Η
ελληνική πολιτική σκηνή έχει αρχίσει και ωριμάζει,
ταυτόχρονα με την κοινωνία, συγκλίνοντας ημέρα με την ημέρα με τα
ευρωπαϊκά δεδομένα. Η απομάκρυνση
του κ.Αβραμόπουλου στο κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής αφήνει ένα μεγάλο
κενό
στον ευαίσθητο τομέα της εθνικής άμυνας. Έναν τομέα που δυστυχώς
στιγματίστηκε από τις πρόσφατες
αποκαλύψεις για χρηματικά σκάνδαλα και αντιδημοκρατικές πεποιθήσεις,
τις οποίες και έχει αναλάβει η ελληνική δικαιοσύνη να φωτίσει κάποτε και
να τιμωρήσει τους ενόχους,
ένστολους και μη.
Οι απειλές που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και
οικονομία έχουν μεταβληθεί καθώς και τα δεδομένα ισχύος στο παγκόσμιο περιβάλλον και τη ΝΑ Μεσόγειο. Οι παραδοσιακές ιαχές του Πολέμου που
επί αιώνες ικανοποιούσαν τα άγρια ένστικτα του πατριωτισμού δεν ανταποκρίνονται στις απειλές πια. Οι
ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται εξυγίανση, επαναπροσανατολισμό και ταχεία προσαρμογή με τόλμη. Ο
ψηφοθηρικός ρόλος τους δεν καλύπτει πια την αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας
τους εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων και των οικογενειών τους.
Το
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει ανάγκη από μία ισχυρή
πολιτική παρουσία που θα οδηγήσει το προσωπικό του στη Νέα Ελλάδα με
πολιτική ευθύνη. Η κα Μπακογιάννη έχει το πολιτικό βάρος και την
εμπειρία για να αναλάβει αυτό το ρόλο και να προσφέρει στην πατρίδα. Το
ίδιο και η κα Γεννηματά που ήδη γνωρίζει το χώρο και
μπορεί να αναλάβει ομαλά και ήρεμα την επόμενη ημέρα της άμυνας, που ομολογουμένως οφείλει
να
γίνει πιο επιθετική και ουσιαστική. Ίσως ήρθε η ώρα ο κ.Σαμαράς να
εμπιστευτεί μία γυναίκα εκεί όπου πολλοί άνδρες απέτυχαν στο παρελθόν.
Φυσικά
υπάρχουν και εξαίρετοι πολιτικοί άνδρες όπως ο Μεσσήνιος κ.
Λαμπρόπουλος που έχει ξαναθητεύσει με επιτυχία στο Υπουργείο και ο
πάντα λαϊκός κ.Γεωργιάδης, που έδειξε πρόσφατα στη θητεία του στο
Υπουργείο
Υγείας ότι ξέρει να σπάει αυγά ή καλύτερα αποστήματα.
Πλήθος λοιπόν πολιτικών επιλογών για τον κ.Σαμαρά που έχει το
μαχαίρι και το πεπόνι και οφείλει για τον ίδιο, την άμυνα και την επίθεση της χώρας
και κυρίως την κοινωνία να εξασφαλίσει την ομαλή μετάβαση στη μετά Αβραμόπουλο
εποχή. Την εποχή στην οποία πέτυχε για πρώτη φορά να αναδείξει τη στρατιωτική διπλωματία ως ένα
επιθετικό και αποτελεσματικό όπλο αμύνης.
Φυσικά
λύσεις αποστράτων επίδοξων Υπουργών που δεν
εκλέγει ο λαός και δεν έχουν καμία πολιτική ευθύνη αποτελούν πισωγύρισμα
και
καταδεικνύουν έλλειμμα της δημοκρατίας και της κοινωνίας στο να
αντιμετωπίζει τα
προβλήματα πολιτικά. Πολύ χειρότερα λύσεις που έχουν χαρακτηριστεί στο
στράτευμα ως σκοτεινές, διχαστικές και αμφιβόλου δημοκρατικότητας λόγω
των στενών σχέσεων με τους Ευρωβουλευτές, που τακτοποιούν τα τέκνα τους
αξιοκρατικά, και τους θιασωτές της Χρυσής Αυγής είναι απλά
επικίνδυνες. Οδηγούν μαθηματικά σε ταραγμένα νερά στο Αιγαίο με
απρόβλεπτες συνέπειες,
ανάλογες των εμπνευστών του πραξικοπήματος στην Κύπρο. Ο πόλεμος είναι
πολύ σοβαρή υπόθεση για
να αφήνεται στους στρατιωτικούς δήλωσε σοφά κάποτε ο Γάλλος Πρωθυπουργός
Κλεμανσώ.
Ας
δούμε λοιπόν αν και αυτή τη φορά το ισχυρό κάστρο στην
Ευρώπη και το ευρώ που χτίζει ο κ.Σαμαράς με τον κ.Βενιζέλο και την
κοινωνία και δεν μπορεί να πέσει από τις ιαχές του κ.Τσίπρα, πέσει
τελικά από την άμυνα…
thedayaftergr.blogspot.gr
