Ο Αστέρας Δερβενίου “πέρασε” με νίκη με σκορ 2 – 0 από τα Αθίκια, επί του Τενεάτη, που τον ξανασυνάντησε σε αγώνα μετά από 16 χρόνια (τελευταίος αγώνας ήταν το 1998 στο Δερβένι που έληξε με σκορ 3 – 1 υπέρ του Τενεάτη).
Στα Αθίκια, και με την παρουσία πολλών φιλάθλων και από τις δύο ομάδες, ο αγώνας διεξήχθη σε άριστο κλίμα και μέσα σε απόλυτα αθλητικά πλαίσια, αφού βοήθησε σε αυτό και η άριστη διαιτησία του εμπειρότατου κ. Δασκαλόπουλου. Ο Αστέρας παρουσιάστηκε σοβαρός και αποτελεσματικός και χάρις τα τέρματα των Μπάκα και Σιώζου, από ένα σε κάθε ημίχρονο, διαχειρίστηκε τον αγώνα όπως έπρεπε και έφυγε από το γήπεδο με πολλά χαμόγελα.
Από την αρχή του αγώνα το σοβαρό και χωρίς περιττές ενέργειες παιχνίδι των παικτών του Αστέρα καταλάγιασε τον ενθουσιασμό των παικτών του Τενεάτη και γρήγορα φάνηκε στο γήπεδο ότι ο Αστέρας, σαν πιο έμπειρη ομάδα, ήταν η ομάδα που ήλεγχε το ρυθμό του αγώνα. Έτσι, χωρίς να κινδυνεύει ιδιαίτερα, ο Αστέρας άρχισε να επισκέπτεται την περιοχή του Τενεάτη με κύριους εκφραστές των επιθέσεων τους Πεθαίνο και Σιώζο. Στο 15’ ο Μαστρογιαννόπουλος έβγαλε μακρινή μπαλιά στην αριστερή πλευρά και στην πλάτη της άμυνας του Τενεάτη, όπου ο προωθημένος Μπάκας κινήθηκε έξυπνα και βλέποντας τον τερματοφύλακα Ταμπάκου να αφήνει την εστία του αναίτια, του πέρασε την μπάλα και πέτυχε ένα έξυπνο και συνάμα εντυπωσιακό τέρμα. Το τέρμα αυτό έκρινε κατά μεγάλο ποσοστό την τελική έκβαση του αγώνα. Και αυτό, γιατί οι παίκτες του Αστέρα απέκτησαν περισσότερη αυτοπεποίθηση και ανάγκασε τους παίκτες του Τενεάτη να προσπαθούν με σπασμωδικές ενέργειες για την ισοφάριση.
Μέχρι το τέλος του ημιχρόνου ο Αστέρας δεν έκανε άλλη μεγάλη φάση, αλλά και οι παίκτες του Τενεάτη δεν απείλησαν σοβαρά τον Ρουμελιώτη, αφού δεν μπορούσαν να βρουν ελεύθερους χώρους.
Δύο σουτ που πήγαν πάνω στον Ρουμελιώτη και άλλα δύο που ήταν άστοχα από μακρινές αποστάσεις, καταγράφονται σαν τις αξιολογότερες προσπάθειές τους.
Στο β’ ημίχρονο ο Αστέρας συνέχισε να παίζει μυαλωμένα, παραχωρώντας
χώρο στον Τενεάτη, αλλά εξακολουθούσε να ελέγχει τη ροή του αγώνα. Αν
εξαιρέσουμε ένα 5λεπτο, γύρω στο 60’, που δημιουργήθηκε μια πίεση στην
άμυνα του Αστέρα από ανεπιτυχείς προσπάθειες των παικτών του να
απομακρύνουν την μπάλα, δεν υπάρχει άλλη αξιοσημείωτη επιθετική
προσπάθεια των παικτών του Τενεάτη. Ο Ρουμελιώτης “καθάριζε” τις όποιες
σέντρες έγιναν στην περιοχή είτε από στημένες μπάλες είτε από ενέργειες,
κυρίως του Π. Οικονόμου, από τα δεξιά και με την πάροδο του χρόνου η
απογοήτευση άρχισε να κυριεύει τους παίκτες του Τενεάτη. Το φρεσκάρισμα
της ενδεκάδας του Αστέρα με τους Τάφα, κυρίως, και με τον Κρισάφη έδωσε
την απαραίτητη ηρεμία στο παιχνίδι του Αστέρα, που πλέον στεκόταν πιο
ορθόδοξα στο γήπεδο. Έτσι στο 76’ ο Πεθαίνος, που σ’ ολόκληρο τον αγώνα
ταλαιπωρούσε τον προσωπικό του αντίπαλο, ξέφυγε με περίτεχνες ενέργειες
από τρεις αντιπάλους του από τα δεξιά και πάσαρε στο ύψος του πέναλτι,
όπου στη συνέχεια ο Κρισάφη κοντραρίστηκε στο σουτ του, αλλά η μπάλα
στρώθηκε στον επερχόμενο Σιώζο, ο οποίος εκτέλεσε τον Ταμπάκου για το 2 –
0.Αυτό ήταν ! Το τέρμα αυτό καθόρισε και τον νικητή του αγώνα. Ο Αστέρας πλέον πατούσε εξαιρετικά στο γήπεδο και ήταν αυτός που κυριάρχησε μέχρι τη λήξη του αγώνα. Δυο – τρεις φορές έφτασε πιο κοντά σε επίτευξη κι άλλου τέρματος, αλλά οι τελικές πάσες των παικτών του ήταν κακές.
Η διαιτησία του κ. Δακαλόπουλου και των βοηθών του κ.κ. Μπετσόγλου και Ζήση ήταν εξαιρετική. Η προσωπικότητα του διαιτητή και οι αψεγάδιαστες υποδείξεις των βοηθών του, βοήθησαν ώστε ο αγώνας να διεξαχθεί χωρίς κανένα παράπονο και από τις δύο ομάδες.
ΑΣΤΕΡΑΣ: Ρουμελιώτης, Κουτρούλης, Μπάκας, Βασιλάρης (82’ λ.τρ. Μερκούρης), Μετεβελής, Μαστρογιαννόπουλος, Αντωνόπουλος, Παπαδημητρίου (64’ Τάφα), Πεθαίνος, Σιώζος, Καραγιαννίδης (68’ Κρισάφη).
asterasderveniou.gr
