Όταν κάποιος αποζητά απεγνωσμένα ρόλο προσωπικής προβολής και σχεδιασμού της πολιτικής του καριέρας, στερούμενος επιχειρημάτων, επιδίδεται σε εύκολες αποστολές επιθετικότητας και ύβρεων.
Ό,τι κι αν λέει η ατυχήσασα, έκτη στους επτά, πολιτεύτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μεσσηνίας, το πολιτικό της μέλλον με τον κ. Τατούλη είναι δυσοίωνο και ο σχεδιασμός της νεφελώδης όπως και η υποψηφιότητα του ίδιου.
Αν η ίδια αισθάνεται λόγω της πολιτικής της περιθωριοποίησης από το Μεσσηνιακό Λαό ότι πρέπει να περιγράφει τον τόπο της ως τριτοκοσμικό, την κατανοούμε, αλλά δεν συμφωνούμε.
Με τον ίδιο τρόπο που ξεθωριάζει η δήθεν ανεξαρτησία του επίσημου υποψήφιου της κυβέρνησης του Μνημονίου και της Ανεργίας, έτσι ακριβώς ξεθωριάζει και η επικοινωνιακή του τακτική που καταγράφει και τον απόλυτο πανικό του.
Ας ασχοληθεί καλύτερα ο κ. Τατούλης με τα τελευταία γεγονότα που οι υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ πετάνε ο ένας στον άλλον την καταρρέουσα υποψηφιότητά του σαν την καυτή πατάτα, και επιτέλους ας αφήσουν τον υπερήφανο Λαό της Μεσσηνίας να κρίνει για τέταρτη φορά το έργο Δημήτρη Δράκου, που είναι μοναδικό και έχει επιβεβαιωθεί με τρεις απανωτές νίκες, με μεγάλες διαφορές, απέναντι σε διαφορετικό αντίπαλο κάθε φορά. Θυμίζουμε, 1998: Δράκος 54,7% - Κουλουριανος 30,9%, 2002: Δράκος 54,4% - Τσιμπλής 32,1% και 2006: Δράκος 51,26% – Μαλαπάνης 31,63%.
Ο «μύθος Τατούλη», καταρρέει και δυστυχώς, ο πανικός της ήττας του αφαιρεί ένα ακόμη προσωπείο που επικαλείται, του πολιτικού πολιτισμού.
Εμείς μιλάμε για την ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ και στις 7 Νοεμβρίου ξεκινάμε μαζί με τους συμπολίτες μας και χτίζουμε το αύριο του τόπου μας, με μοναδικό κίνητρο τη ΔΥΝΑΤΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ.
