Το 1989, με αφορμή την υπόθεση παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής φέρεται να είχε διατυπώσει την ιστορική ρήση ότι “έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στο δικαστήριο, τον στέλνεις σπίτι του”.
Η Ιστορία έχει αποδείξει σε πλείστες περιπτώσεις ότι έχει τις δικές της… περιέργειες. Ως προς το πως αντιλαμβάνεται τη χρονική αλληλουχία των εξελίξεων, αλλά και την αξιολογική διαβάθμισή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κωστής Στεφανόπουλος. Ο Πατρινός πολιτικός, ιδεολογικά συντηρητικός αλλά και σπουδαίος ρήτορας, που δεν κατάφερε να ηγηθεί της Κεντροδεξιάς, καθώς ηττήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επέλεξε την προσωπική περιπέτεια της Δημοκρατικής Ανανέωσης, έμεινε στο περιθώριο, και τελικά έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και μάλιστα, ένας από εκείνους που η ελληνική κοινωνία θυμάται και αναπολεί με συμπάθεια και αναγνώριση για όσα προσέφερε στον θεσμό και τον τόπο.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος επέλεξε να γίνει ένας από τους λίγους πολιτικούς, η βιογραφία των οποίων δημοσιοποιείται ενόσω βρίσκονται ακόμη στη ζωή. Τη συνέταξε η δημοσιογράφος Νίτσα Λουλέ, και το “Βήμα της Κυριακής” δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματά της.
“Κωστής Στεφανόπουλος, ο μοναχικός Πρόεδρος”, λοιπόν. Ένα βιβλίο που εκ των πραγμάτων επαναφέρει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τη γνωστή λατρεία για τα ποδήλατα και τον απλό τρόπο ζωής. Έρχεται ωστόσο και να τον αδικήσει, τουλάχιστον στο σκέλος που αφορά τις αναφορές στη Νέα Δημοκρατία, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την Κεντροδεξιά.
Μιας και ο Κωστής Στεφανόπουλος αποκαλύπτει ότι από την ημέρα που έφυγε απο τη Νέα Δημοκρατία, μετά την ήττα του στη μάχη για την ηγεσία της, δεν ξαναψήφισε ποτέ τη μητέρα-παράταξη της Κεντροδεξιάς. Αντιθέτως, ψήφισε Αριστερά, και “φυσικά ΠΑΣΟΚ”, όπως είναι η επίμαχη αποστροφή του.
“Εδώ και χρόνια δεν ανήκω πουθενά. Ψήφισα τον Λεωνίδα στην Ευρωβουλή, τη Δαμανάκη όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού και φυσικά ΠΑΣΟΚ. Δεν είχα καμία σκέψη να φύγω από τη ΝΔ. Ήταν το κόμμα μου. Ο Μητσοτάκης ήταν ξενόφερτος. Τον έφερε ο Καραμανλής”, σχολιάζει στη Νίτσα Λουλέ ο Κωστής Στεφανόπουλος.
Παραγνωρίζοντας μια αξιακή και αυτοεπιβεβαιούμενη πραγματικότητα: Τα κόμματα δεν ανήκουν στους εκάστοτε αρχηγούς τους. Όσο κι αν οι τελευταίοι χαράσσουν καθοριστικά τη στρατηγική και διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία τους. Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.
Το διάστημα της… αποχής από την ψήφο στην Κεντροδεξιά που αφηγείται ο καθόλα σεβαστός Κωστής Στεφανόπουλος, η κοινωνία, σε επίπεδα σχεδόν πάντα πάνω από 40% ήταν εκεί. Στο “κόμμα του”, όπως το αποκαλεί και ο ίδιος. Ενώ οι εναλλακτικές ήταν η πολυδιασπασμένη Αριστερά, και το διαχρονικά μοιραίο για την Ελλάδα ΠΑΣΟΚ. Σε όλες τις εκδοχές του. Ειδικά την “εκσυγχρονιστική”.
ysterografa.gr
Η Ιστορία έχει αποδείξει σε πλείστες περιπτώσεις ότι έχει τις δικές της… περιέργειες. Ως προς το πως αντιλαμβάνεται τη χρονική αλληλουχία των εξελίξεων, αλλά και την αξιολογική διαβάθμισή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κωστής Στεφανόπουλος. Ο Πατρινός πολιτικός, ιδεολογικά συντηρητικός αλλά και σπουδαίος ρήτορας, που δεν κατάφερε να ηγηθεί της Κεντροδεξιάς, καθώς ηττήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επέλεξε την προσωπική περιπέτεια της Δημοκρατικής Ανανέωσης, έμεινε στο περιθώριο, και τελικά έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και μάλιστα, ένας από εκείνους που η ελληνική κοινωνία θυμάται και αναπολεί με συμπάθεια και αναγνώριση για όσα προσέφερε στον θεσμό και τον τόπο.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος επέλεξε να γίνει ένας από τους λίγους πολιτικούς, η βιογραφία των οποίων δημοσιοποιείται ενόσω βρίσκονται ακόμη στη ζωή. Τη συνέταξε η δημοσιογράφος Νίτσα Λουλέ, και το “Βήμα της Κυριακής” δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματά της.
“Κωστής Στεφανόπουλος, ο μοναχικός Πρόεδρος”, λοιπόν. Ένα βιβλίο που εκ των πραγμάτων επαναφέρει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με τη γνωστή λατρεία για τα ποδήλατα και τον απλό τρόπο ζωής. Έρχεται ωστόσο και να τον αδικήσει, τουλάχιστον στο σκέλος που αφορά τις αναφορές στη Νέα Δημοκρατία, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, την Κεντροδεξιά.
Μιας και ο Κωστής Στεφανόπουλος αποκαλύπτει ότι από την ημέρα που έφυγε απο τη Νέα Δημοκρατία, μετά την ήττα του στη μάχη για την ηγεσία της, δεν ξαναψήφισε ποτέ τη μητέρα-παράταξη της Κεντροδεξιάς. Αντιθέτως, ψήφισε Αριστερά, και “φυσικά ΠΑΣΟΚ”, όπως είναι η επίμαχη αποστροφή του.
“Εδώ και χρόνια δεν ανήκω πουθενά. Ψήφισα τον Λεωνίδα στην Ευρωβουλή, τη Δαμανάκη όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού και φυσικά ΠΑΣΟΚ. Δεν είχα καμία σκέψη να φύγω από τη ΝΔ. Ήταν το κόμμα μου. Ο Μητσοτάκης ήταν ξενόφερτος. Τον έφερε ο Καραμανλής”, σχολιάζει στη Νίτσα Λουλέ ο Κωστής Στεφανόπουλος.
Παραγνωρίζοντας μια αξιακή και αυτοεπιβεβαιούμενη πραγματικότητα: Τα κόμματα δεν ανήκουν στους εκάστοτε αρχηγούς τους. Όσο κι αν οι τελευταίοι χαράσσουν καθοριστικά τη στρατηγική και διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία τους. Τα κόμματα αντανακλούν κοινωνικές πραγματικότητες και ιδεολογικές αφετηρίες. Και μονάχα όταν η ίδια η κοινωνία τα απορρίψει, περνούν στην Ιστορία.
Το διάστημα της… αποχής από την ψήφο στην Κεντροδεξιά που αφηγείται ο καθόλα σεβαστός Κωστής Στεφανόπουλος, η κοινωνία, σε επίπεδα σχεδόν πάντα πάνω από 40% ήταν εκεί. Στο “κόμμα του”, όπως το αποκαλεί και ο ίδιος. Ενώ οι εναλλακτικές ήταν η πολυδιασπασμένη Αριστερά, και το διαχρονικά μοιραίο για την Ελλάδα ΠΑΣΟΚ. Σε όλες τις εκδοχές του. Ειδικά την “εκσυγχρονιστική”.
ysterografa.gr
