Το Ρουβίκωνα της Δημοκρατίας πέρασε η Ελλάδα με την αμισθί καταναγκαστική της εργασία στους ξένους κατακτητές. Την κατάρα του ορυκτού πλούτου ζει η χώρα σε μία σισύφεια ιστορία μνημονίων και αμνησίας, η πρώτη χώρα παγκοσμίως που λιμοκτονεί προκαταβολικά, πριν την εξόρυξη του πλούτου της. Με δύο πρωθυπουργούς πλέον το Μέγαρο Μαξίμου, έναν να κοιτάει στη Δύση και έναν στην Ανατολή η χώρα οδηγείται σε αιώνια στασιμότητα, σε ένα μόνιμο αδιέξοδο. Σε ένα απέραντο χρέος γενεών ως αντίτιμο της απόλυτης κατάκτησης και προδοσίας στους «κουτόφραγκους».
Η εναλλαγή μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και των ελίτ της χρεοκοπημένης κοινωνίας μας αποτελεί τον αυτοσκοπό της σκλαβιάς μας. Την ασφαλιστική δικλείδα του σιδηροδέσμιου εγκλωβισμού μας. Μέσα από τα επίλεκτα στελέχη της καθεστωτικής νομενκλατούρας εγγυάται η σιωπή και η σφαγή των αμνών. Το ρόλο του βοσκού, της αιώνιας γερουσίας, το μεταπολιτευτικό παρακράτος που σε μία διεθνή συναλλαγή υπέταξε την Ελλάδα αμαχητί. Δημιούργησε και εξαφάνισε αγανακτισμένους κατά παραγγελία.
Η αμισθί εργασία αποτελεί ένα σύμβολο για τις νεώτερες γενεές. Μετά την ανασφάλιστη και μερικής απασχόλησης εργασία, μετά την ανεργία και τη ξενιτιά έρχεται η αμισθί εργασία υπηρέτησης της εκλογικής δημοκρατίας μας. Εκεί που η δημοκρατία ως μέσο και όχι ως αυτοσκοπός χρησιμοποιείται για την εξάντληση του φυσικού πλούτου της χώρας. Η αμισθί εργασία σηματοδοτεί την ανταλλαγή πρόσβασης στα κρατικά αρχεία μέσω του εθελοντισμού. Τον τοποτηρητή της σκλαβιάς μας. Τι σημασία μπορεί να έχει ένας μισθός της Ελληνικής δημοκρατίας μπροστά στον έλεγχο της ιδίας. Ως μία μη κυβερνητική οργάνωση τα μέλη της εθνικής μας σπείρας χαλιναγωγούν τη χώρα υπό καθεστώς τρόμου και σιωπής τοποθετώντας εγκάθετους εθελοντές πατριώτες.
Κόμματα μίας χρήσης, μέσα ενημέρωσης εγκληματικών συμμοριών και λαθρεμπόρων, και δικαιοσύνη σε αρμονία με το περί κοινού αισθήματος συσφίγγουν την άμυνα της χώρας στο πιο ευαίσθητο σημείο της διεισδύοντας στην ψυχή των Ελλήνων για να την υποτάξουν, να την ευνουχίσουν, να αλλάξουν τα γονίδιά της. Όσοι λαϊκοί ήρωες και αξιωματούχοι ξάπλωσαν στο κρεβάτι του Έλληνα Γκιουλέν γνωρίζουν καλά τη θυσία και τον πόνο της πατριδοκαπηλείας. Θέλει μαγκιά να μπορέσεις να κρατήσεις τον πάτο του μπουκαλιού από κάτω με το μεσαίο δάκτυλο. Να θυσιαστείς για τα δικά σου παιδιά, όχι των άλλων, φυσικά.
Ένα περίτεχνο σχέδιο μία γενιάς «ζόμπι» που τέθηκε σε εφαρμογή μόλις έληξε το χρέος του ατυχούς πολέμου του 1897, το οποίο δημιουργήθηκε μόλις έληξε το χρέος του 1822. Τρεις αιώνες καβάντζα για τους σκοτεινούς καραβοκύρηδες στη γαλέρα των Ελλήνων. Τα δύο κόκκαλα ...
χτυπάνε να φοβηθεί ο Έλληνας, πουλώντας οι κατακτητές μαρμελάδα στους ιθαγενείς. Με τη μαύρη κουκούλα οι ντόπιοι, απόγομοι των δοσίλολων γερμανο-συνεργατών μετατρέπουν τη χώρα σε υπηρέτες των Βαλκανίων. Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Τούρκοι σε λίγο θα μας ορίζουν κατ’ εντολή της διεθνούς μαφίας. Η οθωμανική υποτέλεια που ίσως δεν έφυγε ποτέ τελικά επισημοποιείται δια χειρός Ελλήνων προεστών και δημογερόντων. Σαν να μην πέρασε μία μέρα, ένα αιώνας, μια χιλιετία από τον Περικλή και το κλέος μας.
χτυπάνε να φοβηθεί ο Έλληνας, πουλώντας οι κατακτητές μαρμελάδα στους ιθαγενείς. Με τη μαύρη κουκούλα οι ντόπιοι, απόγομοι των δοσίλολων γερμανο-συνεργατών μετατρέπουν τη χώρα σε υπηρέτες των Βαλκανίων. Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και Τούρκοι σε λίγο θα μας ορίζουν κατ’ εντολή της διεθνούς μαφίας. Η οθωμανική υποτέλεια που ίσως δεν έφυγε ποτέ τελικά επισημοποιείται δια χειρός Ελλήνων προεστών και δημογερόντων. Σαν να μην πέρασε μία μέρα, ένα αιώνας, μια χιλιετία από τον Περικλή και το κλέος μας.
Πόσο ακόμα θα υπηρετούν το στέμμα της παγκόσμιας υποτέλειας αμισθί είναι αβέβαιο. Το μόνο σίγουρο είναι το τέλος τους. Η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει στον πεπερασμένο μικρόκοσμό τους.
Η γαλέρα σαλπάρει. Θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει.
Thedayaftergr
