Στις ΗΠΑ μεταβαίνει ο Υπουργός Άμυνας κ.Δημήτρης
Αβραμόπουλος της χώρας για να συναντηθεί με τον ομόλογό του κ. Chuck Hagel. Ενώ η επικαιρότητα
βομβαρδίζεται για την τύχη των ροδάκινων που δεν θα θρέψουν το ρωσικό λαό μετά το
εμπάργκο του κ.Πούτιν στην ομόδοξη χώρα μας, ο σύμμαχος στο ΝΑΤΟ λαός των ΗΠΑ
έχει εκφράσει, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, έντονο ενδιαφέρον για την εγκατάσταση
βάσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) στην ελληνική επικράτεια και συγκεκριμένη
στην Κρήτη.
Η Ελλάδα, που παρά τις υπογραφείσες από αυτή συνθήκες και συμμαχίες, στερείται διατυπωμένης εθνικής στρατηγικής
για άγνωστους λόγους και περιορίζεται στις αποφάσεις του εκάστοτε Πρωθυπουργού
της για την προτεραιότητα εκμάθησης αγγλικών, ρωσικών, κινεζικών ή αραβικών στην
παιδεία, το στρατό και την επιχειρηματικότητα δείχνει και πάλι δυσκολία στην
έκφραση κοινής πολιτικής θέσης.
Ο κ.Αβραμόπουλος που εισήγαγε ορθώς μαζί με τον
Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγό κ.Κωσταράκο τη στρατιωτική διπλωματία στις Ένοπλες Δυνάμεις
γνωρίζει καλά ότι όταν διεθνώς έρχεται η ώρα των στρατιωτικών τα έργα
και μόνο αποτυπώνουν τη βαρύτητα των λόγων. Αυτά
τα έργα πριν δύο γενεές όρισαν το πολίτευμα της χώρας, τις αρχές και αξίες της ζωής
μας στον 20ό αιώνα, που ομολογουμένως δεινοπάθησαν στα χέρια των μονίμως
αναποφάσιστων Ελλήνων.
Ο κ.Τσίπρας δεν δείχνει να μπορεί να πάρει μία ξεκάθαρη
θέση στο ΝΑΤΟϊκό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Ενδεχομένως και ο ίδιος να μην
έχει αποφασίσει μεταξύ Δύσης και αρχών του Μάρξ, ΝΑΤΟ και ρώσικης αγοράς για τα
ροδάκινά μας. Η εποχή για συνθήματα τύπου δεκαετίας '80 έχουν ξεφτίσει στον 21ο αιώνα ιδιαίτερα
όταν τα δανεικά και οι επιδοτήσεις τρέχουν, εξεγέρσεις εξαθλιωμένων συμβαίνουν άμεσα
μαζί με πολιτισμικές και θρησκευτικές συγκρούσεις στη γειτονιά μας και πλέον η εξουσία
συνοδεύεται από ευθύνη, όχι όπως εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια της αρπαχτής.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα που διεκδικεί τιμητικά και τη
θέση του προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ μαζί με τον Ιταλό και
Τσέχο ομόλογο Α/ΓΕΕΘΑ, που προηγούνται λόγω των θυσιών στο έδαφος, οφείλει επιτέλους πέρα από τις διατυπώσεις να αποδείξει
έμπρακτα όπως οι πρόγονοί μας ποιο πολίτευμα, ποιο κοινωνικό σύστημα και ποιον
τρόπο ζωής επιθυμεί να έχει και να το κοινωνήσει διεθνώς. Να καταστρώσει πολιτικά και κοινωνικά
το εθνικό της σχέδιο, να το υλοποιήσει σε όλους τους τομείς της
οικονομίας και να το
υπερασπιστεί με δράσεις και με αίμα αν απαιτηθεί. Έτσι θα δικαιούται ένα
πιο πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή της και φυσικά την εμπιστοσύνη των
συμμάχων της.
Δεν είναι οι άλλοι
ευρωπαϊκοί λαοί ανόητοι που θυσιάζουν τα νιάτα τους για τον πολιτισμό τους (http://icasualties.org/oef).
Οι ξεκάθαρες θέσεις και πράξεις καταγράφονται στην Ιστορία και στο
τέλος προσδίδουν σε κάθε λαό αυτό ακριβώς που έχει επιλέξει. Ούτε
παραπάνω, ούτε παρακάτω. Η επιτήδεια ουδετερότητα ουδέποτε ωφέλησε.
Για να μην συνεχίσουν
τα ροδάκινα μαζί με πολλά άλλα οπωροκηπευτικά να απορροφώνται από τα συσσίτια απόρων, που δυστυχώς θα αυξάνονται...
thedayaftergr.blogspot.gr