Άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα
Πολύς λόγος τελευταία γίνεται για την ακροδεξιά, σ'
ευρωπαϊκό επίπεδο. Στην χώρα μας (άφου βέβαια διαχωριστεί απο ναζιστικά
μορφώματα) χρησιμοποιείται ώς επικοινωνιακό εργαλείο πολιτικής στρατηγικής. Η
αριστερά κατακρίνει κάθε τάση της δεξιάς που στρέφεται προς τα εκεί. Η
κεντροδεξιά αναζητά ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που θα την διαχωρίζει απο ό,τι αυτή
κατηγορεί ως ακροδεξιά. Αυτές οι δύο πολιτικές γραμμές αντιδρούν μονότονα, μηχανιστικά και ενοχοποιητικά, κάθε φορά που
γίνεται λόγος για πατρίδα-θρησκεία και οικογένεια.
Τα θεωρούν έξ´ορισμού ύποπτα
προεόρτια ακροδεξιάς στροφής. Κι όμως αυτές οι τρείς έννοιες είναι μέρος
βασικών αξιών της ζωής. Το ν' αγαπάς την πατρίδα σου ως γη, ιστορία και δέσμη
πολιτισμικών ιδεών, ή το να θέλεις να διατηρήσεις την θρησκεία σου και τις
οικογενειακές αρχές και παραδόσεις, δεν ειναι κακό πράγμα. Το αντίθετο δείχνει
ισχυρές ρίζες και θεμέλια για μία ισορροπημένη ζωή. Αυτή η αμφισβήτηση των
αξιών είναι παιδί της νεωτερικότητας που πίστεψε ότι ερχόμενοι σε ρήξη με τις
παραδόσεις και την κλασσική μας ιστορία θα είμαστε άνθρωποι προοδευτικοί στην
υπηρεσία της εξέλιξης. Πρωτοπόροι σ' αυτη την προσπάθεια η Αριστερά και η
διεθνιστική δεξιά. Η πρώτη έξ´ ιδεολογίας είδε την πρόοδο ως ευθύγραμμη πορεία
που υπηρετεί την μεταλλαγή των παλιών αξιών. Έτσι έφτασε στα άκρα και κάθε
παραδοσιακό αγαθό είναι σχετικό και ρευστό. Μπορεί ν' αλλάζει σε σχέση με την
οπτική γωνία που θα το δει. Η δεύτερη επίσης από την καπιταλιστική της δομή που
θέλει διαρκή καινοτομία για να πουλά και να καταναλώνει (αιτήματα της αγοράς)
ακολούθησε την ίδια νεωτερική πορεία. Μ' αποτέλεσμα βασικές και ουσιαστικές
έννοιες όπως πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια να τις αφήσει στην ακροδεξιά. Η
νεωτερική σύμπλευση διεθνιστικής δεξιάς και αριστεράς ειναι τέτοια τα τελευταία
χρόνια, ώστε η μία είναι σύχνα βιτρίνα της άλλης. Αν θέλει η κεντροδεξιά να
ξαναβρεί την ιστορική της θέση στην χώρα μας πρεπει να αποστασιοποιηθεί πρώτα
απο την αριστερά. Να συμφωνεί μεν όπου πρέπει σε σχέση με την κοινωνική
εξέλιξη, πρόοδο, καινοτομία , έρευνα και την καθημερινότητα , αλλά να μην είναι
μόνιμα σύμφωνη μαζί της, σε οτι Αφορά την ρευστότητα και την σχετικότητα
παραδοσιακών αξιών. Κι ακόμη :πρέπει να βάλει εκ νέου στο πολιτικό και
στρατιωτικό της λεξιλόγιο την παραδοσιακή τριάδα πατρίδα-θρησκεία - οικογένεια.
Να μην την αφήσει στις ακροδεξιές τάσεις. Γιατί η σημερινή εποχή χρειάζεται οχι
διαρκή ρήξη όπως λέει η αριστερή , μαρξιστική ιδεολογία, αλλά σύνθεση ,
συνύπαρξη του παλιού με το νέο , του κλασσικού με το μοντέρνο. Μέσα απο αυτή
την δημιουργική σύνθεση , η κεντροδεξιά θα ξαναγίνει η πνευματική , αισθητική ,
πολιτική και πολιτισμική εγγύηση της Ελλάδας όπως ήταν πάντα μέχρι σήμερα Ιστορικά.
Δημοσθένης Δαββέτας.
δημοσιεύθηκε χθες 26/03/2015 στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος
