Με επιστολή τους στον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τρεις πρώην γενικοί γραμματείς ζητούν για πρώτη
φορά στη χώρα μας τη θεσμοθέτηση της πρώτης κατοικίας ως κατ’ αρχήν
ακατασχέτου, που μπορεί να γίνει μόνο με την τροποποίηση του Κώδικα
Πολιτικής Δικονομίας.
Οι Γιάννης Ιωαννίδης, Μόσχος Κορασίδης και Μαρίνος Σκανδάμης αναγνωρίζουν
ότι οι έως τώρα διατάξεις των νόμων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και
την αναστολή των πλειστηριασμών συγκροτούν ένα δίκτυ ασφαλείας, που
όμως, δεν λύνει μόνιμα το πρόβλημα, αλλά βοηθά στο να αναπαράγεται μια
διαρκής συζήτηση για το πότε και με ποιους τρόπους η παρεχόμενη ως τώρα
προστασία θα τελειώσει ή θα αφορά λιγότερους ανθρώπους.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στην επιστολή τους, η συζήτηση για το τέλος της προστασίας των πρώτων κατοικιών «δημιουργεί μια αίσθηση αναβολής “θανατικής ποινής”, που δυστυχώς, παράγει μια συνεχή ομηρία, εμποδίζοντας εγκλωβισμένους ιδιοκτήτες να προχωρήσουν δημιουργικά στη ζωή τους”.
Θεωρούν λοιπόν, ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά το μοντέλο που επιτρέπει καθολικά τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας, ενώ τον απαγορεύει μόνο κατ’ εξαίρεση και μόνο με προσωρινά νομοθετήματα.
Προτείνουν δηλαδή, να περάσουμε σε ένα νέο μοντέλο, όπου ο κανόνας θα είναι το ακατάσχετο, δηλαδή η μόνιμη απαγόρευση πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις και όρους που μπορούν να καθορισθούν μόνο με την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και την εισαγωγή πάγιας σχετικής ρύθμισης, μετά από σχετική δημόσια διαβούλευση.
Κατά τα λοιπά, οι τρεις πρώην γραμματείς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνουν ότι ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που ψηφίστηκε τον Αύγουστο και θα εφαρμοσθεί από την 1-1-2016, επιτρέπει τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση.
Αυτό όπως υπογραμμίζουν θα αποτελέσει καταστροφή για χιλιάδες ανθρώπους, αφού «η πρώτη κατοικία είναι το τελευταίο τους καταφύγιο μέσα στην κρίση, ειδικά όταν είναι άνεργοι, ηλικιωμένοι, περιστασιακά εργαζόμενοι ή κατεστραμμένοι επαγγελματίες».
Η ενδιαφέρουσα πρόταση τους βασίζεται στο Σύνταγμα το οποίο ρητά ορίζει στο άρθρο 21 ότι «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους», ενώ επικαλούνται και διεθνή κείμενα που έχει ενσωματώσει η χώρα μας, όπως την Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Σύμβαση.
airetos.grΟι Γιάννης Ιωαννίδης, Μόσχος Κορασίδης και Μαρίνος Σκανδάμης αναγνωρίζουν
ότι οι έως τώρα διατάξεις των νόμων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και
την αναστολή των πλειστηριασμών συγκροτούν ένα δίκτυ ασφαλείας, που
όμως, δεν λύνει μόνιμα το πρόβλημα, αλλά βοηθά στο να αναπαράγεται μια
διαρκής συζήτηση για το πότε και με ποιους τρόπους η παρεχόμενη ως τώρα
προστασία θα τελειώσει ή θα αφορά λιγότερους ανθρώπους.Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στην επιστολή τους, η συζήτηση για το τέλος της προστασίας των πρώτων κατοικιών «δημιουργεί μια αίσθηση αναβολής “θανατικής ποινής”, που δυστυχώς, παράγει μια συνεχή ομηρία, εμποδίζοντας εγκλωβισμένους ιδιοκτήτες να προχωρήσουν δημιουργικά στη ζωή τους”.
Θεωρούν λοιπόν, ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά το μοντέλο που επιτρέπει καθολικά τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας, ενώ τον απαγορεύει μόνο κατ’ εξαίρεση και μόνο με προσωρινά νομοθετήματα.
Προτείνουν δηλαδή, να περάσουμε σε ένα νέο μοντέλο, όπου ο κανόνας θα είναι το ακατάσχετο, δηλαδή η μόνιμη απαγόρευση πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις και όρους που μπορούν να καθορισθούν μόνο με την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και την εισαγωγή πάγιας σχετικής ρύθμισης, μετά από σχετική δημόσια διαβούλευση.
Κατά τα λοιπά, οι τρεις πρώην γραμματείς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνουν ότι ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που ψηφίστηκε τον Αύγουστο και θα εφαρμοσθεί από την 1-1-2016, επιτρέπει τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση.
Αυτό όπως υπογραμμίζουν θα αποτελέσει καταστροφή για χιλιάδες ανθρώπους, αφού «η πρώτη κατοικία είναι το τελευταίο τους καταφύγιο μέσα στην κρίση, ειδικά όταν είναι άνεργοι, ηλικιωμένοι, περιστασιακά εργαζόμενοι ή κατεστραμμένοι επαγγελματίες».
Η ενδιαφέρουσα πρόταση τους βασίζεται στο Σύνταγμα το οποίο ρητά ορίζει στο άρθρο 21 ότι «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους», ενώ επικαλούνται και διεθνή κείμενα που έχει ενσωματώσει η χώρα μας, όπως την Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Σύμβαση.
