«Μια ομάς φιλάθλων του αυτοκινήτου αποτελούμενη από τους κ.κ. Κ. Σπηλιωτάκη, Π. Ησαΐα, Α. Δαρδούφαν, Ν. Φιλίνη, Ν. Χρυσικόπουλον, Στ. Μουρτζόπουλον, Ν. Παπαμιχαήλ, Ζ. Χατζηφωτίου και άλλους, απεφάσισε την τέλεσιν ενός Ελληνικού Ράλλυ και απετάθη στην ΕΛΠΑ με την παράκλησιν όπως αυτή αναλάβει την οργάνωσιν του εν λόγω αγώνος.
Οι αρμόδιοι της ΕΛΠΑ εδήλωσαν ότι, δια να διεξαχθή το αγώνισμα υπό την αιγίδα της ΕΛΠΑ θα απαιτείτο αρκετόν χρονικόν διάστημα δια την εκπόνησιν του κανονισμού, οργάνωσιν των σταθμών ελέγχου κ.λπ. Δεδομένου ότι οι εν λόγω φίλαθλοι επεθύμουν να να τελεσθεί το αγώνισμα το ταχύτερον και προ της επελεύσεως της βαρυχειμωνιάς, απευθύνθησαν προς την εταιρείαν SHELL με το ερώτημα εάν θα ήτο δυνατόν να τους συνδράμει εις την προσπάθειαν αυτήν…». Αυτό το δημοσίευμα του 1951 από το περιοδικό «Επιθεώρησις» της SHELL, αποκαλύπτει το πως διοργανώθηκε το πρώτο μεταπολεμικό ράλλυ στην χώρα μας.
Η εταιρία λιπαντικών δέχτηκε την πρόταση των επιφανών Αθηναίων φίλων του αυτοκινήτου και ο αγώνας στήθηκε πάνω σε διαδρομή μήκους 1.992,9 χιλιομέτρων στο μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής χώρας, που έπρεπε να διανυθούν μέσα σε 43 ώρες, χρονικό διάστημα που συνιστούσε άθλο αν σκεφτούμε το σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο της μεταπολεμικής Ελλάδος. Πάντως, η εκκίνηση δόθηκε στις 19:00 της 30/11/51 εμπρός από το θέατρο Ηρώδου του Αττικού με 10 συμμετέχοντες, νικητής των οποίων αναδείχθηκε ο Πέτρος Περατικός με Fiat 1400, με δεύτερο τον Κ. Σπηλιωτάκη (Jaguar) και Τρίτη την κυρία Ρένα Κύρτση με (Dodge)!
Τον απώτερο στόχο των διοργανωτών αποκαλύπτει απόσπασμα από την στήλη «Εδώ κι εκεί» της «Καθημερινής» που κυκλοφόρησε στις 2/12/51: «Μεταξύ των διοργανωτών του ηρωϊκού αυτού αγωνίσματος που έχει σημαντική αποστολή να αποδείξει ότι η Ελλάς έχει δρόμους, είναι ο…».
Λίγους μήνες μετά, στις 29 Ιανουαρίου 1952, ο Απόστολος Νικολαΐδης (τότε αντιπρόεδρος της ΕΛΠΑ) εισηγείται στο ΔΣ την διοργάνωση από την Λέσχη του πρώτου μεταπολεμικού της αγώνα. Το ΔΣ αποδέχεται την εισήγηση και διοργανώνει το «Ράλλυ ΕΛΠΑ 1952» που κερδίζει ο θρυλικός Ιωάννης – Τζώνυς – Πεσμαζόγλου με τον Ν. Παπαμιχαήλ (νικητή του Ράλλυ Ακρόπολις 1953) στο τιμόνι μιας Chevrolet. Καλές θέσεις παίρνουν και οι μετέπειτα πρόεδροι της ΕΛΠΑ Αλ. Δαρδούφας (Fiat 1400) και Κώστας Νικολόπουλος (Morris Minor). Στις 19 Νοεμβρίου 1952 ο Απόστολος Νικολαΐδης εισηγείται την οργάνωση του Ράλλυ τον Μάϊο του 1953, με διεθνή χαρακτήρα και την ονομασία «Ράλλυ Ακρόπολις». Το ΔΣ της ΕΛΠΑ αποδέχεται την πρόταση και κάπως έτσι ξεκινά η τελική μορφή του Ράλλυ που έγινε ο «Εθνικός μας Αγώνας», μόνιμος επί δεκαετίες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (νυν WRC) και πολλές φορές επιλεγμένος από ξένους ανταποκριτές σαν ο καλύτερος αγώνας της χρονιάς.
Το 1955 το Ακρόπολις αποκτά και επισήμως διεθνή χαρακτήρα με 54 συμμετοχές από τις οποίες τερματίζουν οι 25 με νικητές τους Τζώνυ Πεσμαζόγλου – Μ. Παπανδρέου με Opel Kapitän. Ακολουθούν 48 χρόνια (έως και το 2013) συνεχούς ανοδικής πορείας του αγώνα, με αποκορύφωμα τις 203 συμμετοχές από όλο τον κόσμο του 1977 και την εντυπωσιακή διαδρομή του 2005 μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, αλλά χωρίς Έλληνες νικητές πλέον. Εξαίρεση το 1995 που νίκησαν οι Άρης Βωβός – Κώστας Στεφανής με Lancia Deltona, όταν όμως ο αγώνας δεν μετρούσε παρά μόνο για το Πρωτάθλημα αυτοκινήτων με κίνηση σε μόνο δυο τροχούς (F2).
Σε όλα αυτά τα χρόνια μόνο δυο φορές δεν τελέστηκε ο αγώνας. Το 1974 λόγω της μεγάλης ενεργειακής κρίσης και το 2010, όταν η ΕΛΠΑ είχε πάρει για τα καλά την «κάτω βόλτα». Μια ΕΛΠΑ που χωρίς τον «Μέγα Αλέξανδρο» (παρατσούκλι του Αλέξανδρου Δαρδούφα που έφτασε το Ακρόπολις στον κολοφώνα της δόξας του) έφθινε σταθερά και τελικά ήταν αυτή που του έδωσε την «χαριστική βολή» όταν δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της στην FIA. Βέβαια –τυπικά- η «βόμβα» έσκασε στα χέρια της νεοσυσταθείσης Ομοσπονδίας (ΟΜΑΕ), η οποία συνέχισε να διοργανώνει τον υποβιβασμένο αγώνα στην χωρίς καμιά αίγλη κατηγορία του ERC (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) έως και το 2018, όταν χάθηκε και αυτή η δυνατότητα.
Η συνέχεια στις αρχές του 2021, εν μέσω πανδημίας, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει πολλές κυβερνήσεις πριν από δεκαετίες. Να αντιμετωπίσει το «Ράλλυ Ακρόπολις» σαν εθνικό κεφάλαιο της χώρας και να μπει μπροστά προκειμένου να αποκαταστήσει την αξιοπιστία των Ελλήνων στην Διεθνή Κοινότητα του αγωνιστικού αυτοκινήτου. Σαν αποτέλεσμα έχουμε την ένταξη του Εθνικού μας Αγώνα στο WRC για τα έτη 2021 και 2022, ελπίζοντας ότι με άψογες διοργανώσεις αυτός θα μονιμοποιηθεί και πάλι στο παγκόσμιο καλεντάρι των ράλι, αποτίνοντας –μεταξύ άλλων- φόρο τιμής σε αυτή την ομάδα φίλων (μοναδικός επιζών ο γνωστός bon viveur 98χρονος δημοσιογράφος, Ζάχος Χατζηφωτίου).
Κάπως έτσι, 70 χρόνια μετά το Ράλλυ Ακρόπολις αλλάζει σελίδα, γίνεται κατά κάποιο τρόπο προστατευμένο εθνικό προϊόν και όλοι μαζί ευελπιστούμε πως δεν θα ζήσουμε ξανά την απογοήτευση του 2014 και την ακόμα μεγαλύτερη των ετών 2019-2020.
Καλό αγώνα σε όλους όσους εμπλέκονται όπως σε αυτή την «Ολυμπιάδα» του αγωνιστικού αυτοκινήτου που έχουμε την τιμή και την τύχη να διοργανώνουμε (ελπίζουμε) κάθε χρόνο στην Ελλάδα, ταξιδεύοντας την στα πέρατα της γης.
