Η Γερμανία βρήκε χώρο για να επιβάλλει τις στρατηγικές επιδιώξεις της, από τη στιγμή που δεν υπάρχει σοβαρό και αξιόπιστο αντίπαλο δέος. Η Γαλλία του Ολάντ δεν έχει καμία τύχη, από τη στιγμή που ο διάδοχος του Νικολά Σαρκοζί είναι μια εξαιρετικά ελλειματική ηγετικά προσωπικότητα, που δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τη Γερμανίδα Καγκελάριο. Δεν μπορεί να εμπνεύσει τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες στη συγκρότηση κοινού μετώπου. Δεν μπορεί να πείσει τους ίδιους τους συμπατριώτες του. Απλά, δεν μπορεί.
Η Ιταλία θα μπορούσε δυνητικά να διαδραματίσει έναν τέτοιο ρόλο, όχι όμως με ηγέτη έναν τεχνοκράτη σαν τον Μάριο Μόντι, και φυσικά πολύ πριν η κρίση βρεθεί ante portas στη Ρώμη. Η Ισπανία δεν είχε ποτέ τη στόφα της «μεγάλης δύναμης», και θα ήταν… υπερβολικό να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις σήμερα. Με την οικονομία της Μαδρίτης να κλυδωνίζεται, και με πρωθυπουργό τον Μαριάνο Ραχόι, έναν επίσης ελλειμματικό ηγέτη.
Εκ των πραγμάτων, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι μονάχα η Μεγάλη Βρετανία, όπως τότε… στα πολεμικά χαρακώματα, θα μπορούσε να αντισταθεί για άλλη μια φορά στη γερμανική επέλαση. Μόνο που το Λονδίνο έχει επιλέξει να μην συμμετέχει στην ευρωζώνη, προβληματίζεται για το αν πρέπει να παραμείνει στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η οικονομία του δεν βρίσκεται επίσης στα καλύτερα της.
Κι όμως, όλοι αυτοί μαζί, θα μπορούσαν ήδη να είχαν ασκήσει την κατάλληλη πίεση στη Γερμανία και τις χώρες-δορυφόρους της. Επενδύοντας στη δύναμη των κοινωνιών που εκπροσωπούν. Και που, αν εκραγούν, οι άμυνες του Βερολίνου θα φαντάζουν εξαιρετικά εύκολο να καταρρεύσουν.
Επενδύοντας όμως και σε κάτι ακόμη: Στην πλασματική ευημερία της γερμανικής οικονομίας. Που έχει ήδη πατήσει φρένο, στο σκέλος της ανάπτυξης, και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το αργότερο στις αρχές του 2013 θα έχει «γυρίσει» σε αρνητικό πρόσημο. Θα φλερτάρει δηλαδή με την ύφεση.
Σε συνδυασμό μάλιστα με την πολιτική αδυναμία στην οποία εκ των πραγμάτων θα βρεθεί το επόμενο διάστημα η Άνγκελα Μέρκελ, λόγω της προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία, η στιγμή φαντάζει ιδανική. Για ένα καίριο χτύπημα στο Βερολίνο. Φτάνει οι υπόλοιποι να μην ήταν τόσο μοιραίοι. Ούτε και τόσο άβουλοι.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ/ statesmen.gr
