Χριστούγεννα κάπου στα 1970, στα Μεντουριάνικα

 

Γράφει η Χριστίνα Γεωργαντοπούλου

Χριστούγεννα κάπου στα 1970, Μεντουριάνικα Κορινθίας, στο φτωχικό σπίτι, της γιαγιάς Χριστίνας: κάτω στο κατώι κρασιά, σιτάρια, εργαλεία, τα δυο μουλάρια, οι κατσίκες, έξω στην αυλή οι κότες, από πάνω δυο δωμάτια μεγάλα όλα κι όλα. 

Tο τζάκι που εκαιγε, το κρεββάτι και το τραπέζι στον ίδιο χώρο, ενώ στην εσοχή του ενος από τα δύο ξύλινα παράθυρα, στολιζα το κυπαρίσσι που είχε κόψει ο παππούς, για Χριστουγενιάτικο δένδρο, ντύνοντας τα κυπαρισσόμηλα με χρυσόχαρτα απο γλυκά που αποθήκευα όλο το χρόνο... 

Για <αγοραστά> στολίδια ούτε λόγος...στα τζάμια βάζαμε μικρές τουλίπες απο βαμβάκι... Γιορτάζαμε ,όμως όλοι μαζί, γονείς, αδέρφια, θειοι, πολυτιμη Φατνη η ζεστασια της Αγάπης μεταξύ μας... Ο Χρόνος κατάπιε ζωές, γέννησε νέες, σ αυτό τον ατέρμονο κύκλο της ζωής..και τώρα προσπαθούμε να νοιώσουμε λίγο σαν παιδιά ...