Η πρωτόγνωρη υπόθεση του Υφυπουργού Εξωτερικών και μέλους των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Τέρενς Κουίκ, που ασκεί την κρατική εξουσία χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση και διαχώρισε τη θέση του από τον Πρόεδρο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο στο εθνικό θέμα της Μακεδονίας φέρνει και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της δοτής εξουσίας στη δημοκρατία μας.
Δυστυχώς, η πεμπτουσία της δημοκρατίας, η εκλογή των κυβερνώντων από το λαό τους, ποδοπατήθηκε και στην περίπτωση του κ.Κουίκ, με τα σημερινά αποτελέσματα. Το ζήτημα που προκύπτει είναι, αφού ο κ.Κουίκ δεν εκπροσωπεί τον ελληνικό λάο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες που τον αποδοκίμασαν στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση και δεν εκπροσωπεί τον Πρόεδρο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και το κόμμα του, τότε ποιον εκπροσωπεί.
Προφανώς, εφόσον δεν έγινε ριζοσπάστης αριστερός, εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, αν όχι κάποιον άλλο, με την προσωπική του ατζέντα και το θλιβερό φαινόμενο το Υπουργείο Εξωτερικών να είναι καθ' ολοκληρία διαμετρικά αντίθετο με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο κρίσιμο θέμα της Μακεδονίας, ελπίζουμε μόνο.
Η κρατική εξουσία προς γνώση και συμμόρφωση σε μία δημοκρατία δεν είναι λάφυρο που μοιράζεται σε αρεστούς όπως ο κ.Κουίκ, η κα Νοτοπούλου και λοιποί με άγνωστα κριτήρια. Αυτά συναντιώνται σε προσωκεντρικά Σταλινικά καθεστώτα όπου ο "πατερούλης" της Σοβιετίας εξόντωνε έναν προς έναν τους συγκυβερνώντες του και μαζικά το λαό του με κακό τέλος για όλους.
Ας ευχηθούμε να αποκατασταθεί η πειρατεία της ελληνικής δημοκρατίας από τις σκοτεινές ελίτ πριν θρηνήσουμε θύματα. Οι άξιοι της κοινωνίας οφείλουν να γνωρίζουν το δρόμο προς την κάλπη και να μην συνωστίζονται τα βράδια στα αλισβερίσια της εξουσίας του Έλληνα "Ρασπούτιν" και της Ευρωπαίας "Γκιουλέν" για μία δοτή εξουσία, την ώρα που κάποιοι φρουρούν τα ελληνικά νερά της Ανατολικής Μεσογείου...
