Τη δεκαετία του 1930 στο Σαραντάπηχο λειτουργούσε Αεροδρόμιο.
Αυτό δημιουργήθηκε από την ανάγκη της εξυπηρέτησης των υψηλών επισκεπτών.
Ήταν αεροδρόμιο σε ύψος 1315 μέτρων, υψόμετρο σπάνιο παγκοσμίως για την εποχήν του.
Η πρώτη προσγείωση έγινε τον Ιούλιο του 1935.
Προσγειώνοντο αεροπλάνα 25 θέσεων Αγγλικής και Γερμανικής Κατασκευής και τα δρομολόγιά τους ήταν μορφής σημερινών Τσάρτερς.
Προσγείωση στο Σαραντάπηχο. Δεξιά ο πιλότος του
αεροσκάφους. Δεύτερος από αριστερα ο Γ. Ροδόπουλος
Εκτός από τα δρομολόγια που πραγματοποιούσαν στην Ελλάδα, είχαν και διεθνή συγκοινωνία, ιδίως από Αίγυπτο και Ιταλία.
Κατ’ επανάληψη είχαν μεταφερθεί φοιτητές και γιατροί από την Αίγυπτο και παρακολουθούσαν σεμινάρια και συνέδρια που διοργάνωναν στις αίθουσες του Ξενοδοχείου “Αναγέννησις”.
Στον πόλεμο του 40 ο διάδρομος του αεροδρομίου καταστράφηκε από τους Ιταλούς.
Με μπολτόζες άνοιξαν αυλάκια στην “πίστα” του για να εμποδίσουν την προσγείωση αεροσκαφών, τα οποία με την πάροδο των ετών έγιναν μεγάλα ρέμματα, γεμάτα με έλατα και πεύκα, μορφή που έχει και σήμερα.
Τα αναγραφόμενα στο έντυπο “Remove Before Flight, Tευχ 1″ και η προσπάθεια που έγινε από την τότε ηγεσία του Δήμου Ευρωστίνης να επαναλειτουργήσει το αεροδρόμιο, βρίσκει αντίθετους τους κατοίκους του Σαρανταπήχου, οι οποίοι προτιμούν να ληφθεί μέριμνα να δημιουργηθεί χώρος παρκαρίσματος των αυτοκινήτων των κατοίκων και των ολίγων επισκεπτών, να ανοίξει κανένας δρόμος μέσα στο χωριό ώστε τα αυτοκίνητα που εισέρχονται σε αυτό να μπορούν να πάρουν στροφή γιά να φύγουν, να συνταχθεί νέο σχέδιο οικισμού ώστε να αναβαθμιστεί το χωριό τους, και όχι να γίνει ένα περιττό αεροδρόμιο περιορισμένης χρονικά λειτουργίας και χρήσεως, που θα καταστρέψει ένα κομμάτι πανέμορφου δάσους, την “προίκα” του Σαρανταπήχου, αυτό που έχει μείνει από την παλιά αίγλη του και έχει γλιτώσει από τη λαίλαπα της φωτιάς μέχρι σήμερα.
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ “ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ”
Το Ξενοδοχείο “Αναγέννησις” το 1935
Το Ξενοδοχείο ” Αναγέννησις ” Σαρανταπήχου μαζί με το αεροδρόμιο Σαρανταπήχου είναι λέξεις στενά συνδεδεμένες με την ιστορία του Ορεινού Σαραντάπηχο της δεκαετίας του 30.
Το 1932, οι Αιγιώτες Βασίλειος Χρύσης και Σπύρος Νικολούλιας, έχοντας πετύχει ως επιχειρηματίες στην Αυστραλία, θέλησαν να δοκιμάσουν μια παράτολμη για την εποχή επένδυση στο τουριστικό Σαραντάπηχο, κατασκευάζοντας ένα σύγχρονο ξενοδοχιακό συγκρότημα πρωτόγνωρο και πολυτελές για την εποχή του 30.
Τα προσόντα του προσωπικού ήταν υψηλών προδιαγραφών, και ο “μάιτρ” Κώστας γνώριζε επτά γλώσσες
Οι ανωτέρω επιχειρηματίες προέβλεψαν την ραγδαία ανάπτυξη του Σαρανταπήχου με την προσέλκυση εκατοντάδων Ευρωπαίων επισκεπτών και επαληθεύτηκαν. .
Κατασκεύασαν το Ξενοδοχείο ” Αναγέννησις ” που διέθετε 70 δωμάτια με μπάνιο, μεγάλο εστιατόριο με αίθουσα εκδηλώσεων, τηλεφωνικό κέντρο, ηλεκτρογεννήτριες για παροχή ρεύματος, δίκτυο ύδρευσης, παγοποιείο, γήπεδα τέννις και άλλων αθλοπαιδιών, χαρτοπαικτική και κινηματογραφική λέσχη κλπ.
Επίσης στον περίβολο του Ξενοδοχείου υπήρχαν 3 ανεξάρτητα οικήματα που φιλοξενούσαν υψηλούς καλεσμένους.
Σε ένα από αυτά έμεινε και ο βασιλεύς Φαρούκ της Αιγύπτου.
Το κυρίως οίκημα του Ξενοδοχείου
Το Σαραντάπηχο αναπτύχτηκε γρήγορα και δικαίως επονομάστηκε St Moritz της Ελλάδος. .
Στην εφημερίδα ” Ελληνικόν Μέλλον ” της 1 Σεπτεμβρίου 1929 αναγράφονται ονόματα παραθεριστών από Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Βέλγιο, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, και Αίγυπτο που πέρασαν το καλοκαίρι τους στο Σαραντάπηχο.
Πρώτος και καλλίτερος επισκέπτης ήταν ο πρεσβευτής της Αγγλίας, που μαζί με τους Εξαρχόπουλο, Αραβαντινό, Λογοθετόπουλο, Λαμπρόπουλο, (των μεγάλων καταστημάτων), Τριάντη (αλευρόμυλοι Πατρών), Μαγγανάρη (κλινικάρχη Πατρών) κ.α. έδιναν τον αέρα της διαφοράς στο Σαραντάπηχο.
Με τον πόλεμο του 40 όλο το χωριό και το Ξενοδοχείο εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν.
Η λεηλασία του Ξενοδοχείου ήταν διαρκείας και ο γράφων έβλεπε γύρω στο 1950 άλογα και μουλάρια φορτωμένα μπανιέρες του Ξενοδοχείου να οδεύουν στις νέες κατοικίες τους. .
Μεταγενέστερα αφαιρέθησαν και οι τσίγκοι από τη σκεπή. Από τα χιόνια διαβρωθήκαν οι τοίχοι και το οικοδόμημα κατέρρευσε.
Σήμερα αποτελεί ένα σωρό λίθων, και σκουριασμένων σιδήρων από τα τότε ακριβά μηχανήματα, και κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί την τότε μεγαλοπρέπεια του Ξενοδοχείου. .
Εκτός του μεγάλου Ξενοδοχείου “Αναγέννησις” υπήρχαν και τα Ξενοδοχεία του Στάθη, του Πανουτσόπουλου, και του Φιλέρη.
ΠΗΓΗ : sfedona.gr
