
Το
μέγα ζητούμενο, αναφορικά με τα ανωτέρω, για την Πελοπόννησο, είναι η τελική διάθεση της λάσπης (ιλύος)
που προκύπτει από τις εγκαταστάσεις – κέντρα επεξεργασίας (βιολογικοί σταθμοί) των
αστικών λυμμάτων, που λειτουργούν στους κατά τόπους Δήμους.
Μέχρι
και σήμερα, στις πλείστες των περιπτώσεων, η κατάληξη – τελική διάθεση της
απορριπτόμενης λάσπης ήταν και είναι οι χωματερές.
Πότε θα μπορέσουμε θεσμικά να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο
επεξεργασίας και τελικής διάθεσης, με τρόπο τέτοιο που και το περιβάλλον και η
δημόσια υγεία να προστατευθούν αλλά και τα Δημοτικά τέλη να μην υπερφορτωθούν
με εξωπραγματικά κόστη;
Μία ολοκληρωμένη και βέλτιστη
λύση που θα βασίζεται στις αρχές του ελάχιστου για τους πολίτες κόστους:
στην ελαχιστοποίηση κόστους συλλογής, επεξεργασίας, μεταφοράς και τελικής
διάθεσης;
Το 2014 σε λίγο ξημερώνει και τα προβλήματα παραμένουν υπαρκτά.
Λάμπρος Μπούκλης
Περιφερειακός Σύμβουλος
Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου
Πελοποννήσου
Επικεφαλής Οικολογικής Συμπολιτείας του Μοριά