Θύμα: 34 ετών μουσικός που έγραφε τραγούδια αντιφασιστικού περιεχομένου. Θύτης: μέλος της Χρυσής Αυγής , που καταγράφει στα πρακτικά της κινήσεις φασιστικής μορφής.
Πριν στωικά αναστενάξει κάποιος, με θλίψη και μπούχτισμα, το αναμενόμενο «όχι πάλι για το ίδιο θέμα άρθρο, έλεος», θέλω πολύ να μοιραστώ κάτι που μου τράβηξε την προσοχή. Κάτι, ίσως όχι σημαντικό, αλλά που έκανε όμως το κεφάλι μου να μην πονάει κάθε φορά που σκεφτόμουν «Θεέ μου, τι κατηφόρα ανεβαίνουμε..»
Πριν αρκετό καιρό ανακάλυψα ότι, κάθε φορά που η βοή της καθημερινότητας διαπερνά τα φτωχά μας αυτιά και μάτια, υπάρχει ένα αδιαπέραστο καταφύγιο λευκής ησυχίας: οι Λέξεις. Στέκονται ακέραιες μέσα στο νόημα τους. Κλείνουν τα μάτι πονηρά σε κάθε μορφή προπαγάνδας. Προκαλούν τη περιέργειά μας για το τι πραγματικά σημαίνουν. Λίγο κουράγιο θέλει να πάμε ένα βήμα πιο βαθιά και να δούμε εκείνο στο οποίο πραγματικά μπορεί να δίνουν νόημα. Εκτός και αν είμαστε υπέρ της «μασημένης» και έτοιμης προς πέψη πληροφορίας. Σε αυτή τη περίπτωση, οι Λέξεις είναι μπελάς.
Υπόθεση εργασίας: ας πούμε ότι δε βαριόμαστε αυτή τη στιγμή και ότι δεχόμαστε τη πρόκληση «λευκής ησυχίας» που έχουν θέσει οι Λέξεις μπροστά μας, με αφορμή τη δολοφονία του 34χρονου. Εξ όσων γνωρίζω δεν υπήρξε ούτε ένα κείμενο ή ρεπορτάζ, στο οποίο να μην υπήρχε μία τουλάχιστον λέξη με ρίζα τον όρο «φασισμός»: «… τα αντιφασιστικά συνθήματα των τραγουδιών του..», «… η φασιστική οργάνωση ΧΑ…», «…διαδηλώσεις ενάντια στο φασισμό..» – η λίστα είναι ίσως ατελείωτη.
Φασισμός. Μία Λέξη. Μία πραγματικότητα – στην αρχή, για τους Άλλους, μετά για Όλους. Γλωσσολόγος δεν είμαι – όμως, στην εποχή του Διαδικτύου η έγκριτη πληροφόρηση είναι πια ανιχνεύσιμη. Διαβάζω λοιπόν:
Φασισμός: από την λατινική λέξη fasciae / fasces. Δηλαδή; «Πρόκειται για αρχαία ρωμαϊκά σύμβολα που σχηματίζονταν από δέσμες ράβδων, δεμένες γύρω από τσεκούρι, ως σύμβολο της εξουσίας του ρόλου του Δικαστή. Τα ειδικά αυτά διαμορφωμένα τσεκούρια, χρησιμοποιούνταν από τους ραβδούχους του Δικαστή, με εντολή του οποίου χρησιμοποιούνταν ως μέσο τιμωρίας και ποινής». Οι ειδικοί καταλήγουν πως ο συμβολισμός έγκειται στο εξής: μία ράβδος μόνη της, σπάει εύκολα στη πλάτη του τιμωρούμενου. Μία δέσμη ράβδων (ένα fascia δηλαδή), δύσκολα.
Και πάνω που νόμιζα ότι είχα μόλις ψηλαφίσει ένα βαθύτερο νόημα στην έννοια του φασισμού, ανακαλύπτω ότι ο ίδιος όρος “fascia” ανήκει και στην επιστημονική ορολογία της Βιολογίας. Παρακαλώ; Φασισμός και στις αμοιβάδες τώρα; Και στα κύτταρα; Όχι ακριβώς. Η λέξη fascia αγγλιστί, στην ιατρική βιβλιογραφία, σημαίνει κάτι σαν «συνδετικός ιστός». Περικλείει τις ίνες των μυών, επικοινωνεί με τένοντες, προστατεύει τα νεύρα και τις αρτηρίες ώστε να διασφαλίζεται η κίνηση των μελών του σώματος. Χοντρικά, αυτά μου έμειναν. Στο μυαλό. Παράλληλα, κληρονόμησα για λίγη ώρα και ένα στόμα ανοιχτό – που ταίριαζε θεϊκά με το έκπληκτο βλέμμα μου, ιδίως την ώρα που συνειδητοποίησα την εξής απορία:
Το επίσημο όνομα της ΧΑ είναι: «Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή». Σύνδεσμος. Αυτό τον όρο επέλεξε στην καταστατική της ταυτότητα. Όχι κόμμα, όχι κίνημα, όχι συνασπισμός – αλλά σύνδεσμος. Γιατί «Σύνδεσμος»; Γιατί όχι κάτι άλλο;
Σύνδεσμος.. Μια ύλη, που στη βιολογία συγκρατεί πολλά μεμονωμένα νεύρα και αρτηρίες. Ένα σύμβολο, που στην ιστορία σηματοδοτεί την ανθεκτική τιμωρία – όχι ένα μεμονωμένο μέσο ποινής, αλλά πολλά μαζί, ομαδοποιημένα. Για να μη σπάσει.
Βάλτε τώρα στην έννοια του Συνδέσμου τα συσσίτια για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, την αιμοδοσία από Έλληνες για Έλληνες, τα πιλοτικά Νηπιαγωγεία με σκοπό την εδραίωση των ελληνοπρεπών αρχών, τις μεθόδους εκκαθάρισης μεταναστών από βεβαρυμένες περιοχές. Απλή Βιολογία – ούτε καν κοινή λογική. Γίνονται απαραίτητοι σταδιακά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους– όπως ο συνδετικός ιστός στο σώμα.
Βάλτε, μια και φτάσατε ως εδώ, στην έννοια του Συνδέσμου τις ομάδες με τις στολές παραλλαγής, τη γενικευμένη οπλοφορία και οπλοχρησία, τη μυϊκή δύναμη που σηκώνει μαχαίρι στον αντίπαλο, με διάταξη ομάδων, όχι ατόμων, για να μη σπάσουν. Τυφλοί τιμωροί – ούτε καν κοινή λογική. Ένα σύμβολο τιμωρίας που ναρκώνει και χαϊδεύει την οργή μιας ολόκληρης κοινωνίας που καλείται να πληρώσει τα απλήρωτα μιας ολόκληρης Μεταπολίτευσης.
Θεέ μου, τι κατηφόρα ανεβαίνουμε.. Φτιαγμένη από Βιολογία και Ιστορία. «Άσε, καλά κάθομαι στο καναπέ μου..»
ΗΡΩ ΤΕΝΤΕ / ysterografa.gr
