Στον Τύπο της Κυριακής: Ψυχραιμία μέχρι τις εκλογές…

Είναι γεγονός ότι η νέα μεταβατική κυβέρνηση συνεργασίας, υπό τον Λ. Παπαδήμο, εμφανίζει έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα. Οι συνεχείς κόντρες μεταξύ των υπουργών του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με τη ναρκοθέτηση από τους ίδιους σημαντικών παραμέτρων της κυβερνητικής πολιτικής και την εγκατάλειψη του έργου που τους έχει ανατεθεί, στο «βωμό» της κούρσας διαδοχής του Γ. Παπανδρέου, διαμορφώνουν ένα σκηνικό ακυβερνησίας, με τον πρωθυπουργό να περιορίζεται σε ρόλο «Πόντιου Πιλάτου».
Παράλληλα, μόλις ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνηση Παπαδήμου γνωρίζει πρωτοφανή δημοσκοπική κατάρρευση, έχοντας πολύ γρήγορα απολέσει, και μάλιστα εμφανώς, την ανοχή των πολιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι και η δημοτικότητα του Λ. Παπαδήμου γκρεμίζεται μαζί με τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει στην κοινή γνώμη η παρουσία του και ένα αίσθημα ασφάλειας που είχε καλλιεργηθεί πριν καν αναλάβει την πρωθυπουργία.
Με λίγα λόγια, πέτυχε, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, να μετατραπεί από επίδοξος σωτήρας σε εκφραστή ενός απαξιωμένου πολιτικού συστήματος. Το περίεργο είναι ότι, την ίδια ώρα, εντείνονται οι πιέσεις για τη μακροημέρευση του κυβερνητικού σχήματος, με στόχο τη διατήρηση του ελέγχου του πολιτικού παιχνιδιού.
Οι πιέσεις αυτές, όμως, προέρχονται από οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα και εκφράζονται, κυρίως, από συγκεκριμένα μέσα, από μια πτέρυγα στελεχών του ΠΑΣΟΚ και από το ΛΑ.Ο.Σ., με προφανή σκοπό να υλοποιήσουν τα δικά τους σχέδια για τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Κατ’ αρχάς, δεν πιστεύουμε ότι ο κ. Παπαδήμος είναι πρόθυμος να ενδώσει σε τέτοιου είδους πιέσεις, αποδεχόμενος ένα ρόλο που κάποιοι άλλοι επιθυμούν να διαδραματίσει.
Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι απαιτούνται σοβαρότητα και σύνεση από όλους προκειμένου η κυβέρνηση να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο έργο για το οποίο δημιουργήθηκε και, στη συνέχεια, να προχωρήσει στην προκήρυξη εκλογών, όπως έχει συμφωνηθεί από τα κόμματα και όπως είναι αναγκαίο, προκειμένου να υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή για την απαιτούμενη αλλαγή πολιτικής.
Οποιαδήποτε σκέψη εκτροπής, με παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης, εάν τυχόν υλοποιείτο, αφενός, δεν θα απέφερε τίποτα στα υπόγεια σχέδια τρίτων, και, αφετέρου, θα έθετε σε σοβαρότατο κίνδυνο την οικονομία και την πορεία της ίδιας της χώρας.