Με την παράσταση, οι ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ, (ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΕΥΡΩΣΤΙΝΗΣ "ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ"),
στο Δερβένι Κορινθίας επιβεβαίωσαν την κάλυψη υψηλών καλλιτεχνικών
προδιαγραφών. Η ομάδα από την Ευρωστίνη εδώ και χρόνια εισάγει στην
κοινωνία την αυτοδημιουργία, έξω από πακέτα και εδραίους θεσμούς.
Η
θεατρική παράσταση ΕΥΡΥΔΙΚΗ του σύγχρονου δραματουργού Ζαν Ανούιγ σε
σκηνοθεσία της ταλαντούχου και απαιτητικής Τερέζας Λουίζου (Tereza Louizou),
έδειξαν τον δρόμο, τους κανόνες για ένα αποτέλεσμα αποφυλάκισης από τα
τοπικά αλλά και ευρύτερα πολιτιστικά κενά. Κάθε δημόσια παρουσία τους,
είναι επικύρωση – τελετή πολιτισμικής τάξης που επιστρέφει την Ευρωστίνη
στους δρόμους του ιστορικού της κύρους όχι μόνο στο κοινοτικό εμπόριο,
αλλά και στα γράμματα.
Ενώ στην
σημερινή ύπαιθρο ο πολιτισμός βρίσκεται σε ομηρία από φορμαλισμούς,
τυπικολατρεία, οι ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ αρνούνται την σύνταξή τους στην
συνομολογημένη σχέση παραρτήματος από το κράτος και τοπικούς θεσμούς.
Ανοίγονται στον κόσμο με τις υγιείς αφετηρίες του πνεύματος και της
τέχνης. Για την Ευρωστίνη, τον Δήμο, την Πελοπόννησο είναι ευκαιρία μιας
νέας ευεργετικής αρχής.
*
Από
την παράσταση αποχωρήσαμε με ένα αίσθημα πληρότητας από το υψηλό
επίπεδο απόδοσης όλων των χαρακτήρων. Παραδειγματική η αφοσίωση της
Νάνσυ Τσαντήλα, (Nancy Tsanthla), στον χώρο, στον χρόνο της ζωής, τον Κάτω κόσμο, στην ψυχή της Ευρυδίκης.
Ο
θάνατος δεν παγώνει σχέσεις. Κανένας θάνατος δεν καταργεί την ελπίδα,
το θέλω. Στο έργο του Ανούιγ συνυπάρχουν ή υποφαίνονται και όλες οι
διαστάσεις του κοινωνικού. Ο έρωτας ανάμεσα σε ζωή και θάνατο και οι
συγκρούσεις.
*
«
Οι διοικούντες αρκούνται να ικανοποιούν την υπαρξιακή τους επιβεβαίωση
με τα μπουρμπουάρ προς συλλόγους και καμία πολιτιστική παραγωγή. Καμία
ανάγνωση του πολιτιστικού εδάφους, ώστε να αξιολογηθούν δυνατότητες.
Ποιος από τους διευθύνοντες έχει την δυνατότητα να αξιολογήσει, όταν
στον πολιτισμό, στις τέχνες, αξιολογείται η έμπνευση και
δημιουργικότητα; Είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τις «κοινές ωφέλειες» της
Πόλης και του Δήμου;
Η Τερέζα Λουίζου και οι ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ είναι φυσιογνωμικά
δεδομένα με απλόχερη δωρεά στην τοπική περιουσία. Από τον προγραμματισμό
παρουσίασης του έργου προκύπτει ότι δεν θα τους δούμε στο Ξυλόκαστρο.
Μόνο μια παράσταση εντός του Δήμου και μόνο στο Δερβένι. ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ;
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο 28 Ιουλίου 2024»
ΑΥΤΑ σημείωνα πέρυσι. Τα ίδια συμβαίνουν
και αυτό το καλοκαίρι: δεν θα έχουν την δυνατότητα στην πρωτεύουσα του
Δήμου να παρακολουθήσουν την παράσταση. Ενώ το έργο άνοιξε φτερά,
παρουσιάστηκε σε γειτονικούς δήμους και θα ταξιδέψει στην αθήνα.
Δυστυχώς η πολιτιστική ανομβρία της Ελληνικής υπαίθρου οφείλεται και στο
ανέμπνευστο ανεπαρκές παιδευτικά τοπικό πολιτικό προσωπικό που δεν
γνωρίζει τα τοπικά αγαθά, ώστε να επενδύσει σε αυτά. Είναι γνωστό ότι η
μετριότητα απαιτεί την υπηκοποίηση των κοινωνιών, την ψυχοπνευματική
καταστολή για την συντήρηση των σχέσεων παραγωγής και εξουσίας.
Οι κάτοχοι θέσεων απόφασης στα πολιτιστικά πράγματα των Δήμων ουδέποτε
κατανόησαν ότι το θέατρο και η παιδεία είναι επένδυση και δεν ανήκουν
στην κατηγορία των εξόδων. Η απάντηση είναι ότι χρήματα υπάρχουν, αλλά
το ερώτημα είναι ποιος τα έχει και πώς κατανέμονται.
*
Λόγια
επαινετικά, κούφια συμβολισμών και αλήθειας λέγονται πολλά. Είναι η
επίφαση καλών τρόπων. Μια κοινωνία προοδεύει με την συνειδητή απόφασή
της να ορίζει η ίδια τι θα εισάγει και τι από αυτά που έχει θα προτείνει
στον κόσμο. Στο Δερβένι συζητούν ΠΩΣ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ το ΕΛΚΕΘΕ, ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τους ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ ως πρεσβευτές μιας
αναγνωρισμένης, πλούσιας τοπικότητας. Το θέατρο είναι εκπαίδευση, και ο
υπεύθυνος πολιτισμού πρέπει να έχει γνώση ότι η εκπαίδευση προϋποθέτει
αξιολόγηση, παιδεία της εκπαίδευσης, παραγωγή καινοτομικών θεσμών.
Η
Τερέζα Λουίζου με την επιβεβαιωμένη καλλιτεχνική επάρκεια και τον
παιδευτικό της ρόλο μπορεί και πρέπει να αναλάβει την σύσταση ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
(περιφερειακού) ΘΕΑΤΡΟΥ, (που συμβαίνει σε πολλές πόλεις), με αυτονομία,
σταθερή – προγραμματική οικονομική ενίσχυση. Για πολιτισμό ζωντανό,
βιώσιμο, κόμβο τοπικής δημιουργίας, ένα εργαστήριο - καρνάγιο ιδεών,
που θα μας δώσει τον αέρα να ταξιδέψουμε στον κόσμο του πολιτισμού και
της αλληλοανάγνωσης, να εγγραφούμε στον πολιτισμικό χάρτη. Τα άλλα λόγια
των υπεύθυνων πολιτισμού είναι κακομοιριές, ψευδαισθήσεις πολιτιστικής
φροντίδας, ανούσιες λέξεις συντήρησης του εφήμερου και μίζερου
φαντασιώδους, ευκαιριακή αντίληψη της ευθύνης.
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο – 13 Αυγούστου 2025