Αν
θα θέλαμε να δώσουμε ένα τίτλο στη δημοσκόπηση που παρουσιάστηκε χτες
στον ΣΚΑΙ, αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες που τελευταία δημοσιοποιούνται
είναι: «Ανοχή στον Τσίπρα γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο».Παρότι η χώρα βρίσκεται λίγο πριν τη χρεοκοπία με μία κυβερνητική σημαντική μερίδα που ανοιχτά επιμένει για τη ρήξη, ο κόσμος συνεχίζει να στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι και τη στρατηγική του στη διαπραγμάτευση.
Ο αμέσως επόμενος παίκτης η ΝΔ συρρικνώνεται διαρκώς στον εκλογικό χάρτη, και τα υπόλοιπα κόμματα φαίνεται πως έχουν «ταβανιάσει» στα χαμηλά τους, σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο.
Όσο πλησιάζει η Ελλάδα σε οριακές για την ιστορία της στιγμές, είναι άξιες παρατήρησης 4 σκέψεις, που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις:
1) Ο ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται ακόμη στο πλαίσιο μίας προεκλογικής εκστρατείας και των «ΘΑ». Δεν υπάρχει έργο, σε επίπεδο μέτρων που μπορεί ακόμη να αξιολογηθεί, πέρα της Παιδείας και άλλων μικρότερων επιμέρους που έχει καταδικαστεί από την κοινή γνώμη.
2) Η κοινωνία δείχνει ανοχή στον ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας σε μία διαπραγμάτευση, που όμως έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της, πως υπάρχουν πρόθυμες πολιτικές δυνάμεις να κάνουν τη «βρωμοδουλειά», αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει.
3) Η αντιπολίτευση, σύσσωμη έχει εγκλωβιστεί στην προσπάθεια αυτοϊκανοποίησης και ούτε καν αυτοδικαίωσης, από τη στιγμή που η ρητορική της, περιορίζεται στο να κουνήσει το δάχτυλο στην κοινωνία. Βιάζεται να κερδίσει από ένα συλλογικό δράμα. Αδυνατεί να επικοινωνήσει το μήνυμα, ότι πρέπει να σωθεί η πατρίδα και ύστερα τα πρόσωπα και οι παλαιότερες πολιτικές.
4) Ο πολιτικός χώρος του Κοινωνικού Κέντρου παραμένει παρθένος. Οι ιδεοληψίες και οι ταυτότητες σε αναφορές περί κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, δεν βρίσκουν απήχηση, από τη στιγμή που δεν γίνονται πρακτικά συνώνυμες λύσεων ή έστω και ελπίδας.
Μία αξιόλογη αντιπολίτευση (που θα είχε αναλύσει τα αίτια της ήττας της), θα κεφαλαιοποιούσε το βατερλώ των διαπραγματεύσεων (έστω και λίγο) και την κατάσταση που έχει περιέλθει η Ελλάδα. Αυτό θα ήταν σημαντικό επιπλέον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λειτουργούσε σε ξέφραγο αμπέλι.
Αυτή η αδυναμία της αντιπολίτευσης είναι εμφανέστατη από τις δημοσκοπήσεις, όπου η κοινωνία επιλέγει να «καταστραφεί» με ΣΥΡΙΖΑ... παρά να «σωθεί» με κάποιον άλλο. Γιατί αυτός ο άλλος απλά δεν διατυπώνει κάτι ελκυστικό, κάποιο όραμα. Σημαντικό ρόλο παίζει η αργοπορία να ανασυνταχθούν και να επικαιροποιηθούν οι προτάσεις και τα πρόσωπα των γνωστών πολιτικών φορέων.
Μέχρι τότε και όσο η αντιπολίτευση θα συνεχίζει να εξαντλείται μόνο σε προειδοποιητικά μηνύματα καταστροφής... (για αυτά κρίθηκε στις εκλογες), θα βάζει νάρκη για τη δική της πολιτική, της επόμενης ημέρας. Που θα είναι δύσκολη, εκ των ραγδαίων εξελίξεων.
Αργυρώ Θεοτοκάτου (a.th@tokentro.gr)
www.tokentro.gr
