Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μπορεί να μας πει κανείς αν βγήκε κάποιο συμπέρασμα από την καινούργια ολονυχτία στην οποία ο κ. Παπανδρέου υποχρέωσε το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματός του, αυτή τη φορά;
Την προηγούμενη φορά σε ξενύχτι είχε υποχρεώσει το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να πείσει περί της ορθότητας του δημοψηφίσματος – για να μην θυμηθούμε και τον ανασχηματισμό του 2010, που επίσης έγινε ξημερώματα.
Πάντως, μετά από μια δωδεκάωρη συνεδρίαση, η μόνη είδηση ήταν η… ίδια η δωδεκάωρη συνεδρίαση.
Προκύπτει επομένως ότι όχι μόνο (όπως έγραφα χθες) ο πρωθυπουργός «έφαγε» μιάμιση ολόκληρη ώρα για να κουβεντιάζει με τον κ. Παπανδρέου (και πάλι χωρίς να βγει κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό), αλλά πως και το σύνολο των υπουργών της κυβέρνησης έχασαν άλλες δώδεκα ώρες, χωρίς να καταλήξουν πουθενά – ούτε για το ίδιο τους το κόμμα!
Με δεδομένο ότι η συνεδρίαση του ιδιότυπου αυτού οργάνου ολοκληρώθηκε στις τέσσερις τα ξημερώματα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως όλοι αυτοί πήγαν για ύπνο μετά τις πέντε το πρωί – οπότε μπορούμε να θεωρούμε χαμένη και την επόμενη (χθεσινή) ημέρα.
Και μην μας πουν πως ήσαν χθες ακμαίοι και ωραίοι, διότι δεν μιλά τυχαία ο λαός μας για της νύχτας τα καμώματα.
Όσο για τις αποφάσεις, αναβλήθηκαν, λέει, για την 4η Ιανουαρίου – οπότε πάμε για άλλες δώδεκα ώρες και βάλε.
Μα αν όλοι αυτοί (συμεπριλαμβανομένου και του υπουργού των Οικονομικών μάλιστα) χάνουν ατέλειωτες ώρες σε συνεδριάσεις που δεν οδηγούν πουθενά, εξουδετερώνοντας παράλληλα την λειτουργία της κυβέρνησης, πώς περιμένουμε να ολοκληρωθεί το PSI;
Ήδη ακούμε τώρα δεξιά-αριστερά πως αυτό που όφειλε να ολοκληρωθεί ως τα τέλη Ιανουαρίου – ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος μας είχε διαβεβαιώσει επ’ αυτού – τώρα πάει για τα τέλη Μαρτίου.
Το είπε χθες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλώντας στην τηλεόραση του Αντέννα και λέγοντας πως «είναι φανερό ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα κρατήσουν οπωσδήποτε μέχρι τον Μάρτιο».
Συγγνώμη, αλλά από πού προκύπτει αυτό το «είναι φανερό»;
Διότι το μόνο που είναι φανερό είναι το γεγονός πως όταν κάτι καθυστερεί υπερβολικά, είτε έχει συναντήσει τρομερές δυσκολίες, είτε, υπάρχει κίνδυνος οι δυσκολίες να αποδειχθούν ανυπέρβλητες και το σχέδιο να ναυαγήσει.
Αυτό σημαίνει – το ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι οι… συνεδριάζοντες – ότι ο κίνδυνος για χρεοκοπία της χώρας κάθε άλλο παρά έχει αποσοβηθεί.
Και επομένως, δεν είναι σοβαροί οι άνθρωποι που συνεδριάζουν επί δώδεκα ολόκληρες ώρες για εσωκομματικά ζητήματα, την ώρα που είναι οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για την κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα.
Επίσης, δεν γίνεται αντιληπτό αυτό το οποίο επίσης είπε χθες ο κ. Π. Καψής. Ότι δηλαδή αν ληφθούν νέα μέτρα, αυτό θα συμβεί «επειδή δεν έχουμε κάνει καλά τη δουλειά μας».
Αυτό πάλι τι σημαίνει; Ότι κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, την πληρώνει ο λαός και ο ίδιος δεν παθαίνει τίποτε;
Ο κ. Παπανδρέου πάλι, θέλει (πάλι) να «πράξει το καθήκον του», αλλά φοβάται, όπως είπε, μήπως απλώς γίνει ο ίδιος το εξιλαστήριο θύμα πολυετών λαθών και παραλείψεων.
Αν πρόκειται γι’ αυτό, ας μην ανησυχεί. Ο κ. Παπανδρέου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός επειδή απέτυχε – διαφορετικά δεν θα είχε παραιτηθεί.
Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εξιλαστήριο θύμα. Εξαιτίας των δικών του (σκόπιμων) καθυστερήσεων φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.
Από την (αποφράδα) ημέρα που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καθυστερεί.
Βόλτες με τον Αθεμπίγιο, ταξίδια με την Σοσιαλιστική Διεθνή, opengov και live υπουργικά συμβούλια, διαδικασία βιογραφικών που μας άφησε χωρίς γραμματέα για το ΕΣΠΑ επί τέσσερις μήνες, ανακαινίσεις γραφείων, εκδηλώσεις στο Ζάππειο για τις πρώτες εκατό ημέρες, ποδηλατοδρομίες, συσκέψεις με παραδυναστεύοντες, συσκέψεις με ξένους «σοφούς» για την οικονομία και… γραμμή για το ΔΝΤ.
Τώρα άρχισε πάλι τις καθυστερήσεις. Με δεδομένο ότι και αυτοί που εποφθαλμιούν τη θέση του έχουν αποδειχθεί εξίσου ανίκανοι, ποσώς μας ενδιαφέρει αν θα μείνει ή θα φύγει.
Δεν έχουμε δηλαδή και κανέναν καημό αν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο κ. Βενιζέλος, που επτά μήνες από την ανάληψη του υπουργείου των Οικονομικών δεν έκανε ούτε μία διαπραγμάτευση επ’ ωφελεία της χώρας και το μόνο που ξέρει είναι να βάζει χαράτσια και να οδηγεί σε στραγγαλισμό την οικονομία.
Ούτε αν αρχηγός θα γίνει ο κ. Λοβέρδος, που παριστάνει πως λύνει τα προβλήματα, αλλά τελικά αυτά επιστρέφουν για να τον διαψεύσουν.
Ούτε αν αρχηγός θα γίνει ο κ. Χρυσοχοΐδης, που υποδύεται τον αρμόδιο για τις επενδύσεις υπουργό, αλλά στη χώρα δεν έχει εισρεύσει ούτε ένα ευρώ.
Ούτε κανένας άλλος, όπως η κ. Διαμαντοπούλου, που η περίπτωσή της πρέπει να είναι μοναδική στον κόσμο, καθώς δεν υπάρχει υπουργός Παιδείας επί του πλανήτου που να μην είχε παραιτηθεί αν έμεναν τα παιδιά χωρίς σχολικά βιβλία.
Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να σταματήσει αυτό το προδοτικό ροκάνισμα του χρόνου.
Και κυρίως, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναλάβει κάποιος να κάνει μια πολιτική διαπραγμάτευση, διότι το χρέος της χώρας δεν βγαίνει ούτε με το PSI.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναλάβει κάποιος – νόμιμα και δημοκρατικά – την πολιτική ευθύνη.
Να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε – διότι αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ.
Από εδώ και πέρα, κάθε καθυστέρηση (από Χριστούγεννα σε Πάσχα) απλώς επιβαρύνει τη θέση αυτών που καθυστερούν...
elzoni.gr
Μπορεί να μας πει κανείς αν βγήκε κάποιο συμπέρασμα από την καινούργια ολονυχτία στην οποία ο κ. Παπανδρέου υποχρέωσε το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματός του, αυτή τη φορά; Την προηγούμενη φορά σε ξενύχτι είχε υποχρεώσει το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να πείσει περί της ορθότητας του δημοψηφίσματος – για να μην θυμηθούμε και τον ανασχηματισμό του 2010, που επίσης έγινε ξημερώματα.
Πάντως, μετά από μια δωδεκάωρη συνεδρίαση, η μόνη είδηση ήταν η… ίδια η δωδεκάωρη συνεδρίαση.
Προκύπτει επομένως ότι όχι μόνο (όπως έγραφα χθες) ο πρωθυπουργός «έφαγε» μιάμιση ολόκληρη ώρα για να κουβεντιάζει με τον κ. Παπανδρέου (και πάλι χωρίς να βγει κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό), αλλά πως και το σύνολο των υπουργών της κυβέρνησης έχασαν άλλες δώδεκα ώρες, χωρίς να καταλήξουν πουθενά – ούτε για το ίδιο τους το κόμμα!
Με δεδομένο ότι η συνεδρίαση του ιδιότυπου αυτού οργάνου ολοκληρώθηκε στις τέσσερις τα ξημερώματα, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως όλοι αυτοί πήγαν για ύπνο μετά τις πέντε το πρωί – οπότε μπορούμε να θεωρούμε χαμένη και την επόμενη (χθεσινή) ημέρα.
Και μην μας πουν πως ήσαν χθες ακμαίοι και ωραίοι, διότι δεν μιλά τυχαία ο λαός μας για της νύχτας τα καμώματα.
Όσο για τις αποφάσεις, αναβλήθηκαν, λέει, για την 4η Ιανουαρίου – οπότε πάμε για άλλες δώδεκα ώρες και βάλε.
Μα αν όλοι αυτοί (συμεπριλαμβανομένου και του υπουργού των Οικονομικών μάλιστα) χάνουν ατέλειωτες ώρες σε συνεδριάσεις που δεν οδηγούν πουθενά, εξουδετερώνοντας παράλληλα την λειτουργία της κυβέρνησης, πώς περιμένουμε να ολοκληρωθεί το PSI;
Ήδη ακούμε τώρα δεξιά-αριστερά πως αυτό που όφειλε να ολοκληρωθεί ως τα τέλη Ιανουαρίου – ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος μας είχε διαβεβαιώσει επ’ αυτού – τώρα πάει για τα τέλη Μαρτίου.
Το είπε χθες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλώντας στην τηλεόραση του Αντέννα και λέγοντας πως «είναι φανερό ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα κρατήσουν οπωσδήποτε μέχρι τον Μάρτιο».
Συγγνώμη, αλλά από πού προκύπτει αυτό το «είναι φανερό»;
Διότι το μόνο που είναι φανερό είναι το γεγονός πως όταν κάτι καθυστερεί υπερβολικά, είτε έχει συναντήσει τρομερές δυσκολίες, είτε, υπάρχει κίνδυνος οι δυσκολίες να αποδειχθούν ανυπέρβλητες και το σχέδιο να ναυαγήσει.
Αυτό σημαίνει – το ομολογούν άλλωστε και οι ίδιοι οι… συνεδριάζοντες – ότι ο κίνδυνος για χρεοκοπία της χώρας κάθε άλλο παρά έχει αποσοβηθεί.
Και επομένως, δεν είναι σοβαροί οι άνθρωποι που συνεδριάζουν επί δώδεκα ολόκληρες ώρες για εσωκομματικά ζητήματα, την ώρα που είναι οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για την κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα.
Επίσης, δεν γίνεται αντιληπτό αυτό το οποίο επίσης είπε χθες ο κ. Π. Καψής. Ότι δηλαδή αν ληφθούν νέα μέτρα, αυτό θα συμβεί «επειδή δεν έχουμε κάνει καλά τη δουλειά μας».
Αυτό πάλι τι σημαίνει; Ότι κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, την πληρώνει ο λαός και ο ίδιος δεν παθαίνει τίποτε;
Ο κ. Παπανδρέου πάλι, θέλει (πάλι) να «πράξει το καθήκον του», αλλά φοβάται, όπως είπε, μήπως απλώς γίνει ο ίδιος το εξιλαστήριο θύμα πολυετών λαθών και παραλείψεων.
Αν πρόκειται γι’ αυτό, ας μην ανησυχεί. Ο κ. Παπανδρέου παραιτήθηκε από πρωθυπουργός επειδή απέτυχε – διαφορετικά δεν θα είχε παραιτηθεί.
Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εξιλαστήριο θύμα. Εξαιτίας των δικών του (σκόπιμων) καθυστερήσεων φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.
Από την (αποφράδα) ημέρα που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καθυστερεί.
Βόλτες με τον Αθεμπίγιο, ταξίδια με την Σοσιαλιστική Διεθνή, opengov και live υπουργικά συμβούλια, διαδικασία βιογραφικών που μας άφησε χωρίς γραμματέα για το ΕΣΠΑ επί τέσσερις μήνες, ανακαινίσεις γραφείων, εκδηλώσεις στο Ζάππειο για τις πρώτες εκατό ημέρες, ποδηλατοδρομίες, συσκέψεις με παραδυναστεύοντες, συσκέψεις με ξένους «σοφούς» για την οικονομία και… γραμμή για το ΔΝΤ.
Τώρα άρχισε πάλι τις καθυστερήσεις. Με δεδομένο ότι και αυτοί που εποφθαλμιούν τη θέση του έχουν αποδειχθεί εξίσου ανίκανοι, ποσώς μας ενδιαφέρει αν θα μείνει ή θα φύγει.
Δεν έχουμε δηλαδή και κανέναν καημό αν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο κ. Βενιζέλος, που επτά μήνες από την ανάληψη του υπουργείου των Οικονομικών δεν έκανε ούτε μία διαπραγμάτευση επ’ ωφελεία της χώρας και το μόνο που ξέρει είναι να βάζει χαράτσια και να οδηγεί σε στραγγαλισμό την οικονομία.
Ούτε αν αρχηγός θα γίνει ο κ. Λοβέρδος, που παριστάνει πως λύνει τα προβλήματα, αλλά τελικά αυτά επιστρέφουν για να τον διαψεύσουν.
Ούτε αν αρχηγός θα γίνει ο κ. Χρυσοχοΐδης, που υποδύεται τον αρμόδιο για τις επενδύσεις υπουργό, αλλά στη χώρα δεν έχει εισρεύσει ούτε ένα ευρώ.
Ούτε κανένας άλλος, όπως η κ. Διαμαντοπούλου, που η περίπτωσή της πρέπει να είναι μοναδική στον κόσμο, καθώς δεν υπάρχει υπουργός Παιδείας επί του πλανήτου που να μην είχε παραιτηθεί αν έμεναν τα παιδιά χωρίς σχολικά βιβλία.
Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι να σταματήσει αυτό το προδοτικό ροκάνισμα του χρόνου.
Και κυρίως, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναλάβει κάποιος να κάνει μια πολιτική διαπραγμάτευση, διότι το χρέος της χώρας δεν βγαίνει ούτε με το PSI.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναλάβει κάποιος – νόμιμα και δημοκρατικά – την πολιτική ευθύνη.
Να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε – διότι αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ.
Από εδώ και πέρα, κάθε καθυστέρηση (από Χριστούγεννα σε Πάσχα) απλώς επιβαρύνει τη θέση αυτών που καθυστερούν...
elzoni.gr
