Γράφει ο Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Παρά την γνώμη μερικών Ιθυνόντων
της χώρας μας και ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και διεθνών, ότι η σθεναρή θέση της
Ελληνικής Κυβέρνησης οδήγησε εις την πρώτη νίκη της χώρας μας και εις την πρώτη
«οπισθοχώρηση» της Γερμανίας, ο λαός μας πρέπει όμως να προετοιμάζεται εις το
επόμενο εξάμηνο για μία σφοδρότατη αντεπίθεση του Βερολίνου.
Έχει ήδη επισημανθεί
πολλές φορές, η Ιστορία είναι ο προστάτης και καθοδηγητής της ανθρωπότητας.
Διότι ο γνώστης αυτής δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις άμυνας και αντίδρασης
εναντίον απευκταίων συμπεριφορών και βίαιων επιθέσεων των αντιπάλων του. Όπως
συμβαίνει εις την καθημερινότητα και εις τις μεταξύ των ανθρώπων συμπεριφορές,
έτσι και εις την παγκόσμια πολιτική η μεγάλη
ισχύς μίας χώρας καταλήγει αναπόφευκτα εις την αλαζονεία.
Η αλαζονεία, ως εκ
τούτου, είναι γνώρισμα της συμπεριφοράς λαών, ηγετών και κρατών η οποία πηγάζει
από την υπερτίμηση του εαυτού των. Βεβαίως η αλαζονεία ουσιαστικά απομονώνει
αυτούς από τους άλλους, διότι θεωρεί αυτούς κατώτερους, τους χρησιμοποιεί
πολλές φορές ως αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Το δε πιο προσφιλές μέσο που
χρησιμοποιούν είναι η ειρωνεία. Ο αλαζόνας ευρίσκεται ψηλά εις την συνείδησή
του, αλλά χαμηλά εις την συνείδηση των άλλων. Ο δε εγωισμός του είναι η τάση να
προβάλει και να αγαπά τον εαυτόν του. Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και
φυσικά η αλαζονεία είναι αποχρώσεις του ίδιου του εγωισμού.
Όλα αυτά τα γνωρίσματα τα
βιώνει η Πατρίδα μας εδώ και 6 χρόνια από την βίαιη και άκαμπτη συμπεριφορά του
Βερολίνου που οδήγησε τον Λαό μας εις την ανείπωτη ένδεια και ταπείνωσή του. Όμως
όποιος γνωρίζει καλά την Γερμανία και την ιστορία της, θα πρέπει επίσης να
γνωρίζει ότι εις την πραγματικότητα η χώρα αυτή δεν κάνει ποτέ πίσω, αλλά ούτε
αποδέχεται την ήττα. Για την υπεράσπιση της Πατρίδα μας οφείλουμε όμως να
γνωρίζουμε την ιστορία της Γερμανίας. Διότι όποιος γνωρίζει τον αντίπαλό του,
το ποιόν και τον χαρακτήρα του, τόσο περισσότερο και καλύτερα υπερασπίζεται τον
εαυτόν του.
Η Γαλλική Επανάσταση του
1848 αφύπνισε και αναπτέρωσε τoν εθνικισμό της Γερμανίας, και υπό την καθοδήγηση του Bismarck και μετά την ταπεινωτική ήττα της Γαλλίας εις
το πόλεμο του 1870/71 και την ανακήρυξη
υπό αυτόν της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, έχουμε την ανάδειξη μίας ισχυρότατης
κρατικής οντότητας. Γνώρισμα της οποίας ήταν η θέσπιση ισχυρών κοινωνικών νόμων
προστασίας της Κοινωνίας οι οποίοι αυτονόητα και συνάμα αναδείκνυαν την υπακοή
και αυστηρή πειθαρχία ως την ύψιστη υποχρέωση κάθε πολίτη απέναντι του Κράτους
και της Κοινωνίας.
Αυτές οι αρετές των
Γερμανών είχαν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη της χώρας τους σε μία δύναμη, η οποία
για πολλούς λόγους χρησιμοποίησε την στρατιωτική της ισχύ σε 2 Παγκοσμίους
Πολέμους, για να επιβληθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, αν μη τι άλλο και σε
ολόκληρο τον κόσμο. Αν και απέτυχε, ποτέ δεν αποδέχθηκε τις ήττες της.
Εναντιώθηκε εις την ταπεινωτική Συνθήκη των Βερσαλλιών και λίγο μετά, εντός
μόλις 6 χρόνων (1933-39), ανέπτυξε μία τεράστια στρατιωτική δύναμη την οποία
και πάλιν χρησιμοποίησε για την επίτευξη των σχεδίων της. Ο Ψυχρός Πόλεμος
ευνόησε και πάλιν την Γερμανία, η οποία όχι μόνον απαλλάχθηκε εις το μέγιστο
από την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων, αλλά παράλληλα θωρακίστηκε οικονομικώς
από τους «Συμμάχους» της π.χ. πρώην αντιπάλους, προτάσσοντας και ενισχύοντας
την Γερμανία ως προμαχώνα π.χ. ανάχωμα για την προστασία της Ευρώπης από την
Σοβιετική Ένωση.
Αυτή η ιδιαίτερη
μεταχείριση της Γερμανίας από τους πρώην αντιπάλους της αποτέλεσε ένα έναυσμα
για την αλλαγή τώρα των σχεδίων καθυπόταξης της Ευρώπης. Με την παρείσφρηση της
εις την πρωτοβουλία των πρώην αντιπάλων της για την προστασία της Ευρώπης από
μελλοντικές πολεμικές διενέξεις, συμμετείχε εξ αρχής ως μέλος εις την ίδρυση της
Ε.Ο.Κ. π.χ. της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Εντός της οποίας άρχισε να επιβάλλεται
συστηματικά και βάσει Σχεδίου, λόγω της ραγδαίας αναπτυσσόμενης οικονομικής της
ισχύος, η οποία ενισχύθηκε μετά το 2000 έτι περισσότερο με την χρησιμοποίηση
του Ευρώ, το οποίο εις την πραγματικότητα είναι υποκατάστατο του ισχυρότατου
Νομίσματός της, του Μάρκου, το οποίο ήταν και είναι το μεγαλύτερο όπλο της
Γερμανίας. Ως ήδη γνωστόν σε όλους, η
ισχυρότατη οικονομία της τώρα με το Ευρω-μάρκο ως νόμισμα, ανέδειξε την
Γερμανία εις την Πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης και σε ένα από τους ισχυρότατους
πρωταγωνιστές της παγκόσμιας πολιτικής.
Αυτό ήταν και είναι το
επιδιωκόμενο Σχέδιο και ο στόχος της μεταπολεμικής Γερμανίας. Να παίζει
πρωταγωνιστικό ρόλο εις την Ευρώπη, αλλά και εις το διεθνές στερέωμα. Χωρίς την
χρησιμοποίηση τώρα μίας ισχυρής στρατιωτικής δύναμης, η εμφάνιση της οποίας
δημιουργεί αναπόφευκτα ισχυρές αντιστάσεις εις τους άλλους λαούς, με ότι αυτό
συνεπάγεται σε τεράστιες θυσίες σε αυτούς, αλλά και εις τον ίδιο τον γερμανικό
λαό. Ενώ η συστηματική και δόλια χρησιμοποίηση μόνον της οικονομικής της
ισχύος, ως ήδη γνωστόν, είναι πιο
αποτελεσματική και ανώδυνη για την Γερμανία, διότι όχι μόνον φθείρει, αλλά και
διαφθείρει τους αντιπάλους της. Μία στρατηγική η οποία επιτυγχάνει την ύπουλη διείσδυση εις τους Μηχανισμούς Εξουσίας και του
Πολιτικού Συστήματος της αντιπάλου «φίλης-χώρας»(!), εις την οποία συμμετέχουν
και συμβάλλουν και οι Πολυεθνικές της Εταιρείες.
Εξαιτίας της συμπεριφοράς
της απέναντι της χώρας μας, αλλά απέναντι και άλλων χωρών του Νότου, ο
ισχυρισμός ότι «η Γερμανία εμμένει εις το λάθος που σκοτώνει» υποτιμά την
επικινδυνότητα της Γερμανίας και τα εν ενεργεία Σχέδια για την Πρωτοκαθεδρία της εις την Ευρώπη και
εις το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Διότι η χώρα αυτή εργάζεται βάσει Σχεδίων, απόλυτα αφοσιωμένη
εις την πραγματοποίηση των ιδεών και ονείρων της. Ασχέτως βέβαια εάν αργότερα, λόγω δικού της στρατηγικού
λάθους, προστεθεί ακόμη μία αποτυχία εις τις 2 προηγούμενες αποτυχίες της..
Η νίκη του νεοϊδρυθέντος
κόμματος εις την Ελλάδα και η ανάδειξή του εις την Εξουσία, αιφνιδίασε το Βερολίνο.
Όχι μόνον λόγω της αριστερής του ιδεολογίας, η οποία ως ντόμινο απειλεί την
μετάδοσή της και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, και ως εκ τούτου απειλεί τα Σχέδια
της Γερμανίας για την απόλυτη Πρωτοκαθεδρία εις την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Αλλά και
διότι η νέα Κυβέρνηση εις την Αθήνα στοχεύει εις την απαλλαγή της χώρας μας από
τις πολιτικές του παρελθόντος, δηλαδή του συνόλου του Πολιτικού Συστήματος το
οποίο κατέστρεψε την Ελλάδα. Αυτό και μόνον απειλεί τώρα σε επικίνδυνο βαθμό τα
συμφέροντα της Γερμανίας εις την χώρα μας, τα οποία επί δεκαετίες εκπροσωπούνται
και στηρίζονται από ένα μέρος του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας. Το οποίο κυρίως
μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι υποχείριο της Γερμανίας, και ως
γνωστόν, κυρίως μετά το 1953, αποφεύγει επισήμως να προβάλλει τις νόμιμες
εθνικές απαιτήσεις της χώρας μας απέναντι της Γερμανίας. Δηλαδή τις πολεμικές
αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο, αλλά και να διαμαρτυρηθεί για την συμπεριφορά
των Γερμανικών Πολυεθνικών της Εταιρειών εις την Πατρίδα μας, οι οποίες χαίρουν της απόλυτης προστασίας της χώρας
των.
Βέβαια η άρνηση της
Γερμανίας για την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων και του Κατοχικού Δανείου
εξαιτίας της διαίρεσης αυτής και ως συνέπεια αυτής του τότε Νομικού Καθεστώτος,
δεν ισχύει πλέον μετά την Συμφωνία των 2+4 (δηλαδή Δυτική/Ανατ.Γερμανία + ΗΠΑ,
Ρωσία, Μεγ. Βρετανία και Γαλλία) που επισφράγισε το 1990 την Επανένωση της
Γερμανίας. Και εις την οποία Συμφωνία, ο τότε Καγκελάριος Helmut Kohl
συμπεριέλαβε ένα άρθρο, το οποίο «αποδέσμευε» την Ενωμένη τώρα Γερμανία από την
υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων. Όμως, από νομικής πλευράς, το συγκεκριμένο
άρθρο δεσμεύει μόνον τις 4 αυτές χώρες και σε καμία περίπτωση όλες εκείνες της
χώρες οι οποίες δεινοπάθησαν από την επίθεση και την βάρβαρη κατοχή των
γερμανικών δυνάμεων, και οι οποίες ως γνωστόν δεν είχανε προσκληθεί εις τις
διαπραγματεύσεις, αλλά και ως εκ τούτου δεν υπέγραψαν την Συμφωνία Επανένωσης
της Γερμανίας.
Η δε εδώ και 6 χρόνια ενορχηστρωμένη
προπαγάνδα, τρομοκρατία και απειλή περί εξόδου(Grexit) αποσκοπεί εις την ολοκληρωτική υποταγή της Πατρίδας μας με την
παράλληλη διάσωση του Πολιτικού Συστήματος Εξουσίας το οποίο ευρίσκεται υπό τον
έλεγχο της Γερμανίας.
Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες
και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα.
Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
