Ασφυκτική είναι η εικόνα που επικρατεί τις νύχτες στην παραλία του Λουτρακίου, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο υπαίθριο lounge bar, με αισθητική που παραπέμπει περισσότερο σε …εμιράτο της Μέσης Ανατολής, παρά σε ελληνικό παραθαλάσσιο θέρετρο.
Ενώ η ανάπλαση του παραλιακού
μετώπου βρίσκεται σε τελικό στάδιο, με τις επιχειρήσεις εστίασης να
ομογενοποιούνται, μετακινούμενες προς τα πίσω για να διαμορφωθεί ένας
φαρδύς πεζόδρομος για τους επισκέπτες, η παραλία έχει γεμίσει από
ξύλινες κατασκευές που παραπέμπουν σε ιδιωτικές cabanas.
Δείτε φωτογραφίες:
Ολόκληρα κιόσκια με υφασμάτινες κουρτίνες, πουφ, καναπέδες και φωτιστικά LED έχουν τοποθετηθεί κυριολεκτικά πάνω στο βότσαλο, σε απόσταση αναπνοής από το κύμα. Η ατμόσφαιρα θυμίζει περισσότερο σκηνικό από… resort στο Ντουμπάι, παρά δημόσια ακτή σε ελληνική πόλη, με το ύφος να κυριαρχείται από προκάτ αισθητική και ναργιλέδες που φωσφορίζουν σε όλα τα χρώματα.
Οι χώροι είναι οργανωμένοι σαν «ιδιωτικά δωμάτια», ενώ η δυνατή μουσική, η πυκνή διάταξη και ο ελάχιστος ελεύθερος χώρος αφήνουν ελάχιστο περιθώριο για όσους επιθυμούν απλώς μια βραδινή βόλτα ή να απολαύσουν τη θάλασσα.
Το παράδοξο είναι πως την ώρα που η εικόνα του πεζόδρομου αναβαθμίζεται με αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και αστικό εξοπλισμό, η ίδια η παραλία που αποτελεί και το φυσικό πλεονέκτημα της περιοχής υποβαθμίζεται αισθητικά και λειτουργικά.
Με τις κατασκευές να επεκτείνονται όλο και περισσότερο, δημιουργείται μια παρακμιακή ατμόσφαιρα, που περισσότερο θυμίζει παραλία-στίβαγμα για τουρίστες παρά παραθαλάσσια εμπειρία υψηλής ποιότητας.
Ορισμένοι επιχειρηματίες υπερασπίζονται τη λογική της «θεματικής εμπειρίας» που προσφέρουν στους πελάτες τους διότι κάνουν ταμείο, ωστόσο δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι που εκφράζουν δυσαρέσκεια για την εμπορευματοποίηση της παραλίας και τη συνολική αλλοίωση της ταυτότητας του Λουτρακίου.