.jpg)
Ο Έλληνας έχει και φιλότιμο και μπέσα. Όταν ο πολιτικός (Βενιζέλος και οι συν αυτώ) τού έβαλε έκτακτο χαράτσι στα ακίνητα, ο Έλληνας σκέφτηκε: "για να βγούμε από την κρίση ας κάνουμε κι αυτή τη θυσία. Μια φορά θα είναι". Και πλήρωσε για φόρο σε ΜΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Ξέχασε όμως ότι ο πολιτικός δεν έχει ούτε φιλότιμο ούτε μπέσα. Μόλις ο πολιτικός είδε ότι από κει μπορεί να πάρει λεφτά, έτριψε τα χέρια του! Σου λέει, αυτός είναι ο καλύτερος εκβιασμός: "ή με πληρώνεις συνέχεια ή σου παίρνω το σπίτι". Δεν με ενδιαφέρει πού θα τα βρεις. Ας πουλήσεις και τα κουφώματα. Ας πουλήσεις και το κορμί σου. Εγώ θέλω λεφτά για να συνεχίζω να δίνω στον διευθυντή του ΟΒΙ 7.000 ευρώ μισθό τον μήνα και 15 μισθούς τον χρόνο, για να δίνω 2,1 δις τον χρόνο σε 220.000 συνταξιούχους κάτω των 55 ετών, (ακριβώς όσα περιμένουν να εισπράξουν από τον φόρο ακινήτων).
Το ότι πολλοί από τους συνταξιούχους κάτω των 55 είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες ακινήτων και γονείς ανέργων ίσως φρονηματίσει μερικούς και αντιληφθούν ότι οτιδήποτε στρεβλό, κάποια στιγμή θα χτυπήσει κι αυτόν που ωφελείται από αυτό. Κι επειδή στην οικονομία δεν υπάρχουν άπειροι πόροι, καλείται και ο πολιτικός και ο πολίτης να απαντήσει με γνώμονα όχι το πρόσκαιρο συμφέρον του αλλά το συμφέρον και των παιδιών του και των εγγονιών του και ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Αν λοιπόν έπρεπε να αποφασίσετε υποχρεωτικά μεταξύ αυτών των δύο: Ή φόρος στα ακίνητα ή συντάξεις σε ανθρώπους κάτω των 55, ποια θα ήταν η επιλογή σας; Προφανώς υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να περικόψεις έξοδα. Αλλά όλοι κάποιους θα "πονέσουν". Γι' αυτό επιτρέψτε μου να περιορίσω το ερώτημα. Μας λείπουν δύο δις το χρόνο. Ή θα τα πάρουμε από τα ακίνητα ή θα κόψουμε τις συντάξεις (εκτός από τις αναπηρικές) σε 40ρηδες, 45ρηδες και 50ρηδες. Τι διαλέγετε;
