Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Είναι ίσως μια από τις λίγες φορές που ο λαός καλείται με τη στάση του να λάβει αποφάσεις χωρίς να έχει μπροστά του κάλπη.
Μέχρι τώρα, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο λαός δεν θέλει να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Παρ’ όλα αυτά, η αξιωματική αντιπολίτευση και ένα-δυο ακόμη κόμματα δεν σταμάτησαν να ζητούν εκλογές – όπου βρεθούν κι΄ όπου σταθούν και με κάθε ευκαιρία.
Τώρα, λοιπόν, ήλθε η ώρα της αλήθειας.
Η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Κυρίως απέναντι στον λαό που είναι βέβαιο ότι δεν θέλει εκλογές.
Γιατί όλοι οι (λογικοί) άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα καταλαβαίνουν πως όταν μια διαπραγμάτευση βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της, το τελευταίο που χρειάζεται είναι μια μακρά περίοδος πολιτικής αστάθειας.
Όλοι καταλαβαίνουν πως τα πράγματα είναι συγκεκριμένα και ουδείς μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα.
Ουδείς διαθέτει το μαγικό ραβδί, ουδείς μπορεί να πράξει κάτι διαφορετικό, ουδείς θα βρει λεφτά να μοιράζει.
Αυτό ο λαός το γνωρίζει – διαφορετικά οι δημοσκοπήσεις θα έστελναν στα ύψη όσους μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις.
Τώρα, έχει έλθει η ώρα των επιχειρημάτων.
Γιατί, όσο κι’ αν ακούγεται παράξενο, επιχειρήματα της προκοπής από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν ακουστεί.
Όλες οι πηγές χρηματοδότησης της χώρας που υποτίθεται ότι έχουν όσοι ζητούν όλον αυτόν τον καιρό πρόωρες εκλογές, είναι εντελώς στον αέρα.
Ωστόσο, η χώρα πρέπει να χρηματοδοτείται.
Και για να χρηματοδοτείται, πρέπει να υπάρχουν κάποιοι να την χρηματοδοτούν.
Διαφορετικά, δεν θα μπορεί να ικανοποιεί ζωτικές της ανάγκες.
Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.
Και ο λαός το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Γνωρίζει ο λαός ότι χρειαζόμαστε 5 δις ευρώ τον μήνα για να πληρώνουμε συντάξεις και μισθούς του δημοσίου – κι΄ αν δεν το γνωρίζει, θα το πληροφορηθεί με αυτήν την ευκαιρία.
Και από εκεί και πέρα χρειάζονται άλλα χρήματα, άλλα δισεκατομμύρια, για να λειτουργεί το κράτος και οι θεσμοί του, οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία και η δικαιοσύνη και τα σχολεία και τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα παραμύθια του τύπου «κάνουμε μια ημερίδα στο Σινέ Κεραμεικός για να δούμε τι θα κάνουμε με το χρέος» ή «πάμε στα funds για να έχουμε μαζί τους μια αδιαμεσολάβητη σχέση και να… τους τα πούμε έξω απ’ τα δόντια, τελειώνουν εδώ.
Τώρα, υπάρχει μόνο η πραγματικότητα.
Και μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, οι ευθύνες απέναντι στη χώρα και στον λαό βαραίνουν ακόμη περισσότερο και ακόμη περισσότερους ώμους…
Βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος των ημερίδων και στην αρχή των αποφάσεων!
Ελεύθερη Ζώνη
Είναι ίσως μια από τις λίγες φορές που ο λαός καλείται με τη στάση του να λάβει αποφάσεις χωρίς να έχει μπροστά του κάλπη.
Μέχρι τώρα, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο λαός δεν θέλει να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Παρ’ όλα αυτά, η αξιωματική αντιπολίτευση και ένα-δυο ακόμη κόμματα δεν σταμάτησαν να ζητούν εκλογές – όπου βρεθούν κι΄ όπου σταθούν και με κάθε ευκαιρία.
Τώρα, λοιπόν, ήλθε η ώρα της αλήθειας.
Η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Κυρίως απέναντι στον λαό που είναι βέβαιο ότι δεν θέλει εκλογές.
Γιατί όλοι οι (λογικοί) άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα καταλαβαίνουν πως όταν μια διαπραγμάτευση βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της, το τελευταίο που χρειάζεται είναι μια μακρά περίοδος πολιτικής αστάθειας.
Όλοι καταλαβαίνουν πως τα πράγματα είναι συγκεκριμένα και ουδείς μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα.
Ουδείς διαθέτει το μαγικό ραβδί, ουδείς μπορεί να πράξει κάτι διαφορετικό, ουδείς θα βρει λεφτά να μοιράζει.
Αυτό ο λαός το γνωρίζει – διαφορετικά οι δημοσκοπήσεις θα έστελναν στα ύψη όσους μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις.
Τώρα, έχει έλθει η ώρα των επιχειρημάτων.
Γιατί, όσο κι’ αν ακούγεται παράξενο, επιχειρήματα της προκοπής από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν ακουστεί.
Όλες οι πηγές χρηματοδότησης της χώρας που υποτίθεται ότι έχουν όσοι ζητούν όλον αυτόν τον καιρό πρόωρες εκλογές, είναι εντελώς στον αέρα.
Ωστόσο, η χώρα πρέπει να χρηματοδοτείται.
Και για να χρηματοδοτείται, πρέπει να υπάρχουν κάποιοι να την χρηματοδοτούν.
Διαφορετικά, δεν θα μπορεί να ικανοποιεί ζωτικές της ανάγκες.
Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα.
Και ο λαός το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Γνωρίζει ο λαός ότι χρειαζόμαστε 5 δις ευρώ τον μήνα για να πληρώνουμε συντάξεις και μισθούς του δημοσίου – κι΄ αν δεν το γνωρίζει, θα το πληροφορηθεί με αυτήν την ευκαιρία.
Και από εκεί και πέρα χρειάζονται άλλα χρήματα, άλλα δισεκατομμύρια, για να λειτουργεί το κράτος και οι θεσμοί του, οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία και η δικαιοσύνη και τα σχολεία και τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα παραμύθια του τύπου «κάνουμε μια ημερίδα στο Σινέ Κεραμεικός για να δούμε τι θα κάνουμε με το χρέος» ή «πάμε στα funds για να έχουμε μαζί τους μια αδιαμεσολάβητη σχέση και να… τους τα πούμε έξω απ’ τα δόντια, τελειώνουν εδώ.
Τώρα, υπάρχει μόνο η πραγματικότητα.
Και μπροστά σ’ αυτήν την πραγματικότητα, οι ευθύνες απέναντι στη χώρα και στον λαό βαραίνουν ακόμη περισσότερο και ακόμη περισσότερους ώμους…
Βρισκόμαστε μπροστά στο τέλος των ημερίδων και στην αρχή των αποφάσεων!
Ελεύθερη Ζώνη
