Άρθρο του Πέτρου Τατούλη
* Περιφερειάρχης Πελοποννήσου
Σε μια περίοδο που το «Όχι» σε ένα νέο μνημόνιο ολοένα και περισσότερο γίνεται επιτακτικό πολιτικό διακύβευμα, η ανάγκη θωράκισης των κεκτημένων του Ελληνικού λαού αποτελεί ένα ζητούμενο στο οποίο η κεντρική κυβέρνηση και οι Περιφέρειες πρέπει να δώσουν άμεση απάντηση. Πρέπει να εξηγήσουμε με απλούς όρους στον άνθρωπο, τον πολίτη, τον ιδιώτη πως θα σταματήσουμε την κατρακύλα της οικονομίας και πως θα του δώσουμε όχι μόνο ελπίδα αλλά εφαρμόσιμες πολιτικές που θα αλλάξουν την κατάσταση του.
Ο άκρατος κρατικιστικός ηδονισμός που έχει κυριεύσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος όμως δεν αποτελεί την λύση. Γιατί η Νέα Ελλάδα των επόμενων γενεών έχει ανάγκη από αγορές με κανόνες και όχι με αλυσίδες. Χρειαζόμαστε ένα πολιτικό όραμα που θα απελευθερώσει τις Περιφέρειες από τη μέγγενη του κράτους πατερούλη που σήμερα μέσω των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) υποθηκεύει το πλούτο του τόπου στις δημοσιονομικές του περιπέτειες. Εμείς διεκδικούμε όλην την εξουσία, διότι θέλουμε να επωμιστούμε και όλην την ευθύνη.
Διεκδικούμε όλη την εξουσία και παίρνουμε το ρίσκο να εγκαταλείψουμε την «ασφάλεια» του κράτους και των ΚΑΠ. Ζητάμε να μεταφερθεί η αρμοδιότητα είσπραξης μέρος του εσόδου του ΦΠΑ στις Περιφέρειες για να σχεδιάσουμε το μέλλον των τοπικών μας οικονομιών μέσα από το δύσκολο δρόμο των εσόδων. Ζητάμε να έχουμε την εξουσία να αποφασίζουμε την μείωση των έμμεσων φόρων σε συγκεκριμένες κατηγορίες όπως ο τουρισμός και η ναυτιλία για να δώσουμε χώρο μόχλευσης στην ανάπτυξη. Για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το αναγκαίο πλεόνασμα που θα θωρακίσει το κοινωνικό δίχτυ προστασίας των συνανθρώπων μας. Για να εξασφαλίσουμε ένα σταθερό έσοδο στο κεντρικό κράτος που θα μπορεί να επιτελέσει το έργο του για την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας.
Ο Καλλικράτης λοιπόν πρέπει να ολοκληρωθεί και πρέπει να διασφαλίσει την υλοποίηση του μοντέλου πολυεπίπεδης διακυβέρνησης. Πρέπει να διασφαλίσει την συνοχή εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και την ανταγωνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των Περιφερειών της χώρας.Πρέπει να βάλει ένα φρένο στην κατασπατάληση των πόρων και την οργανωμένη ρεμούλα συντεχνιακών ομάδων με πολιτικές προσβάσεις.
Από το 1981 έως και το 2012, η Ελλάδα είχε έσοδα από τα διάφορα Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί τα 216 δισεκατομμύρια ευρώ. Την ίδια περίοδο εισέρρευσαν 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ από δύο σταθεροποιητικά δάνεια, ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έδωσε 11,8 δισεκατομμύρια ευρώ επενδυτικά δάνεια. Προσθέτοντας και τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ καθαρό δανεισμό που εισέρευσε στην χώρα την περίοδο 1981-2008 μπορούμε να αντιληφθούμε τις πραγματικές διαστάσεις της κραιπάλης που έφερε την χρεοκοπία. Κραιπάλη πολιτική, οικονομική και κοινωνική με θύμα τον άνθρωπο, τον πολίτη τον ιδιώτη.
Εδώ και χρόνια λέω ότι δεν υπάρχουν μεσσίες. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε κτήμα των πολιτών και να τους επηρεάσουμε θετικά να πιστέψουν στον εαυτό τους. Γιατί η ευθύνη σήμερα είναι ατομική και τα οφέλη συλλογικά. Η Νέα Ελλάδα πρέπει να βασιστεί στην υλοποίηση ενός μοντέλου πολυεπίπεδης διακυβέρνησης στην χώρα με αρχές αλληλεξάρτησης μεταξύ των Περιφερειών και του κεντρικού κράτους. Γιατί ο Υπαρκτός Πατριωτισμός ανοίγει το δρόμο στην «μεταβιομηχανική νεωτερικότητα».
