Όσο περνάνε οι μέρες όλοι αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση στη χώρα δεν πάει άλλο κι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα ,αν δεν έχουν βολευτεί κάπου από τα συνεχόμενα ρουσφέτια, αρχίζουν να εκφράζουν τη δυσαρέσκεια και τον προβληματισμό τους για τα τεκταινόμενα της κυβέρνησης.
Η καταστροφή στην οικονομία συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, έχοντας σαν κύριο στόχο τον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες , διαρκώς μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα έρχονται πολύ κοντά στη φτωχοποίηση, το προσφυγικό έχει δημιουργήσει ένα χάος, η αξιολόγηση δεν κλείνει και γενικά όλα είναι στον αέρα. Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως η Ελλάδα είναι μια ακυβέρνητη χώρα…
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί ότι πρέπει επιτέλους να κυβερνηθεί η χώρα και αυτό προϋποθέτει αλλαγή κυβέρνησης. Τα πιθανά σενάρια είναι 3: α) εκλογές β) οικουμενική γ) διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας
Ας εξετάσουμε και τις 3 περιπτώσεις για να δούμε ποιο σενάριο είναι πιθανότερο και ποιο δίνει καλύτερη προοπτική στη χώρα.
Η περίπτωση των εκλογών δεν είναι ιδιαίτερα πιθανή καθώς οι Συριζαίοι δεν έχουν κανένα λόγο για να φύγουν αμέσως μόλις εφόρμησαν στην εξουσία. Η διαφυγή Τσίπρα με εκλογές θα είχε θετικό αποτέλεσμα για τον ίδιο και το ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι δεν θα έχανε με μεγάλη διαφορά, η Νέα Δημοκρατία δεν θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο ίδιος θα διατηρούσε σημαντικά ποσοστά για να παίξει το ρόλο μιας ισχυρής αντιπολίτευσης που θα πούλαγε ξανά το αντιμνημονιακό παραμύθι που χαϊδεύει τα αυτιά της Ελληνικής κοινωνίας. Κάτι τέτοιο θα θεωρούσαμε πολύ πιθανό αν στην σημερινή πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ είχε περιέλθει η ΝΔ ή το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κόμματα είχαν γαλουχηθεί ως κόμματα εξουσίας και έβλεπαν και μακροπρόθεσμα κομματικά. Αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι διψασμένοι για εξουσία και είναι απίθανο να την παραδώσουν τόσο σύντομα μέσα από τα χέρια τους αν δεν είναι αναγκασμένοι.
Ακόμη και σε περίπτωση που γίνουν εκλογές όμως, είναι δύσκολο να ελπίζει κάποιος ότι θα δώσουν μια αξιόπιστη λύση. Το πιθανότερο είναι νίκη της ΝΔ χωρίς αυτοδυναμία με καθαρή μεν διαφορά αλλά όχι στραπάτσο του ΣΥΡΙΖΑ και σχηματισμό μιας αδύναμης κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης που επίσης δεν δείχνει ισχυρό. Θα είχαμε δηλ. μια κυβέρνηση με ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία εκτός αν έμπαινε σε μια κυβέρνηση και ο Λεβέντης , ενώ το Ποτάμι αν δεν κατέβει μαζί με το ΠΑΣΟΚ είναι αμφίβολο αν ξαναμπεί στη βουλή. Από την άλλη πλευρά είναι εξαιρετικά πιθανό ν ανέβει η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ ,πολιτικές δυνάμεις που δεν συμβάλουν σε κυβερνητική σταθερότητα.
Μια τέτοια κυβέρνηση οπωσδήποτε θα έφερνε μια ανακούφιση και μια αισιοδοξία αλλά θα ήταν δύσκολο να περάσει σκληρά μέτρα έχοντας το ΣΥΡΙΖΑ ακόμα ισχυρό απέναντι να φωνάζει και μάλλον θα σπαταλούσε κι αυτή σύντομα το πολιτικό της κεφάλαιο.
Το δεύτερο σενάριο είναι αυτό της οικουμενικής που προτείνει μετ επιτάσεως ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ.Λεβέντης και μάλιστα με κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα υλοποιήσει ένα εθνικό σχέδιο στο οποίο θα συμφωνήσουν οι κ.κ. Τσίπρας, Μητσοτάκης.
Στην πρόταση Λεβέντη έχει προσχωρήσει και η κ.Γεννηματά ενώ προς τα εκεί δείχνει να οδεύει και ο κ.Θεοδωράκης και θα ήταν η πιο σωστή και ελπιδοφόρα λύση αν δεν υπήρχαν 2 σοβαρά προβλήματα στην υλοποίησή της. Ως οικουμενική εννοούμε μια κυβέρνηση που έχει τη στήριξη ΣΥΡΙΖΑ , ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και Ένωσης Κεντρώων. Ας υποθέσουμε ότι αποχωρεί ο κ.Τσίπρας από πρωθυπουργός (απίθανο να το κάνει εκουσίως) και βρίσκεται πρόσωπο κοινής αποδοχής και οι κατάλληλοι υπουργοί για να «τρέξουν» τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Λαμβάνοντας υπόψη την ανθρωπογεωγραφία της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει κανείς ότι το σύνολο ή έστω η μεγάλη πλειοψηφία των Συριζαίων βουλευτών θα στήριζε τα νομοσχέδια που θα έφερνε στη βουλή αυτή η κυβέρνηση αν αφορούσαν πχ. Ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις 3πλων συντάξεων, αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων, συγχωνεύσεις ή καταργήσεις άχρηστων οργανισμών, κατάργηση συντάξεων άγαμων θυγατέρων κλπ κλπ; Η τακτική που θα ακολουθούσαν θα ήταν η καταγγελία των νομοσχεδίων και η ηρωοποίησή τους από τους «πελάτες»
Το άλλο πρόβλημα έγκειται στην αδυναμία του Τσίπρα και της ομάδας του να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης για τη χώρα , δεδομένων των αριστερίστικων ιδεοληψιών τους. Πόσο πιθανό είναι να υπάρξει μια χρυσή τομή μεταξύ Μητσοτάκη , Τσίπρα και να δίνει προοπτική ανάπτυξης; Σαν πρωταπριλιάτικο μοιάζει…
Η περίπτωση της οικουμενικής , πάντως, έχει ισχυρές πιθανότητες αν οι δανειστές το θελήσουν και πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση τον κ.Μητσοτάκη.
Τέλος το 3ο σενάριο αυτό της διεύρυνσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας ίσως είναι το καλύτερο για όλους και το πιο πιθανό. Σύμφωνα μ αυτό θα υπάρξει μια συμφωνία με ΠΑΣΟΚ , Ποτάμι και ίσως και Ένωση Κεντρώων για μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η περίπτωση αυτή είναι πολύ πιθανή καθώς εξυπηρετεί πολλούς. Κατ αρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ισχυροποιούνται και δεν παραδίδουν την εξουσία. Με την κ.Γεννηματά έχουν ήδη γίνει βολιδοσκοπήσεις και δεν είναι καθόλου αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εξάλλου το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να έχει μια ροπή προς τον κυβερνητισμό ενώ η κ.Γεννηματά και τα πιο πολλά στελέχη που τη στηρίζουν βλέπουν με πιο καλό μάτι τον κρατισμό που προσπαθεί να διαφυλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και ξορκίζουν τον φιλελευθερισμό του κ.Μητσοτάκη, που είναι η κεντρική εναλλακτική λύση. Το Ποτάμι στην κατάσταση που έχει περιέλθει μπαίνοντας σε μια κυβέρνηση θα μπορούσε να αποκτήσει ένα ρόλο, να πάρει ένα κομμάτι εξουσίας, να δοκιμαστεί και ίσως ν αλλάξει την εικόνα του στην κοινωνία. Η ‘Ενωση Κεντρώων εκτιμώ ότι δεν θα έμπαινε σε μια τέτοια κυβέρνηση φιλοδοξώντας σε μεγάλη φθορά των συμμετεχόντων με απώτερο στόχο να αναδειχθεί κυρίαρχη δύναμη στο χώρο του κέντρου στο απώτερο μέλλον.
Το σενάριο της διεύρυνσης αν υλοποιηθεί μπορεί να φέρει μια ομαλότητα και μια επιστροφή στην κανονικότητα για ένα διάστημα καθώς η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ κυρίως , αλλά και του Ποταμιού θα δίνει μια αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες ότι δεν πρόκειται να έχουμε κάτι δραματικά απροσδόκητο πχ. Grexit κι αυτό θα φέρει μια καλύτερη ψυχολογία. Η συμμετοχή στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχουν ένα know how στη διακυβέρνηση θα προσδώσει μια γενικότερα καλή εικόνα στην κυβέρνηση.
Μια τέτοια εξέλιξη φυσικά δεν πρόκειται να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο , ωστόσο θα είναι μια ένεση αισιοδοξίας, μια παράταση ζωής, θα μπορέσουν να ψηφιστούν δύσκολα μέτρα, όπως το ασφαλιστικό και θα διατηρήσει χωρίς φθορά τη Νέα Δημοκρατία ώστε όταν αναλάβει την εξουσία να έχει ισχυρή λαϊκή εντολή για ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Το πρόβλημα θα είναι πως το ΠΑΣΟΚ μετά από αυτό θα κινδυνεύσει με
πολιτική εξαφάνιση και θα υπάρχουν σφοδρές εσωκομματικές αντιδράσεις
εκτός αν εκμεταλλευτεί τον πολιτικό χρόνο και τη θέση του στην κυβέρνηση
ώστε να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενός νέου πιο ισχυρού φορέα του
κέντρου ή της κεντροαριστεράς.
Όποιο από τα 3 σενάρια και να υλοποιηθεί σίγουρα είναι καλύτερο από τη σημερινή δραματική κατάσταση ακυβερνησίας, αλλά κανένα σενάριο δεν δίνει ορατό φως στο αδιέξοδο. Το κυρίαρχο πρόβλημα παραμένει ότι μετά από 6 χρόνια μνημονίων , 6 χρόνια ψεμμάτων και πολιτικής απάτης η κοινωνία δεν έχει κατανοήσει τι φταίει και συνεχίζει να περιμένει τον από μηχανής θεό που θα τη γυρίσει πίσω στις χρυσές εποχές που έρεε άφθονο το χρήμα από την Ε.Ε. και το κράτος το σκορπούσε προς εξυπηρέτηση της πελατείας
Όποιο από τα 3 σενάρια και να υλοποιηθεί σίγουρα είναι καλύτερο από τη σημερινή δραματική κατάσταση ακυβερνησίας, αλλά κανένα σενάριο δεν δίνει ορατό φως στο αδιέξοδο. Το κυρίαρχο πρόβλημα παραμένει ότι μετά από 6 χρόνια μνημονίων , 6 χρόνια ψεμμάτων και πολιτικής απάτης η κοινωνία δεν έχει κατανοήσει τι φταίει και συνεχίζει να περιμένει τον από μηχανής θεό που θα τη γυρίσει πίσω στις χρυσές εποχές που έρεε άφθονο το χρήμα από την Ε.Ε. και το κράτος το σκορπούσε προς εξυπηρέτηση της πελατείας
