Γράφει η Δήμητρα Βέλμαχου
Από τη μουσική και την τέχνη μέχρι τη δημοσιογραφία, το πανεπιστήμιο, το θέατρο και τη δημόσια διοίκηση, οι Ηλείες που διέπρεψαν, ξεχώρισαν με το ταλέντο, την εργατικότητα και το πάθος τους.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ας γνωρίσουμε 9 + 1 γυναίκες που έκαναν τη διαφορά.
Στην Μουσική και τη Σκηνή
Η Μαίρη Λίντα ή αλλιώς Μαίρη Δημητροπούλου, γεννήθηκε στον Πύργο αλλά μετακόμισε στην
Αθήνα, και συγκεκριμένα στον Κολωνό, με την οικογένειά της όταν ήταν 7 χρόνων. Ξεκίνησε σε μικρή ηλικία από τα ταλέντα του Ορέστη Λάσκου, συνέχισε στα βαριετέ και καμπαρέ της εποχής , ενώ όταν συνάντησε τον Μανώλη Χιώτη, δημιούργησαν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα της δεκαετίας του ’60. Υπήρξε, μάλιστα, και σύζυγός του για μια δεκαετία, ενώ έπαιξαν μαζί σε αρκετές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε για πρώτη φορά με το τραγούδι «Πικρό ποτήρι», του Κώστα Καπλάνη, ενώ το 1961 τιμήθηκε με το Α’ βραβείο με το τραγούδι «Απαγωγή» στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.
Η Χαρούλα Λαμπράκη με καταγωγή από τον Κακόβατο Ηλείας, από μικρό παιδί έδειξε την κλίση της στο τραγούδι και σύντομα βρέθηκε στο πλευρό σπουδαίων μουσικών, όπως ο Μπάμπης Μπακάλης και ο Βαγγέλης Περπινιάδης. Η πορεία της ως τραγουδίστρια σημαδεύτηκε από μεγάλες επιτυχίες στο λαϊκό τραγούδι. «Οι ρεματιές βούιζαν στο χωριό από το τραγούδι μου. Βγαίναμε στα χωράφια, κουβαλάγαμε τις σταφίδες κι εγώ τραγουδούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τότε, σε αυτά τα μέρη υπήρχε εκείνη η απόλυτη ησυχία και ακουγόταν η φωνή μου χιλιόμετρα μακριά. Αυτή, λοιπόν, ήταν η τρέλα μου από μικρό παιδί, το τραγούδι.» είχε πει κάποια στιγμή σε συνέντευξή της, σημειώνοντας πως το “μικρόβιο” της μουσικής το κληρονόμησε από τον πατέρα της, αφού την κρατούσε στα γόνατα και της μάθαινε δημοτικά τραγούδια. Αυτός ο πατέρας μάλιστα αν κι εκείνη την εποχή όταν ένα κορίτσι αποφάσιζε να ασχοληθεί με το τραγούδι εισέπραττε άσχημη κριτική, ήταν εκείνος που την ενθάρρυνε και την στήριξε στην επαγγελματική της πορεία.
Αργότερα ονομάστηκε «αρχόντισσα του πάλκου», αφού έμελλε να γίνει μια από τις πιο εμβληματικές φωνές του ρεμπέτικου, με συνεργασίες που άφησαν εποχή.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου με καταγωγή επίσης από τον Πύργο Ηλείας σπούδασε γραφιστική και μουσική. Ξεκίνησε ως τραγουδίστρια της έντεχνης και λαϊκής μουσικής, κερδίζοντας την αναγνώριση στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Στα 18 της ξεκινάει τα πρώτα μαθήματα μοντέρνου τραγουδιού ενώ παράλληλα πραγματοποιεί τις πρώτες επαγγελματικές δουλειές με διάφορα γκρουπ, με ξένο κυρίως ρεπερτόριο. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινάει κλασικό τραγούδι και πραγματοποιεί και τις πρώτες εμφανίσεις εκτός Αθήνας.
Το 2000 και για δύο χρόνια συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα ερμηνεύοντας τραγούδια του συνθέτη σε πολλές συναυλίες και εκδηλώσεις, ενώ αμέσως μετά παρακολουθεί σεμινάρια υποκριτικής και τραγουδιού με τον Σταμάτη Κραουνάκη, ο οποίος την εντάσσει στο δυναμικό της μουσικοθεατρικής του ομάδας Σπείρα-Σπείρα. Ακολουθούν εμφανίσεις της στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στη Μικρή Επίδαυρο , στον Σταυρό του Νότου και αλλού με πολύ σημαντικές συνεργασίες
Η Γιοβάνα ή αλλιώς Ιωάννα Φάσσου-Καλπαξή, με καταγωγή από την Αμαλιάδα είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα, που διέπρεψε στο τραγούδι, την πεζογραφία και την ποίηση. Ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση και η τρίτη Ελληνίδα που συμμετείχε στη Eurovision.
Κόρη του ζωγράφου Κώστα Φάσσου, σπούδασε όπερα στο Ωδείο Αθηνών, από που πήρε το δίπλωμα της με άριστα και βραβείο. Παράλληλα, μαθήτρια γυμνασίου ακόμα, και ύστερα από εξετάσεις, άρχισε με τη μεγάλη ορχήστρα της Ελληνικής ραδιοφωνίας εκπομπές ελαφρού τραγουδιού, το οποίο τελικά και την κέρδισε. 'Έλαβε μέρος σε πολλά φεστιβάλ του είδους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό - βραβευμένη κάθε φορά -, όπως στο διεθνές φεστιβάλ Πολωνίας, στο οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο. Αμέσως μετά, και επί τρία συνεχόμενα χρόνια, κλήθηκε για κονσέρτα με ορχήστρα τριάντα πέντε οργάνων στην τότε Σοβιετική Ένωση, όπου και έγινε είδωλο. Τα κονσέρτα αυτά, από την Πετρούπολη μέχρι τον Καύκασο, ανήλθαν στα εκατόν πενήντα. Για δυο χρόνια επίσης συνεργάστηκε με τον ραδιοφωνικό σταθμό της Γενεύης, τον οποίο και εκπροσώπησε στις συναυλίες musique aux Champs Elysees σε όλη την Ευρώπη. Ακόμη, ύστερα από εξετάσεις και αυτή την φορά, εκπροσώπησε την Ελβετία στη Εurovision αποσπώντας τις περισσότερες ψήφους στα γαλλόφωνα κράτη. Δίσκους ηχογράφησε στην Ελλάδα, στη Γερμανία - όπου και απέκτησε fan club - στη Γαλλία, στην Ιταλία και στη Σοβιετική Ένωση, στην οποία οι πωλήσεις τους ανήλθαν σε εκατομμύρια. Ακολουθεί ο γάμος της με τον δικηγόρο Δημήτρη Καλπαξή και έκτοτε τραγουδούσε μόνο επιλεκτικά. Απέχοντας σιγά σιγά από το τραγούδι, άρχισε να γράφει. Μαθήτρια του Γιάννη Ρίτσου, εξέδωσε με δική του έγκριση τρεις ποιητικές συλλογές.
Στο Θέατρο και την Τέχνη
Η Αιμιλία Υψηλάντη γνωστή ηθοποιός, γεννήθηκε στον Πύργο, αλλά ένα μεγάλο μέρος των παιδικών της χρόνων το περνά στην Αμαλιάδα, καθώς οι γονείς της εργάζονταν εκεί ως εκπαιδευτικοί.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Από μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός, απόφαση την οποία στήριξαν και οι γονείς της. Ανήσυχη πάντα ως χαρακτήρας, ανακαλύπτει τη γοητεία του θεάτρου, αφού όπως χαρακτηριστικά λέει, σου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις μέσω της συνύπαρξης με άλλους ανθρώπους.
Παράλληλα με το θέατρο, διαπρέπει στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ενώ ασχολήθηκε και με την πολιτική ως βουλευτής και συνδικαλίστρια.
Το κοινό φέτος είχε την δυνατότητα να την απολαύσει στην τηλεοπτική σειρά «Famagusta».
Η Τιτίκα Στασινοπούλου με καταγωγή από την Ηλεία και την Αρκαδία, έχει σπουδάσει στην Αμερική και το Εθνικό Θέατρο. Η Τιτίκα άφησε το στίγμα της στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη διδασκαλία του αρχαίου δράματος.
Σε αρκετά μικρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές Κοινωνιολογίας και Θεάτρου στην Αμερική. Μιλάει και μεταφράζει 4 γλώσσες.
Έκανε το Θεατρικό της ντεμπούτο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, όπου βρέθηκε μετά από πρόσκληση του Σπύρου Ευαγγελάτου, το φθινόπωρο του 1970. Από τότε ξεκίνησε μια μεγάλη διαδρομή σε Θέατρο, Σινεμά, Τηλεόραση. Παίζει, σκηνοθετεί, γράφει.
έχει διδάξει θέατρο επί σειρά ετών σε Δραματικές Σχολές, ενώ ασχολείται πολύ ενεργά με τον Εθελοντισμό.
Παντρεμένη επί σειρά ετών με τον γνωστό ηθοποιό Γιώργο Παπαζήση, η απώλεια του οποίου της κοστίζει πολύ.
Η Αγγέλικα Κοροβέση: Γλύπτρια διεθνούς φήμης από τον Πύργο, γνωστή για τα Ηχογλυπτά της, τα οποία οπτικοποιούν τα ηχητικά κύματα του προφορικού λόγου.
Ξεκίνησε την καριέρα της όταν αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών το 1975. Αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηχητική ανάλυση των λέξεων δέκα χρόνια μετά. Το 1993 έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση. Ήταν η γλύπτρια που αντιπροσώπευσε επίσημα την Ελλάδα σε εκθέσεις ανά τον κόσμο για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004. Λίγα χρόνια αργότερα στον Διεθνή Διαγωνισμό Γλυπτικής ‘Ολυμπιακό Πνεύμα στο Πεκίνο 2008’ κέρδισε το Ασημένιο Ολυμπιακό Μετάλλιο. Το έργο ‘Ειρήνη’ που της χάρισε τη διάκριση ήταν το έναυσμα για τη νέα σειρά γλυπτών ‘Ισορροπιστής’. Εκτός των ατομικών εκθέσεων, εκθέτει σε Πανελλαδικές συναντήσεις τέχνης, ενώ έχει αναλάβει έργα για δημόσιους φορείς αλλά και ιδιώτες. Σήμερα εργάζεται σε έργα μεγάλης κλίμακας εξερευνώντας τη χρήση ήχου και εικόνας.
Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις σε 32 χώρες.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε συναντήσεις όπως: 4η Τριενάλε Γλυπτικής στη Γαλλία, Έκθεση Γλυπτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ουάσινγκτον, Φρανκφούρτη 2001 – 53η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου, ‘SonArt Olympics’ Multimedia Έκθεση
Έχει βραβευτεί από δημόσιους φορείς σε Ελλάδα, Ιταλία, Κύπρο, Λος Άντζελες, Πεκίνο.
Τα έργα της Αγγέλικας Κοροβέση κοσμούν μουσεία, δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους σε Ελλάδα, Κύπρο, Γαλλία, Χιλή, Στοκχόλμη, Πεκίνο.
Η Δημοσιογραφία και η Επιστήμη
Η Αγγελική Νικολούλη η γνωστή δημοσιογράφος, δεν κρύβει ότι είναι από τον Πύργο, πληροφορία που μοιράζεται μάλιστα πολλές φορές με τους τηλεθεατές σε μορφή αστεϊσμού. Η πρώτη γυναίκα αστυνομική ρεπόρτερ στην Ελλάδα, με μεγάλη καριέρα στη δημοσιογραφία και τη γνωστή εκπομπή «Φως στο Τούνελ», που έχει συμβάλει στην εξιχνίαση εγκλημάτων και την ανεύρεση αγνοουμένων.
Για 30 χρόνια συνεχίζει να ρίχνει «Φως» σε άλυτους γρίφους, μυστηριώδεις εξαφανίσεις, ανεξιχνίαστες δολοφονίες, καλά κρυμμένα μυστικά και ιστορίες που ζητούν απαντήσεις και απασχολούν την κοινή γνώμη.
Οι επίμονες έρευνές της με τη συμμετοχή τηλεθεατών και ειδικών συνεργατών, έχουν οδηγήσει στην εξιχνίαση 27 δολοφονιών ενώ έχει βρει περισσότερους από 1.840 ανθρώπους σε 981 εκπομπές.
Η Άγκυ Λιούρδη , κατάγονταν από τον Πύργο, τόπο στον οποίο πάντα έβρισκε χρόνο να έρχεται και να απολαμβάνει.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου αποφοίτησε με άριστα το 1980. Κατόπιν συνέχισε τις ακαδημαϊκές της σπουδές στη Γερμανία, στο Πανεπιστήμιο Georg-August της πόλεως Goettingen Γερμανίας, απ’ όπου και έλαβε Διδακτορικό Τίτλο στο γνωστικό αντικείμενο του Ποινικού Δικαίου.
Ήταν μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και Επίκουρη Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδασκε Ποινικό Δίκαιο, Ποινική Δικονομία, Δικαστική Ψυχολογία και Ψυχιατρική και Ιατρικό Δίκαιο.
Είχε μια σημαντική ακαδημαϊκή και ερευνητική δράση στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ήταν μοναχοκόρη του Στρατηγού Σπύρου Λιούρδη, επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ο οποίος τη δεκαετία του ’70 υπήρξε υποψήφιος δήμαρχος.
Ο Παιδικός Σταθμός επί της οδού Γορτυνίας στον Πύργο, φέρει την ονομασία «Λιούρδειος» προς τιμή του προπάππου της Γιάννη Λιούρδη, ενώ Λιούρδη ονομάζεται και η οδός έμπροσθεν του ιερού ναού του Άγιου Αθανασίου. Ο παππούς της Αποστόλης ήταν ο ιδιοκτήτης του ιστορικού καφενείου «Κρόνιον» στην κεντρική πλατεία της πόλης που αποτέλεσε αγαπημένο στέκι για γενιές Πυργιωτών.
Η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος στην Ελλάδα
Η Μαρίκα Μπότση-Τσαπαλίρα αν και δεν καταγόταν από την Ηλεία, έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα δήμαρχος της χώρας, αναλαμβάνοντας το τιμόνι της Αμαλιάδας σε μια ταραγμένη περίοδο (1944-1945).
Έμπνευση για το σήμερα και το αύριο
Οι γυναίκες αυτές απέδειξαν πως με σκληρή δουλειά, ταλέντο και αφοσίωση, μπορούν να κατακτήσουν κάθε χώρο. Στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ας τις θυμηθούμε και ας τιμήσουμε το έργο τους.
Δείχνουν τον δρόμο στις νέες γενιές γυναικών να ονειρεύονται, να αγωνίζονται και να δημιουργούν.
.ilialive.gr
