Η… παρακμή του Πάγκαλου

Γράφει η ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ

Τον  Θεόδωρο Πάγκαλο ή τον αγαπούσες παράφορα, πολιτικά πάντοτε, ή τον έβλεπες ως διαρκή ενόχληση που έπρεπε να αποδομείται διαρκώς και να δέχεται επιθέσεις, αντίστοιχες εκείνων που έκανε ο ίδιος.

Υπό αυτή την έννοια, η θητεία του στην πολιτική υπήρξε απόλυτα επιτυχής. Δεν πέρασε χωρίς να ασχοληθεί κανείς μαζί του. Άφησε το στίγμα του. Είχε γωνίες στον λόγο του, ακόμη και αν αυτή η τακτική του στοίχισε αξιώματα και φήμη. Υπήρξε διαχρονικά στον αντίποδα των… στρογγυλών, εκείνων δηλαδή που προτιμούσαν να είναι αρεστοί σε όλους, από το να είναι χρήσιμοι για τη χώρα.
Η πολιτική παρουσία του Θεόδωρου Πάγκαλου θα λείψει από την Ελλάδα στα χρόνια που έρχονται. Ακόμη και στις κατά καιρούς υπερβολές του, ήταν αυθεντικός. Και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για υστερόβουλο καθωσπρεπισμό, από τον οποίο ταλαιπωρήθηκε η Ελλάδα. Ο στρογγυλεμένος πολιτικός λόγος υπήρξε δομική παθογένεια, που μέχρι και σήμερα απειλεί να καταδικάσει την Ελλάδα σε ιδεολογική… άνοια. Με ισοπέδωση των πάντων, χωρίς συγκρούσεις και ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Ακόμη και τώρα πάντως, στην τελική διαδρομή για την πόρτα της εξόδου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος σιγοψιθυρίζει το «my way». Κάτι που δείχνει και με μια αποστροφή της συνέντευξής του στη «Real News», εκεί όπου υποστηρίζει ότι… δεν θα παρακμάσει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σιγά-σιγά.

statesmen.gr