Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Θησαυρός σε άλλη διάσταση, στις πηγές του Μάννα Κορινθίας



Του Βασίλη Μαυρίδογλου
Vassilis MavridoglouΠρωί, την ώρα που ο ζωοδότης Ήλιος ξεπροβάλει να για συνεχίσει το έργο της προηγούμενης ημέρας.
Άνοιξη, την ώρα που τα μπαλέτα των λουλουδιών έχουν ξυπνήσει και με την βοήθεια του Ζέφυρου

που τα χαϊδεύει στοργικά, αρχίζουν τον χορό των χρωμάτων και των αρωμάτων.
Φύση, την ώρα που ο χρόνος δίνει το έναυσμα της γιορτής, της κίνησης και καλεί τους φιλοξενούμενούς της, εμάς, να λάβουμε μέρος.
Αυτή την σημαντική ώρα βρέθηκα στο Μάννα, ανάμεσα στις Νεράιδες και Συλφίδες στα νερά των ποταμών. Συνειδητοποίησα ακόμη μια φορά ότι το νερό είναι ζωντανό και τις θεϊκές του ιδιότητες.
Το είδα, το άκουσα, το μύρισα.


Ένιωσα την κυκλωτική σπειροειδή κίνησή του, που ακολουθεί την Αναζωογονητική Αρχή της Φύσης, μέσα μου.
Άλλαξα την ποιότητα της ενέργειάς μου.
Την απογείωσα.
Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγμές στην ζωή σου και δεν ξέρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά….!
Η θεραπευτική του δύναμη θα εισχωρήσει μέσα σου και θα σε ανακουφίσει.
Η Φύση χρησιμοποιεί έναν άλλο τύπο κίνησης για να οικοδομεί, να ισορροπεί και να αναζωογονεί.
Σκέφτηκα ότι οι "μηχανές" και οι "μέθοδοί μας", διοχετεύουν τα στοιχεία της Φύσης όπως τον αέρα, το νερό, σε έναν τύπο κίνησης που η Φύση τον χρησιμοποιεί μονάχα για να αποσυνθέτει και να διαλύει την ύλη!
Όταν η τεχνολογία μας χρησιμοποιεί μονάχα την κίνηση της αποσύνθεσης, μεταμορφώνεται σε νεκρή τεχνολογία, γίνεται καταστροφική που επιπλέον, μολύνει επικίνδυνα όλο το φυσικό περιβάλλον και μόνο θάνατο μεταδίδει σε αυτούς που κάνουν χρήση της, τόσο στο υλικό όσο και ψυχολογικό επίπεδο!
Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, δασάρχης μια αρκετά απομονωμένης περιοχής κοντά στην Λίμνη Πλόκενσταϊν της Αυστρίας, μελέτησε με αγάπη το νερό όσο κανένας άλλος. Κατά περίεργο τρόπο οι Ακαδημαϊκές δασονομικές σπουδές του τον έφερναν σε πλήρη αντίθεση με ότι είχε μελετήσει από μόνος του.
«Βασίζονταν πάνω σ’ αυτά που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και σε ότι ένιωθαν από την έμπνευσή τους», έλεγε για τους χωρικούς.
Είχαν έναν δικό τους τρόπο που μεταχειρίζονταν τα στοιχεία της Φύσης και αυτός ο τρόπος ενέπνευσε κι εκείνον.
Ο ίδιος αλλά και οι χωρικοί του καταλάβαιναν ότι το νερό διοχετευμένο τη νύχτα μέσα από αρδευτικά κανάλια, μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερη σοδειά από ότι διαφορετικά.
Παρατήρησε ότι το νερό που έτρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυκνότητά του, στο «σημείο ανωμαλίας» του, όπως λέγεται στους +4 βαθμούς Κελσίου, που ήταν φυσικά και το σημείο της υψηλότερης ποιότητάς του. Οι σολομοί και οι πέστροφες, πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές και εκεί έβρισκε και την πιο πλούσια και πιο όμορφη βλάστηση. Σ’ αυτή την θερμοκρασία, η «φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδή κίνηση» του νερού αυξάνεται. Η«γαλάκτωση» όπως ονομάζεται το φαινόμενο αυτό, το μετατρέπει σε υγιές, ζωντανό και συνεχώς αναζωογονούμενο.
Στις θερμοκρασίες πάνω από +4 βαθμούς Κελσίου υπάρχει μειωμένη βιολογική ποιότητα του νερού.Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύνθεση του νερού που χάνει την ζωογόνο δύναμή του, μια κατάσταση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.
Παρατήρησε, όταν η πηγή εκτεθεί στον ήλιο σταματάει να ρέει, ξεραίνεται. Ενώ όταν δημιουργείται σκιά γύρω της επανέρχεται. Δηλαδή το νερό ανταποκρίνεται στη σκιά και στο δάσος.
Κατάλαβε ότι πρέπει να του επιτρέπεται να κυλά με φυσικές ροές και ότι έχανε τις ιδιότητές του όταν εκτρεπόταν με αφύσικο τρόπο από την φυσική του ροή.
Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρώπινο σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης!
Έχοντας όλα αυτά στη σκέψη μου, την ημέρα εκείνη και με την βοήθεια του φωτογραφικού φακού, ξέφυγα από την κοινή μας πραγματικότητα. Βρέθηκα σε μια μαγική. Απεριόριστα όμορφη. Άρχισε ένας, περίεργα, θαυμάσιος διάλογος με το υγρό στοιχείο. Τα μάτια δεν ήταν αρκετά για να δουν αυτήν την μαγεία. Δεν τα άφηνε η «φυσιολογία του ανθρώπου». Τα όριά της φάνηκαν πολύ περιορισμένα για να ανταποκριθούν στην δύναμη της ψυχής. Έπρεπε να τα ξεπεράσω. Βρήκαν τον τρόπο. Ψυχή, καρδιά, φωτογραφική μηχανή. Αυτά ήταν τα ιδανικά μάτια. Η μηχανή έχει την ιδιότητα να ξεπερνάει τα όρια του ανθρώπου. Έχει δικά της όρια και πολλές φορές, όταν ξέρουμε, βλέπει πράγματα που δεν μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Από εκεί και πέρα με καθοδηγούσε μια ανώτερη δύναμη, της οποίας το αποτέλεσμα θα κρίνετε εσείς, από τις φωτογραφίες.
Να είστε όλοι καλά και πάντα με θετικές σκέψεις!!!

Bασιλης Μαυρίδογλου