Δεκαοχτώ χρόνια μετά και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη μεγαλύτερη τραγωδία της Ηλείας, αυτή των φονικών πυρκαγιών του 2007. Χθες το Πυροσβεστικό Σώμα τίμησε τη μνήμη των τριών πεσόντων στο καθήκον, εποχικών πυροσβεστών, που το μεσημέρι της 24ης Αυγούστου 2007, έχασαν τη ζωή τους μαζί με άλλους πολίτες, στη μοιραία στροφή της Αρτέμιδας από την πύρινη λαίλαπα.
Στο σημείο τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, ενώ οι επικεφαλής και οι εκπρόσωποι της Πυροσβεστικής κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη του Θανάση Νιάρχου, του Γιάννη Δρακόπουλου και του Ανδρέα Τζούμα που έχασαν τη ζωή τους ως πλήρωμα του πυροσβεστικού οχήματος με κωδικό Η42.
Παρόντες ήταν ο Συντονιστής Επιχειρήσεων Πυροσβεστικού Σώματος Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Νήσων, Υποστράτηγος ΠΣ, Βασίλης Σολδάτος, ο διοικητής Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Δυτικής Ελλάδας του Πυροσβεστικού Σώματος Αρχιπύραρχος Κωνσταντίνος Γόντικας, ο διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ηλείας Αρχιπύραρχος Γιώργος Κωνσταντακόπουλος, ο διοικητής της Π.Υ. Πύργου Πύραρχος Χρήστος Δούγερης, ο διοικητής της 18ης ΕΜΟΔΕ Αλέξης Γιαννόπουλος, ο πρόεδρος της Ένωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Ηλείας, Νίκος Βελισσάρης, εκπρόσωποι των πενταετούς υποχρέωσης και των εποχικών πυροσβεστών, συγγενείς των θυμάτων, οι βουλευτές Ηλείας Μιχάλης Κατρίνης και Διονύσης Καλαματιανός, ο δήμαρχος Ζαχάρως Κώστας Μητρόπουλος, ο πρώην δήμαρχος Κώστας Αλεξανδρόπουλος, κ.α.
Κατρίνης: ‘’Η Ηλεία θυμάται, θρηνεί και απαιτεί’’
Ο κ. Κατρίνης σε δήλωσή του μετά το πέρας της επιμνημόσυνης θέησης, τόνισε ότι “… 18 χρόνια μετά, από τον πύρινο όλεθρο που στοίχισε 49 ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα, οι πληγές παραμένουν ακόμα ανοικτές για όλους όσους έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα στις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας. Οι μνήμες είναι ακόμα ζωντανές για μια πρωτοφανή καταστροφή που άλλαξε τη ζωή και την καθημερινότητα όλων των πολιτών της Ηλείας.
Τα συναισθήματα, αντιφατικά. Από τη μία η ευγνωμοσύνη για τη συγκινητική αλληλεγγύη και συμπαράσταση από όλο τον κόσμο προς τους πυρόπληκτους συμπατριώτες μας, με ένα πρωτοφανές κύμα δωρεών και βοήθειας προς τους ανθρώπους και τα χωριά που επλήγησαν. Από την άλλη, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις της πολιτείας που εξαντλήθηκαν σε επιδόματα τις πρώτες ημέρες και σε ένα σχέδιο ανασυγκρότησης που δεν υλοποιήθηκε ποτέ όπως θα έπρεπε.
Χρέος της πολιτείας είναι να μην επιτρέψει ποτέ ξανά να επαναληφθεί μια τέτοια καταστροφή σε σπίτια, φυτικό κεφάλαιο, φυσικό περιβάλλον, υποδομές, με πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Με έμφαση στην πρόληψη και την πυροπροστασία που είναι πολύ σημαντικές για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Η Ηλεία θυμάται και θρηνεί. Για την άδικη απώλεια 49 συμπολιτών μας. Για την πρωτοφανή φυσική καταστροφή, μία από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως. Για τις περιουσίες που χάθηκαν και την ερημοποίηση των πυρόπληκτων περιοχών, παρά τις όποιες προσπάθειες αποκατάστασης ακολούθησαν.
Η Ηλεία θυμάται και απαιτεί. Να τηρηθεί στο ακέραιο ο δέσμευση του κ. Μητσοτάκη το 2021 για σχέδιο ανασυγκρότησης της Ηλείας, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν κυρίως τον δήμο Αρχαίας Ολυμπίας. Για να στηριχθούν οι κάτοικοι, για να ανασυγκροτηθεί ο πρωτογενής τομέας, για να αναγεννηθεί η περιοχή μας.
Αυτή η δέσμευση πρέπει, επιτέλους, να γίνει πράξη. Μαζί με την αυτονόητη δέσμευση για έγκαιρη προστασία και αποτελεσματικότητα απέναντι στις φυσικές καταστροφές. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει, στη μνήμη των 49 πολιτών που χάθηκαν το 2007 στην Ηλεία”.
Καλαματιανός: «Δεκαοχτώ χρόνια μετά, η Ηλεία δεν ξεχνά»
Από την πλευρά του ο κ. Καλαματιανός τόνισε ότι “… τον Αύγουστο του 2007, η Ηλεία έγινε τόπος μαρτυρίου. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν, ο φυσικός μας πλούτος παραδόθηκε στις φλόγες. Οι εικόνες εκείνου του εφιάλτη δεν ξεθώριασαν. Παραμένουν ανοιχτή πληγή, όχι μόνο για την Ηλεία, αλλά για ολόκληρη τη Χώρα.
Δεκαοχτώ χρόνια μετά, το ερώτημα παραμένει: τι έκανε η Πολιτεία; Μάθαμε από την τραγωδία ή συνεχίζουμε να μετράμε απώλειες κάθε καλοκαίρι;
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μια λογική αντιμετώπισης των συνεπειών, αφού έχει προηγηθεί η καταστροφή και το κακό. Χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο πλάνο πολιτικής προστασίας που θα εμβαθύνει στη διαχείριση των πυρκαγιών: με πρόληψη, σχέδιο αποτροπής και επιστημονική γνώση. Ένα πλάνο που θα διασφαλίζει την ίδια τη ζωή και το περιβάλλον. Ο τόπος μας ακόμη περιμένει το σχέδιο ανασυγκρότησης που τόσο πολύ έχει ανάγκη. Επιτέλους, αυτό πρέπει να υλοποιηθεί, χωρίς άλλη καθυστέρηση.
Η μνήμη των θυμάτων απαιτεί ευθύνη. Και η ευθύνη απαιτεί πράξεις. Και οι πράξεις απαιτούν πολιτική βούληση. Δεν ξεχνάμε. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για μια Πολιτεία, πραγματικά δίπλα στον πολίτη. Όχι για να μετράει τις απώλειες, αλλά για να τις αποτρέπει.
Μητρόπουλος: "Η σημερινή μέρα γέφυρα ανάμεσα στη μνήμη και στην ευθύνη"
Τέλος στο μήνυμά του ο κ.
Μητρόπουλος τόνισε ότι “… συμπληρώνονται σήμερα δεκαοκτώ χρόνια από
εκείνον τον Αύγουστο του 2007, όταν η περιοχή μας δοκιμάστηκε όσο ποτέ
άλλοτε. Οι φλόγες άφησαν ανεξίτηλα σημάδια στον τόπο μας αλλά κυρίως
στην ψυχή μας. Θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, χάσαμε περιουσίες, δάση,
μνήμες και κομμάτια της συλλογικής μας ταυτότητας.
Η σημερινή ημέρα δεν είναι
απλώς μια επέτειος. Είναι υπενθύμιση. Υπενθύμιση της ευθύνης που έχουμε
όλοι μας, πολίτες και Πολιτεία, να προστατεύουμε το φυσικό μας
περιβάλλον, να προνοούμε αντί να θρηνούμε, να θωρακίζουμε τις κοινότητές
μας απέναντι σε κάθε μελλοντική απειλή.
Ωστόσο, αυτή η ημέρα είναι
ταυτόχρονα και φόρος τιμής. Τιμή στους συμπολίτες μας που χάθηκαν αλλά
και σε όλους όσοι, μέσα στη συμφορά, στάθηκαν όρθιοι, έδειξαν
αλληλεγγύη, αγωνίστηκαν για να ξαναζωντανέψει η Ζαχάρω και τα χωριά μας.
Από εκείνη την τραγωδία αναδύθηκε η δύναμη της κοινότητάς μας: η
αντοχή, η πίστη, η αποφασιστικότητα να μην επιτρέψουμε να παραιτηθούμε.
Δεκαοκτώ χρόνια μετά,
στεκόμαστε ενώπιον της ιστορίας μας με σεβασμό αλλά και με καθαρή ματιά
στο μέλλον. Δεν ξεχνάμε, δεν επαναπαυόμαστε. Οφείλουμε στα θύματα και
στις επόμενες γενιές να χτίζουμε έναν τόπο ασφαλή, βιώσιμο, ανθεκτικό.
Έναν τόπο που θα μετατρέπει το τραύμα σε γνώση και τη μνήμη σε
δημιουργική δύναμη.
Ας είναι η σημερινή μέρα
γέφυρα ανάμεσα στη μνήμη και στην ευθύνη. Να τιμήσουμε το χθες, με έργα
που θα εγγυηθούν ένα καλύτερο αύριο”…