Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του χωρίς να κοκκινίσει ανάφερε μεταξύ άλλων: «Η ιστορία δεν αποτελεί μονοπώλιο όσων
θεωρούν τους εαυτούς τους νικητές. Δεν θα εγκαταλείψουμε αμαχητί τη διεκδίκηση της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης σε αυτό τον τόπο. Η μνήμη τού χθες είναι και μνήμη τού αύριο της πατρίδας μας, Δεν έχω σκοπό να απολογηθώ, ιδίως σε εκείνους που διέπραξαν τον φόνο και τώρα μας κατηγορούν ότι δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τα ορφανά που δημιούργησαν. Είμαι υπερήφανος για όσα καταφέραμε ως κυβέρνηση. Εμείς πετύχαμε εκεί όπου αυτοί αποτύχανε, και μάλιστα δισ. Εκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αποτύχουμε, αν και ήξεραν καλά ότι η δική μας αποτυχία θα ήταν χαριστική βολή για τη χώρα».Συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος αλαζονείας δήλωσε περήφανος: «Δεν έχω επίσης σκοπό να απολογηθώ, ιδίως σε κείνους που διέπραξαν το φόνο και τώρα μας κατηγορούν ότι δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τα ορφανά που δημιούργησαν. Σε κείνους δηλαδή που χρεοκόπησαν τη χώρα, την παρέδωσαν στο έλεος των δανειστών, εκτίναξαν την ανεργία στο 27%, κατέστρεψαν το ένα τέταρτο της οικονομίας, κατάργησαν το δέκατο τρίτο και το δέκατο τέταρτο μισθό στο Δημόσιο, κατάργησαν τη δέκατη τρίτη και τη δέκατη τέταρτη σύνταξη, βούλιαξαν στη ντροπή του Γερούν Γερά και του Βάστα Σόιμπλε όταν η κοινωνία αιμορραγούσε, και τώρα μας ζητούν το λόγο. Δεν έχω, τέλος, κανένα πρόβλημα, το δηλώνω ευθαρσώς, να με κατηγορούν ως αμετανόητο. Θα ήθελα μάλιστα να τους βοηθήσω λίγο σ’ αυτό. Για όσα ως κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος. Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη, περήφανος».
Στη συνέχεια ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στη διακυβέρνηση, καθώς και το τι παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τι παρέλαβε. Φυσικά καμία κουβέντα δεν έκανε για τις απερίγραπτες κινήσεις του που έστειλαν τη χώρα στα βράχια και στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου: «Πήραμε το καράβι τσακισμένο, μια χώρα χρεοκοπημένη με άδεια ταμεία και ένα βουνό χρέους και παρά τις τρικυμίες τα καταφέραμε να φτάσουμε στην Ιθάκη. Να ρυθμίσουμε το χρέος, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, να βγούμε οριστικά και χωρίς αστερίσκους από το καθεστώς της επιτροπείας των πιστωτών. Και το δεύτερο που δεν μπορούν να ξεγράψουν από τη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού είναι ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.
Αυτοκριτική κάνω με θάρρος, αλλά μπροστά στο λαό και όχι μπροστά σε όσους χρεοκόπησαν τη χώρα, και την οδήγησαν σε ανθρωπιστική τραγωδία, χωρίς να τολμήσουν να ψελλίσουν έστω μια λέξη πώς και γιατί έγινε αυτό. Μας παρέδωσαν το 2015 μια ρημαγμένη πατρίδα στα νύχια των δανειστών. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αποτύχουμε, αν και ήξεραν καλά ότι η δική μας αποτυχία θα ήταν χαριστική βολή για τη χώρα.
Τελικά τους διαψεύσαμε και παραδώσαμε το 2019 μια χώρα, στην οποία οι θυσίες του λαού δεν έγιναν απευθείας αναθέσεις, δεν έγιναν καταθέσεις σε φορολογικούς παράδεισους, ούτε εκατομμύρια παρκαρισμένα σε θολές εταιρείες οφσόρ. Αλλά μεταφράστηκαν σε ανάταξη της οικονομίας, προστασία των αδύναμων, αναβάθμιση της εργασίας, αποκατάσταση της δημοκρατικής κανονικότητας, απαλλαγή από τα μνημόνια, ρύθμιση του χρέους, δώδεκα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης. Και 37 δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία».
Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι η χώρα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας, ξεχνώντας όσα έγιναν επί των ημερών του και κατήγγειλε ακόμη και ο υπουργός δικαιοσύνης του Σταύρος Κοντονής.
Για την οικονομία που κάποτε γέλαγε ο κόσμος όταν την χαρακτήριζε το δυνατό του χαρτί είπε: «Ο μισθός ή η σύνταξη τελειώνει στο πρώτο εικοσαήμερο», δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός. «Οι λογαριασμοί, τα ενοίκια, το κόστος του σούπερ μάρκετ έχουν πολλαπλασιαστεί. Η αγοραστική δύναμη των πολιτών έχει καταρρακωθεί. Να το πω απλά, ένας μισθός 1.300 ευρώ σήμερα αγοράζει μόνο όσα περίπου αγόραζε ένας μισθός 900 ευρώ το 2019», τόνισε και σημείωσε ότι αυξάνεται το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας. Επείγουν πολιτικές ενίσχυσης της ανθεκτικότητας απέναντι στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Όπως, και μια στρατηγική αντιμετώπισης της δημογραφικής κρίσης, παράλληλα με μια κοινωνική στεγαστική πολιτική που θα εξασφαλίσει προσιτή και αξιοπρεπή στέγη σε όλους και ιδιαίτερα στα νέα ζευγάρια
Για να γίνουν πειστικές κι εφαρμόσιμες οι δίκαιες πολιτικές ανάπτυξης υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: Να μοιραστούμε δίκαια τα βάρη που απαιτούνται για την αναγέννηση της πατρίδας. Και δικαιοσύνη εδώ σημαίνει ένα πράγμα: Οι έχοντες και κατέχοντες οφείλουν να στηρίξουν αναλογικά περισσότερο.
Σήμερα συμβαίνει το ανάποδο: Στηρίζουν τη κερδοφορία και τα πλούτη τους οι μη προνομιούχοι. Αυτό πρέπει επιτέλους να αντιστραφεί. Ο μεγάλος πλούτος πρέπει να στηρίξει την οικοδόμηση του αύριο της πατρίδας μας. Με μια πατριωτική εισφορά για τα πολύ υψηλά εισοδήματα, τόσο ατομικά όσο και εταιρικά που θα κατευθύνεται αποκλειστικά σε έναν ειδικό κλειστό λογαριασμό για τη στήριξη των νέων γενεών και κυρίως της νεανικής στέγης».
Στη συνέχεια μίλησε εμμέσως πλην σαφώς για το νέο κόμμα που προτίθεται σε λίγο καιρό να ανακοινώσει. Χρησιμοποιώντας συνθληματα τόνισε: «Άφησα για το τέλος το κρίσιμο ερώτημα: Και πώς θα γίνουν όλα αυτά; Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να έρθει από μόνη της, ούτε με εντολές “από τα πάνω”. Χωρίς την αφύπνιση των ίδιων των πολιτών, καμιά αναγέννηση δεν μπορεί να έρθει. Και δυστυχώς, εκείνο που βλέπουμε, παρά τις νησίδες αντίστασης και αφύπνισης που ορθώνονται εδώ και εκεί, είναι να μεγαλώνει ένα κύμα κοινωνικής απογοήτευσης, ιδιώτευσης, αποχής.
Με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπιστίας των θεσμών χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Την αναβάθμιση του κοινοβουλίου, της δικαιοσύνης, των ανεξάρτητων αρχών. Την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και του πλουραλισμού στην ενημέρωση. Την ενίσχυση της λογοδοσίας της εξουσίας.
Την ισχυροποίηση του Κράτους Δικαίου. Αλλά κυρίως με ένα σοκ Δημοκρατίας, γιατί Δημοκρατία δεν είναι μόνο κανόνες και θεσμοί, είναι και το λαϊκό φαντασιακό, το όραμα, τα συναισθήματα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. Και αυτή η νέα Μεταπολίτευση δε μπορεί παρά να ξεκινήσει από την αποκατάσταση της ισορροπίας του πολιτικού συστήματος.
Αυτό το όραμα πρέπει να αφορά την Ελλάδα και να ακουμπά όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Για αυτό μίλησα για την ανάγκη ενός Νέου Πατριωτισμού. Σήμερα θα μιλήσω και για την ανάγκη μιας Νέας Μεταπολίτευσης. Όχι με την έννοια της αλλαγής του Συντάγματος ή πόσο δε μάλλον του Πολιτεύματος. Αλλά με την έννοια ενός μεγάλου πολιτικού Big Bang που θα αναδιατάξει ριζικά τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο νέους πολιτικούς σχηματισμούς. Με την έννοια της επιστροφής των πολιτών στην πολιτική.
Η κοινωνία νοιάζεται και αγωνιά για εναλλακτική προοπτική. Απέναντι στην Ελλάδα του Φραπέ και της Φεράρι, απέναντι στην Ελλάδα που μας πληγώνει, να υπάρξει ρεαλιστικό σχέδιο και προοπτική για μια Ελλάδα που μας αξίζει. Για αυτό αγωνιά η κοινωνία.
Και όσο οι σημερινοί σχηματισμοί της αντιπολίτευσης δείχνουν να μην μοιράζονται την ίδια αγωνία για μια εναλλακτική προοπτική για τη χώρα, όσο θα επιμένουν σε λογικές που αφορούν το μικρόκοσμό τους και όχι την κοινωνία, τόσο θα εδραιώνεται στους πολίτες η πεποίθηση ότι ο κύκλος τους έχει κλείσει. Γι’ αυτό, εξάλλου, και παραιτήθηκα από την ασφάλεια της βουλευτικής καρέκλας. Γιατί πιστεύω ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος». Η τελευταία του φράση εκτός από βαθύτατη προσβολή για το πολίτευμα φυσικά και δεν θα έκανε να αισθάνονται άνετα οι πάλαι ποτέ σύντροφοί του που τον παρακολουθούσαν αμήχανα δια ζώσης.
Στη συνέχεια έγινε πιο συγκεκριμένος αναφορικά με το νέο κόμμα: «Αυτό είναι το μήνυμα της Ιθάκης: Όπως καταφέραμε τότε να φτάσουμε παρά τις τρομακτικές δυσκολίες στον προορισμό μας. Έτσι ξανά θα τα καταφέρουμε.
Και δεν νομίζω ότι πέφτω έξω, αν πω ότι η σημερινή σας παρουσία, για τους περισσότερους τουλάχιστον, είναι και μια εκδήλωση προσδοκίας, μια δήλωση συμμετοχής στο νέο ταξίδι, που θα ξεκολλήσει την Ελλάδα από το σημερινό βάλτο και θα την οδηγήσει στις καθαρές θάλασσες της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας. Και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα είμαστε μαζί και σ’ αυτό το ταξίδι. Με τις εμπειρίες και τα τραύματά μας. Αλλά και με την απόφαση να μην παραιτηθούμε από το όραμα, το στόχο, το σχέδιο, μιας Ελλάδας που αξίζει στην ιστορία και τους πολίτες της.
Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ξαναβρούμε το όραμα, τις ιδέες που εμπνέουν, τις αξίες μας. Όχι προνόμια και αξιώματα. Αλλά συλλογικό όραμα για την Αλλαγή. Αυτό χρειαζόμαστε. Μέσα από τη συμμετοχή του καθένα και της καθεμιάς, τις μικρές ή μεγάλες πρωτοβουλίες, να χτίσουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο κίνημα, ικανό να δώσει πολιτική υπόσταση στο πλειοψηφικό πια αίτημα: Δεν πάει άλλο! Μας αξίζει μια Ελλάδα καλύτερη! Και μπορούμε!».
Αλέξης Τσίπρας: Ποιοι πήγαν στην εκδήλωση
Στην εκδήλωση βρέθηκαν και χειροκρότησαν σχεδόν όλοι όσοι επί πρωθυπουργίας του συνέβαλλαν στο έγκλημα κατά της χώρας την ζοφερή περίοδο 2015-2019. Το «παρών» στην παρουσίαση του βιβλίου Τσίπρα έδωσαν δύο πολιτικοί αρχηγοί, ο Σωκράτης Φάμελλος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Χαρίτσης της Νέας Αριστεράς.
Από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι: Βασίλης Κόκκαλης, Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, Μίλτος Ζαμπάρας, Κώστας Μπάρκας, Συμεών Κεδίκογλου, Γιώργος Ψυχογιός, Μαρίνα Κοντοτόλη, Χρήστος Γιαννούλης, Καλλιόπη Βέττα, Κατερίνα Νοτοπούλου, Όλγα Γεροβασίλη, Γιώργος Καραμέρος, Διονύσης Καλαματιανός, Νίκος Παππάς, Γιώργος Γαβρήλος, Χάρης Μαμουλάκης, Πόπη Τσαπανίδου, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος.
Από τη Νέα Αριστερά το «παρών» δίνουν οι: Έφη Αχτσιόγλου, Σία Αναγνωστοπούλου, Μερόπη Τζούφη, Θεανώ Φωτίου, Νάσος Ηλιόπουλος, Φερχάτ Οζγκιούρ.
Από τους ανεξάρτητους στην εκδήλωση ήταν οι Ευάγγελος Αποστολάκης, Γιάννης Σαρακιώτης και Αθηνά Λινού.
Για το βιβλίο μίλησαν τέσσερις επιστήμονες (Ιωάννα Λαλιώτου, Καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Αντώνης Λιάκος, Ιστορικός – Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευγενία Φωτονιάτα, Συντονίστρια του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα, Δρ. Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Γιώργος Χουλιαράκης, Δρ. Οικονομολόγος, Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών (2015-2019).