Του ΜΑΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Στις 20 Ιανουαρίου του 1961, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, ίσως η αγαπημένη φιγούρα Προέδρου για τους Αμερικανούς μετά τον Αβραάμ Λίνκολν, ανέβαινε στο βήμα που είχε στηθεί μπροστά από το Καπιτώλιο, για να ορκιστεί επισήμως. Και να εκφωνήσει μια ομιλία που θα έμενε στην Ιστορία.
Η πολιτική μυθολογία βάζει στοίχημα ότι εκείνη η ομιλία δεν μπορεί παρά να ήταν εμπνευσμένη, ίσως και γραμμένη στο μεγαλύτερο μέρος της, από τον Ρόμπερτ Κένεντι. Τον αδελφό του JFK, το μυαλό πίσω από τη… βιτρίνα του Κάμελοτ, καθώς περιέχει ρητορικές στοχεύσεις και επιχειρηματολογία που παραπέμπουν στην Αμερική την οποία ονειρευόταν ο RFK, αλλά ούτε ο αδελφός του, ούτε και εκείνος… πρόλαβαν να δουν.
Σύμφωνα με τη… μυθολογία της εποχής, ο JFK είχε ζητήσει από τον λογογράφο του, Τεντ Σόρενσον, να μελετήσει την ιστορική ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν στη Μάχη του Γκέτισμπεργκ, ενώ το κομμάτι που αναφερόταν στην οικονομία το είχε σχεδιάσει ο Τζον Γκάλμπρεϊθ, το “τοτέμ” της παγκόσμιας οικονομικής σκέψης.
Είναι η ομιλία από την οποία η Ιστορία… ζήλεψε την εμβληματική φράση “Μη ζητάς να μάθεις τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα. Ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου”. Και απευθυνόταν σε ένα έθνος βαθιά διχασμένο εκλογικά, καθώς ο Κένεντι είχε νικήσει τον Ρίτσαρντ Νίξον με ιστορικά απειροελάχιστη διαφορά.
Εκείνη η ομιλία αποτέλεσε έκτοτε… case study για κάθε λογογράφο Αμερικανού Προέδρου. Μάλλον κανείς δεν την ξεπέρασε. Ούτε ο νικητής του Ψυχρού Πολέμου Ρόναλντ Ρίγκαν, ούτε ο χαρισματικός Μπιλ Κλίντον, ούτε ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Εκείνη η ομιλία είναι γεμάτη… ιδέες για αντιγραφή:
- “Ας γνωρίζει κάθε έθνος ότι θα καταβάλλουμε όποιο τίμημα χρειαστεί, θα αντέξουμε κάθε δυσκολία, θα ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο για να διασφαλίσουμε την επιβίωση και την επιτυχία της ελευθερίας”.
- “Αν μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί και δοκιμάζονται, δεν θα μπορέσει να σώσει τους λίγους που είναι πλούσιοι”.
- “Ας μην διαπραγματευτούμε ποτέ από φόβο. Αλλά και ας μην φοβηθούμε ποτέ να διαπραγματευτούμε”.
Ίσως όμως η πιο αυθεντική αποστροφή να ήταν η παρακάτω: ”Όλα αυτά δεν θα ολοκληρωθούν τις πρώτες 100 μέρες, ούτε τις πρώτες 1.000 μέρες, ούτε κατά τη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης, ούτε πιθανόν κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Κάποια στιγμή όμως, πρέπει να ξεκινήσουμε”.
Η πολιτική μυθολογία βάζει στοίχημα ότι εκείνη η ομιλία δεν μπορεί παρά να ήταν εμπνευσμένη, ίσως και γραμμένη στο μεγαλύτερο μέρος της, από τον Ρόμπερτ Κένεντι. Τον αδελφό του JFK, το μυαλό πίσω από τη… βιτρίνα του Κάμελοτ, καθώς περιέχει ρητορικές στοχεύσεις και επιχειρηματολογία που παραπέμπουν στην Αμερική την οποία ονειρευόταν ο RFK, αλλά ούτε ο αδελφός του, ούτε και εκείνος… πρόλαβαν να δουν.
Σύμφωνα με τη… μυθολογία της εποχής, ο JFK είχε ζητήσει από τον λογογράφο του, Τεντ Σόρενσον, να μελετήσει την ιστορική ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν στη Μάχη του Γκέτισμπεργκ, ενώ το κομμάτι που αναφερόταν στην οικονομία το είχε σχεδιάσει ο Τζον Γκάλμπρεϊθ, το “τοτέμ” της παγκόσμιας οικονομικής σκέψης.
Είναι η ομιλία από την οποία η Ιστορία… ζήλεψε την εμβληματική φράση “Μη ζητάς να μάθεις τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα. Ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου”. Και απευθυνόταν σε ένα έθνος βαθιά διχασμένο εκλογικά, καθώς ο Κένεντι είχε νικήσει τον Ρίτσαρντ Νίξον με ιστορικά απειροελάχιστη διαφορά.
Εκείνη η ομιλία αποτέλεσε έκτοτε… case study για κάθε λογογράφο Αμερικανού Προέδρου. Μάλλον κανείς δεν την ξεπέρασε. Ούτε ο νικητής του Ψυχρού Πολέμου Ρόναλντ Ρίγκαν, ούτε ο χαρισματικός Μπιλ Κλίντον, ούτε ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
Εκείνη η ομιλία είναι γεμάτη… ιδέες για αντιγραφή:
- “Ας γνωρίζει κάθε έθνος ότι θα καταβάλλουμε όποιο τίμημα χρειαστεί, θα αντέξουμε κάθε δυσκολία, θα ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο για να διασφαλίσουμε την επιβίωση και την επιτυχία της ελευθερίας”.
- “Αν μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί και δοκιμάζονται, δεν θα μπορέσει να σώσει τους λίγους που είναι πλούσιοι”.
- “Ας μην διαπραγματευτούμε ποτέ από φόβο. Αλλά και ας μην φοβηθούμε ποτέ να διαπραγματευτούμε”.
Ίσως όμως η πιο αυθεντική αποστροφή να ήταν η παρακάτω: ”Όλα αυτά δεν θα ολοκληρωθούν τις πρώτες 100 μέρες, ούτε τις πρώτες 1.000 μέρες, ούτε κατά τη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης, ούτε πιθανόν κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Κάποια στιγμή όμως, πρέπει να ξεκινήσουμε”.
Video
ysterografa.gr
