Το ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε πιθανότατα η μεγάλη, χαμένη ευκαιρία του ελληνικού έθνους, η Ιστορία το αποδέχεται πλέον σχεδόν αυτονόητα. Ο κυβερνήτης ήταν ένας σημαντικός οραματιστής, που έβλεπε πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. Κάτι που επιβεβαιώνεται από μια σειρά ιστορικών επετείων δράσεων και αποφάσεών του, όπως για παράδειγμα τη σημερινή επέτειο έναρξης των εργασιών της Δ’ Εθνοσυνέλευσης στο Άργος, στις 11 Ιουλίου του 1829.
Στη διάρκεια εκείνης της Εθνοσυνέλευσης, όπου ο Καποδίστριας συγκρούστηκε με το “βαθύ κράτος” του εγχώριου κατεστημένου, πάρθηκαν μια σειρά από αποφάσεις, κρίσιμες και ιστορικές. Για παράδειγμα, αποφασίστηκε να κοπεί εθνικό νόμισμα. Ο φοίνικας, που αναγεννάται από τις στάχτες του, όπως ήλπιζε ο Καποδίστριας ότι θα συνέβαινε με το ελληνικό έθνος.
Απαγορεύτηκε ακόμη η εξαγωγή αρχαιοτήτων, ώστε να παραμείνουν στην Ελλάδα, και να θυμίζουν το ιστορικό μεγαλείο της, οι θησαυροί που αποδεικνύουν από πόσο μακριά έρχεται αυτός ο τόπος. Και πόσο πιο μακριά μπορεί να πάει.
Η Ιστορία καταγράφει την Εθνοσυνέλευση του Άργους και ως ενδεικτική του σκληρού χαρακτήρα του Καποδίστρια, ο οποίος ήταν συγκεντρωτικός, στα όρια της αυταρχικότητας. Η Ιστορία φυσικά κάνει λάθος στην προκειμένη περίπτωση. Επειδή αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο κυβερνήτης είχε διαπιστώσει, νωρίτερα από τον καθένα, τις διαχρονικές παθογένειες των Ελλήνων. Που τελικά τον… παραμέρισαν, και η Ελλάδα δεν έγινε ποτέ σοβαρό κράτος.
statesmen.gr
