Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

H Συνέντευξη του Πάνου Μπεγλίτη στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ» στο Δημοσιογράφο Ευτύχη Παλήκαρη


Ερώτηση 1
Οι  ευρωπαίοι εταίροι εμφανίζονται όλο και πιο αδιάλλακτοι. Το Eurogroup αναβάλλεται, ο Β. Σόιμπλε δηλώνει ότι η Ευρωζώνη μπορεί και χωρίς την Ελλάδα. Τι φταίει για την επιδείνωση της κατάστασης;

Απάντηση

Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και η ευρωζώνη βρίσκονται, σε αδιέξοδο, γιατί προσπαθούν να διαχειρισθούν τις αντιφάσεις της κυρίαρχης γερμανικής δημοσιονομικής στρατηγικής, σε συνθήκες ευρωπαϊκής κρίσης δημοσίου χρέους.
Για αυτό το λόγο αλλάζουν, συνεχώς, προσεγγίσεις και για το ελληνικό πρόβλημα, παρά τα δημοσιονομικά αποτελέσματα που έχουμε επιτύχει. Κανείς δεν έχει ολοκληρωμένη απάντηση για την αντιμετώπιση του ευρωπαϊκού προβλήματος. Ούτε ασφαλώς η Γερμανία.
Η άποψή μου είναι, τουλάχιστον, με τα σημερινά δεδομένα, ότι δεν έχουν επιλέξει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Όχι γιατί δεν μπορούν από τις Συνθήκες, αλλά γιατί δεν είναι στρατηγική τους επιλογή, όπως έδειξε και η συναίνεσή τους στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου.
Από την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι μας αντιμετωπίζουν με αυξημένη δυσπιστία.
Οι σχέσεις εμπιστοσύνης έχουν διαρραγεί, γιατί δεν υλοποιούμε τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε. Η επιδείνωση της κατάστασης οφείλεται στις δικές μας καθυστερήσεις και αδυναμίες. Μην τα ρίχνουμε όλα στους ευρωπαίους για να απαλλαγούμε από τις δικές μας ευθύνες.

Ερώτηση 2
Τελικά πόσο απέχει η σημερινή συμφωνία από τη χρεοκοπία; Και μετά την  ψηφοφορία στη Βουλή ακούγεται το “καλύτερα χρεοκοπημένοι αλλά υπερήφανοι”.

Απάντηση

Ήμουν από τους βουλευτές που ψήφισαν, συνειδητά, με γνώση των κειμένων και αναλαμβάνοντας, για μια ακόμη φορά, το μέρος της εθνικής ευθύνης, που μου αναλογεί, τη συμφωνία. Ακολούθησα αυτή τη δύσκολη πορεία από την αρχή, γνωρίζοντας τον επώδυνο χαρακτήρα των αποφάσεων και έχοντας καθαρή εικόνα για τα υπαρκτά διλήμματα και τα διακυβεύματα, στα οποία έπρεπε να απαντήσουμε, για να κρατηθεί όρθια η χώρα. Η κρισιμότητα των στιγμών που ζούμε επιζητά τη σοβαρότητα και την ευθύνη όλων, αν και σε συνθήκες κρίσης, πλεονάζει, όπως δείχνει η ιστορία, ο λαϊκισμός και ο εύκολος ισοπεδωτικός λόγος. Όποιος ψάχνει την αξιοπρέπεια και τη υπερηφάνειά του στα συντρίμια της χρεοκοπίας της χώρας δεν είναι μόνον επικίνδυνος. Είναι ηθικός αυτουργός της κοινωνικής κατάρρευσης και της τυφλής σύγκρουσης που θα ακολουθήσει.

Ερώτηση 3
Η ψήφιση του PSI και της νέας δανειακής κόστισε στο ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΝΔ. Μιλώντας για το ΠΑΣΟΚ, σαφώς καταγράφεται επιδείνωση της κρίσης και  αποδυνάμωση εντός και εκτός Βουλής. Τι έφταιξε γι αυτό; Μήπως ότι πατούσατε σε δύο βάρκες; Μιλούσατε για αλλαγές και την ίδια ώρα φλερτάρατε με τους Φωτόπουλους...

Απάντηση
Το ΠΑΣΟΚ  πληρώνει, τώρα, τις ιστορικές αντιφάσεις της διαδρομής του, που έγιναν εκρηκτικές σε συνθήκες κρίσης. Γι’ αυτό, το κόστος είναι πιο σκληρό, σε σύγκριση με άλλα κυβερνητικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη που διαχειρίσθηκαν, πρόσφατα, ανάλογη δημοσιονομική κρίση. Και γι’ αυτό το λόγο η ανασυγκρότηση θα είναι πιο τραυματική και πιο  χρονοβόρα.
          Για εμάς πιστεύω ότι οι ιστορικές ευκαιρίες διαμόρφωσης σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος χάθηκαν με τον κ. Σημίτη και στη συνέχεια το 2004 με τον Γ. Παπανδρέου.


Ερώτηση  4
Η Λ. Κατσέλη, ο Χ. Καστανίδης συζητούν τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού σχηματισμού. Δεν σας τρομάζει αυτό;

Απάντηση
Δεν με τρομάζει, πλέον, τίποτα κ. Παλήκαρη. Τα έχουμε δει και τα έχουμε ακούσει όλα, μέχρι σήμερα. Απλά, σήμερα, αντιλαμβάνομαι, καλύτερα τους λόγους για τους οποίους το πολιτικό σύστημα και η αξιοπιστία των πολιτικών βρίσκονται σε κατάρρευση. Ο καθένας επιλέγει το δρόμο του και εύχομαι καλή διαδρομή.
          Θέλω να πω μόνον ότι δεν αναγνωρίζω σε κανέναν το δικαίωμα να δηλώνει περισσότερο ευαίσθητος κοινωνικά από εμένα, που επέλεξα, παρά τις δυσκολίες, να ψηφίσω, συνειδητά, τη νέα συμφωνία.

Ερώτηση 5
Είναι το φιλί Βενιζέλου- Λοβέρδου, ένα “φιλί ζωής” για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ;



Απάντηση

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε θέλουμε «μπουκάλες οξυγόνου» και όχι απλά ένα «φιλί ζωής». Για να θυμηθώ τα τραγικά λόγια του Ποιητή «πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον θα έχει πολύ ξηρασία».

 Ερώτηση  6
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ξαναγίνει...ΠΑΣΟΚ με τις παλιές συνταγές και φθαρμένα πρόσωπα;

Απάντηση
Όποιος νοσταλγεί ένα ΠΑΣΟΚ μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα και τις αλλαγές που έχουν προκληθεί στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα. Το ΠΑΣΟΚ των εκλογικών αποτελεσμάτων του παρελθόντος ανήκει, πλέον, στην ιστορία και στην πολιτική επιστήμη. Το ίδιο ισχύει και για τη Ν.Δ. Η ανάγκη για να ορίσουμε με νέες προσεγγίσεις και πολιτικό λόγο το χώρο της δημοκρατικής  παράταξης και της σύγχρονης κεντροαριστεράς καθίσταται επιτακτική από τις ίδιες τις συνταρακτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις στη χώρα μας και στην Ευρώπη.

Ερώτηση  7
Μήπως τελικά δεν πρέπει να βιαστούμε για τις εκλογές; Μήπως να γίνουν αφού “κατακάτσει η σκόνη”; Το θέτουν ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως η Άννα Διαματοπούλου...

Απάντηση

 Οι αλλαγές και η υπέρβαση της πολύπλευρης κρίσης δεν μπορούν να γίνουν από μια μονοκομματική κυβέρνηση, όσο ισχυρή, κοινοβουλευτικά, και αν είναι. Το βιώσαμε όλοι με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σ΄αυτές τις δύσκολες συνθήκες και υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να παραταθεί η χρονική θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου. Θεμελιώδης, κατά την άποψή μου, προϋπόθεση είναι  η εθνική στάση και ευθύνη των κομμάτων που συμμετέχουν και την στηρίζουν και όχι ο κομματικός πατριωτισμός και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι με τις εκλογές τώρα, θα εκτονωθεί το κλίμα της έντασης και ο λαός θα αναλάβει τις ευθύνες του.
Οι εκλογές πρέπει να γίνουν. Συμφωνώ απολύτως. Όχι όμως ως μια «ψυχολογική» διαδικασία εκτόνωσης και λύτρωσης. Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες οι ηγεσίες – εάν πραγματικά υπάρχουν- πρέπει να καθοδηγήσουν το λαό και όχι να είναι διαχειριστές του θυμικού του. Το ζήτημα με τις εκλογές είναι η επιλογή της κατάλληλης  χρονικής συγκυρίας για να μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα και να αποφύγουμε την παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, που θα ήταν καταστροφική.

Ερώτηση 8
Δεν φοβάστε οι εκλογές, υπό το κράτος δραματικών συνθηκών και διλημμάτων να οδηγήσουν σε μια Δημοκρατία της Βαιμάρης;



Απάντηση

Το πολιτικό σύστημα οδηγείται σε πολυκερματισμό και «κονιορτοποίηση», με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη σταθερότητα   των δημοκρατικών θεσμών. Παρά την κρίση που βιώνουν, τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας έχουν την ιστορική ευθύνη, μέσα από την υπεύθυνη και ειλικρινή συνεργασία τους, να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για την αποτροπή της κατάρρευσης. Διαφορετικά φοβάμαι ότι η πολιτική κρίση θα οδηγήσει σε εθνική κρίση. Η ιστορία ,μπορεί να επαναληφθεί και ως σύγχρονη τραγωδία.

Ερώτηση 9
Πώς κρίνετε τη στροφή του Α.Σαμαρά από την αντιμνημονιακή του στάση εδώ και 2 χρόνια;

Απάντηση
Η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς έζησαν για δύο, περίπου, χρόνια, στην ψευδαίσθηση του εύκολου πολιτικού «κέρδους», υψώνοντας αντιμνημονιακές σημαίες και υποστηρίζοντας ανεδαφικές θέσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση.
Τους καλωσορίζουμε στον κόσμο της σκληρής πραγματικότητας για την χώρα και την Ευρώπη. Η προσαρμογή τους στο ρεαλισμό της επώδυνης συγκυρίας δεν θα είναι, όπως δεν ήταν και για εμάς, εύκολη. Ωστόσο θέλω να τους πιστώσω με την ίδια εθνική ευθύνη, που είχε αναλάβει, προηγουμένως, και με μεγάλο κόστος, ο Γιώργος  Παπανδρέου.

Ερώτηση 10
Μήπως όσα συνέβησαν στη Βουλή αποτελούν το τέλος του πολιτικού σκηνικού όπως το γνωρίσαμε; Πάμε γι΄άλλα;

Απάντηση

Το ουσιαστικό τέλος της μεταπολίτευσης και των μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων εξουσίας – παρά τις κατά καιρούς προφητείες- επήλθε, τελικά, κατά την άποψή μου, την προηγούμενη Κυριακή με τη ψηφοφορία στη Βουλή.
Η βαθειά κρίση της χώρας, ως δομική κρίση του κράτους, ήταν αναπόφευκτο να επηρεάσει, καταλυτικά, το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς θεσμούς. Πιστεύω ότι θα δρομολογηθούν σημαντικές ανακατατάξεις την επόμενη περίοδο, με τα κόμματα να επιχειρούν να βρουν τις νέες αναφορές μέσα στην κοινωνία, που και αυτή αλλάζει.
Όλοι και όλα θα προσαρμοσθούν στα πραγματικά τους «κυβικά». Οι πολιτικοί και τα κόμματα της μεταπολίτευσης ήταν υπερτιμημένα. Μια νέα πολιτική κουλτούρα συνεργασίας και συνεννόησης θα αναδυθεί και θα αποτελέσει το ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.