Με την άνεση της εξουσίας της Αξιωματικής αντιπολίτευσης
και της ανευθυνότητας της μη διακυβέρνησης της Ελλάδας ο κ.Τσίπρας θύμισε παλιές
ένδοξες ημέρες που στα μπαλκόνια της ελληνικής κεντρικής πολιτικής σκηνής
αντηχούσε το σύνθημα "Τσοβόλα, δώστα όλα". Ένα σύνθημα που γαλούχησε
μία γενιά, για να εξαφανίσει τις επόμενες.
Ο κ.Σαμαράς ως Πρωθυπουργός της χώρας μπορεί δικαίως να
δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλα δανεικά για να ζήσει και ότι μετά από
πέντε χρόνια θυσιών από ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων μπορεί να αποπληρώνει μόνο
το βαρύ χρέος της αλλά αυτό δεν είναι επαρκές για τον ίδιο, για να βρεθεί σε πλεονεκτικότερη
θέση στη συνείδηση του λαού μπροστά από τις κάλπες.
Ο κ.Τσίπρας στις τελευταίες εμφανίσεις του σε Ελλάδα και
εξωτερικό, με το πλεονέκτημα της αναφοράς σε μελλοντικό χρόνο, διατυπώνει ως θέση
την εξεύρεση των χρημάτων που θα απαιτηθούν από την κατάργηση της φοροδιαφυγής, το κυρίαρχο
κοινωνικό φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Πόσο θα είναι
διατεθειμένος να το πράξει, αν ποτέ αποφασίσει ότι θέλει να γίνει Πρωθυπουργός και
πείσει το λαό, δεν μπορεί να προβλεφθεί αλλά και μόνο ως διατύπωση πρόθεσης ο
έλεγχος των offshore
στο
Κρανίδι Αργολίδας και των πάσης φύσης έκνομων λιστών της ντροπής προσδίδει ένα στρατηγικό
πλεονέκτημα έναντι του κ.Σαμαρά.
Ο κ.Σαμαράς μιλά σε ενεστωτικό χρόνο και κάθε δήλωσή του για
πάταξη της φοροδιαφυγής και τιμωρίας των υπευθύνων και καρπωτών της οικονομικής
κρίσης στην Ελλάδας χωρίς τις ανάλογες πράξεις αποδομεί το λαϊκό έρεισμά του. Όλοι
αυτοί οι ψηφοφόροι ταξιδευτές από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά αναζητούν
τον τιμωρό αυτών που προκάλεσαν τα δεινά τους και εξευτέλισαν την εθνική αξιοπρέπεια
μας μετατρέποντας τη χώρα το 2009 σε διεθνή επαίτη. Ακόμα και αυτοί που έβαλαν
το χέρι και γεύτηκαν το μέλι του εύκολου δημόσιου χρήματος κατανοώντας σήμερα
ότι αυτό ήταν παροδικό και τα παιδιά τους γεύονται το πικρό ποτήρι της ξενιτιάς
αναζητούν μία εξιλέωση.
Ακόμα χειρότερα και οι ξένοι δανειστές που ανησυχούν με μία
πολιτική εκτροπή του Συντάγματος υπό τον κ.Τσίπρα έχουν απογοητευτεί από την
απροθυμία και καθυστέρηση των διατελεσάντων Πρωθυπουργών, Υπουργών, ελεγκτικών μηχανισμών
και θεσμών απόδοσης της δικαιοσύνης και δείχνουν να κάνουν τις πρώτες σκέψεις για
κάτι διαφορετικό στην ελληνική πολιτική σκηνή. Εξάλλου αυτοί κρατάνε τα παγκόσμια
ηνία της οικονομίας και στην πρώτη
αθέτηση των λόγων του ο κ.Τσίπρας ως Πρωθυπουργού της Ελλάδας θα τον αναγκάσουν να επωμιστεί τις οδυνηρές
ευθύνες κάθε ανευθυνότητάς του. Όπως ακριβώς στην όμορφη Κύπρο.
Συνεπώς ανεξαρτήτως προθέσεων και πράξεων όποιος φτάσει
πρώτος στο Κρανίδι και στη γενεσιουργό αιτία της κοινωνικής αγανάκτησης, Σαμαράς
ή Τσίπρας, Τσίπρας ή Σαμαράς και ξεριζώσει το κακό της οικονομίας και της
κοινωνίας θα έχει δικαίως και το πλεονέκτημα της μάχης στις επόμενες βουλευτικές
εκλογές. Ο κ.Τσίπρας μπορεί να πηγαίνει μόνο με λόγια ενώ ο κ. Σαμαράς μόνο με έργα.
Όποιος
διατηρήσει το πλεονέκτημα της μάχης δύσκολα θα χάσει τον πόλεμο. Το
παιχνίδι τελειώνει αναμφίβολα και ο νικητής τα παίρνει όλα. Δόξα και
τιμή...
http://thedayaftergr.blogspot.gr
