Twitter @EmOikonomidis
Η σημερινή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για το πόρισμα της Προκαταρκτικής Επιτροπής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, και η αναμενόμενη παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στη Δικαιοσύνη για τα… περαιτέρω, επιβεβαιώνουν κατά τρόπο εκκωφαντικό μια διαρκή παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Που σε περιόδους ψυχολογικής ευημερίας περνάει απαρατήρητη, σε περιόδους βαθιάς, σύνθετης και επώδυνης κρίσης όπως είναι η σημερινή ωστόσο, λειτουργεί ως “μεγάλος επιταχυντής” για την ποιοτική και εν πολλοίς μη αναστρέψιμη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου προσέρχεται για να απολογηθεί για τους ατυχείς χειρισμούς στη διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ, ενώπιον ενός Κοινοβουλίου μέλη του οποίου είναι, μεταξύ άλλων, πρώην “σύντροφοι”. Δηλαδή, πολιτικοί που, αν δεν γνώριζαν, όφειλαν να το κάνουν. Και άλλοι που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν, πόσο μάλλον να διορθώσουν.
Ο πρώην “τσάρος”, είναι εκείνος που, ως πανίσχυρος στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου έβαλε την υπογραφή του κάτω από την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, την άνοιξη του 2010. Χωρίς μάχη, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς σχέδιο, χωρίς αποτύπωση των πραγματικών συνθηκών που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία, ώστε να μην βρισκόμαστε σήμερα, τρία χρόνια, αιφνιδιασμένοι και άφωνοι με το “λάθος” του πολλαπλασιαστή, και το πόσο έξω έπεσαν οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις των επιτελών της τρόικας.
Το πόρισμα κατηγορίας κατά του Γιώργου Παπακωνσταντίνου προέρχεται από μια Επιτροπή που κάθε άλλο παρά συνέβαλε στην αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού κόσμου. Αντιθέτως, αναλώθηκε σε καφενειακού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις, εκατέρωθεν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και απαξιωτικό περιβάλλον λειτουργίας, που έδιωξαν κι άλλους πολίτες από την πολιτική. Τους απομάκρυναν αγανακτισμένους.
MANOΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Η υπόθεση Παπακωνσταντίνου θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο καμπής. Να μνημονεύεται μελλοντικά ως “πριν και μετά”. Να διδάξει δηλαδή σε ένα πολιτικό σύστημα εμφανώς κατώτερο των περιστάσεων, με βαριές ευθύνες για την εθνική κρίση, τι πρέπει να αλλάξει ώστε η Ελλάδα να βγει νωρίτερα από την κρίση. Και τι να αποφύγει, ώστε να μην υπάρξει ξανά στο μέλλον “εθνικό ατύχημα”.
