιστής λαός, σαν τον δικό μας, δεν γίνεται να ξεκινήσει μια νέα πορεία αλλαγής με ενοχές και αυτο-υποτίμηση.
Δεν είμαστε όλοι διεφθαρμένοι, δεν είμαστε τεμπέληδες αλλά ένας εξαιρετικός λαός.
Πρέπει να σταθούμε περισσότερο προσεκτικοί σε αυτό το ζήτημα. Γιατί, όταν οι Έλληνες πάνε στο εξωτερικό, είναι υποδειγματικοί πολίτες, εξαιρετικοί και επιτυχημένοι επαγγελματίες και επιχειρηματίες;
Αλλά και μέσα στη χώρα μας, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, διαθέτουμε ενεργητικότητα, εξυπνάδα, τσαγανό, ανθρωπιά, αλληλεγγύη και πολλά άλλα θετικά.
Ένα μεγάλο κύμα από την προηγούμενη γενιά έφυγαν μετανάστες και δούλεψαν σκληρά στις ξένες φάμπρικες. Άλλοι έμειναν εδώ, ξεχέρσωσαν τα χωράφια με το αλέτρι και τους κασμάδες. Ο λαός μας αγωνίστηκε κατά των κατακτητών και της χούντας.
Η φιλοξενία, η φιλία, η γειτονιά, η οικογένεια και η αλληλεγγύη ήταν για πολλές δεκαετίες θετικά στοιχεία που δεν διέθεταν άλλοι λαοί στον ίδιο βαθμό.
Βεβαίως, όπως όλοι οι λαοί, έχουμε κι εμείς κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά.
Είμαστε περισσότερο διαισθητικοί και λιγότερο ορθολογικοί.
Δεν εστιάζουμε όσο πρέπει στα αποτελέσματα, δεν μας αρέσει πολύ η πειθαρχία, έχουμε ανάγκη – περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει – για υπερεκτίμηση των ικανοτήτων μας.
Δεν μαθαίνουμε εύκολα, σαν κοινωνία, από τα λάθη μας και τις αποτυχίες μας αλλά ούτε και από τις επιτυχίες και τα καλά παραδείγματα. Ταλαντευόμαστε διαρκώς ανάμεσα στο ανατολικό παρελθόν μας και στο δυτικό μέλλον μας.
Μας έλκει περισσότερο το συμφέρον της οικογένειας, το σόϊ, ο τοπικισμός και διαιρούμαστε σε άγονες αντιπαραθέσεις μικροσυμφερόντων αλλά και ρέπουμε εύκολα σε διχασμούς, ξεχνώντας το γενικό συμφέρον.
Ασφαλώς, υπάρχει ένα ποσοστό πολιτών που ευθύνεται για τη σπατάλη, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την παραοικονομία και το ρουσφέτι. Όμως αυτό δεν οφείλεται στο χαρακτήρα του Έλληνα, αλλά στο ότι όλοι αυτοί είναι θύματα του ευνουχισμού, της εξαπάτησης και της εξάρτησής τους από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τις υπόλοιπες ελίτ που καθόρισαν την φθίνουσα πορεία της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι όμως τώρα ο καιρός να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι.
Άλλο ο βιοπαλαιστής που λαχταράει να δει τα παιδιά του να έχουν μια σταθερή εργασία και άλλο ο κάθε διαπλεκόμενος μικρός ή μεγάλος υπηρέτης των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών. Άλλη ευθύνη έχουν οι πολλοί όταν πίστευαν στα μεγάλα λόγια και τα ελπιδοφόρα συνθήματα και άλλη – τεράστια - η ευθύνη αυτών που υφάρπαζαν ψήφους, για να χρησιμοποιήσουν την εξουσία για δικό τους όφελος.
“Δεν είμαστε συνένοχοι όλοι. Δεν τα φάγαμε μαζί κύριοι οσφυοκάμπτες.”
Δεν διαφθείραμε εμείς οι πολλοί το κράτος και τους θεσμούς. Δεν δημιουργήσαμε εμείς την ανελέητη γραφειοκρατία αλλά την υποφέρουμε με ατέλειωτες αντιπαραγωγικές ώρες χαμένες σε ουρές, από γραφείο σε γραφείο και από όροφο σε όροφο. Δεν δημιούργησαν οι πολλοί, οι έντιμοι και σκληρά εργαζόμενοι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι την έλλειψη εμπιστοσύνης και την εχθρότητα του κράτους απέναντι στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Η νέα βαθιά και μεγάλη αλλαγή στη χώρα μας – μέσα από τα ερείπια και τις οδύνες της οικονομικής κρίσης – θα έλθει
αν κατορθώσουμε όλοι μαζί να βρούμε μια ισορροπημένη νέα αυτοεκτίμηση και συλλογική αυτογνωσία.
Αν καταφέρουμε να ενισχύσουμε όλα τα θετικά χαρακτηριστικά μας και τα πλεονεκτήματά μας και ταυτόχρονα να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τα αρνητικά και τις καθυστερήσεις μας, ώστε να τα μειώσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Ο αγώνας που μας περιμένει είναι τιτάνιος.
Το νέο ταξίδι μας σαν χώρα θα είναι πολύ δύσκολο αλλά μέσα από τις δοκιμασίες, μπορεί να μας οδηγήσει σε νέες αντοχές και σε νέα φάση βαθύτερης και ουσιαστικότερης ανεξαρτησίας. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι αφού ακόμη έχουμε τον ουρανό μας, τον ήλιο μας, τη θάλασσά μας, τα πανέμορφα βουνά μας, το ιδανικό κλίμα μας, τον ορυκτό μας πλούτο, τη σοφή παράδοσή μας και την λαμπρή γεμάτη τεράστια διδάγματα ιστορία μας.
Μπορούμε και πρέπει να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα.
Μπορούμε και πρέπει ν’ αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα
Μπορούμε να χτίσουμε μια πατρίδα που μας αξίζει: ανεπτυγμένη, ανταγωνιστική, δυνατή, πρωτοπόρα και ανθρώπινη. Πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην ανθρωπιά, στο κάλλος, στον έρωτα και στο ήθος. Μια πατρίδα πρότυπο για μίμηση για όλους αυτούς που μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν.
Μπορούμε διότι είμαστε τόσοι πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδας, που δεν χάσαμε τις αξίες μας, δημιουργήσαμε στο χώρο της εργασίας μας και ζήσαμε τόσα χρόνια στη θλίψη του περιθωρίου, παρατηρώντας την κατηφορική πορεία της χώρας μας και του Ελληνισμού.
Μπορούμε να πούμε ΟΧΙ στο παρελθόν και στο κατεστημένο και ΝΑΙ στην αναγέννηση, αν πιστέψουμε στη δύναμή μας και αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας.
Μπορούμε να χτίσουμε την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, ίσων συνεισφορών και ίσων ανταμοιβών για όλους.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΝΗΜΑΣ
Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ
meeting-area
logia-starata.blogspot.com
