«Πόσο
ωραία ακούγεται για να είναι αληθινή, τη στιγμή που στην εποχή μας η
φτώχεια παράγεται με εκρηκτικούς ρυθμούς και ο νέος πλούτος συσσωρεύεται
σε ολοένα
και λιγότερους.
Πόσο
προσβάλλεται η αξιοπρέπεια των πολιτών όταν οι πολιτικές που
εφαρμόζονται παραβιάζουν το άρθρο 2 του Συντάγματος περί σεβασμού και
προστασίας της αξίας του ανθρώπου.
Πόσο
υποκριτικό αλλά και προκλητικό είναι το γεγονός από τη μια πλευρά να
υπάρχει πλούτος αφορολόγητος και από την άλλη να μιλάμε για ίσες
υποχρεώσεις (άρθρο 4 Συντάγματος) και για
αναλογικότητα των υποχρεώσεων και των ευθυνών (άρθρο 25 Συντάγματος).
Κατά τον Αριστοτέλη, δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων».
