Ποιος δεν αναπολεί αλήθεια με νοσταλγία, παρατηρώντας τα εκατοντάδες μέγαρα, τα κοινωφελή και ευαγή ιδρύματα που άφησαν πίσω τους, τους μεγάλους ευεργέτες μιας άλλης εποχής. Και ποιος δεν θα ευχόταν να παρουσιάζονταν στο προσκήνιο νέοι επιχειρηματίες, λιγότερο στυγνοί από τους σημερινούς, οι οποίοι, διαθέτοντας έστω και ψήγματα ανθρωπιάς και πατριωτισμού θα τους εμιμούντο;
Ποιος μπορεί να λησμονήσει το θεάρεστο έργο και την κληρονομιά του Ζάππα, των Ζωσιμάδων, του Τοσίτσα, του Ριζάρη, του Βαρβάκη, του Αρσάκη, του Μαρασλή, του Σίνα, του Συγγρού, του Μπενάκη, του Ωνάση, του Αγγελόπουλου, όλων αυτών των οικονομικών κολοσσών, που κατόρθωσαν να συνδυάσουν την επιτυχία, με την προσφορά στον ελληνικό λαό.
Σήμερα, το φιλότιμο και η κοινωνική αλληλεγγύη των παλαιών, αντικαταστάθηκαν από τη διαπλοκή, τις μίζες, τις αρπαχτές και τις κουμπαριές, ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες και τα στημένα ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Βρισκόμαστε στην εποχή που οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι τις εξαρτημένες από αυτούς εκάστοτε κυβερνήσεις, σχεδιάζουν ανενόχλητοι, μια ανασφάλιστη εργασία για τους νέους.
Κι όμως αν ήθελαν, θα μπορούσαν να ξελασπώσουν την Ελλάδα και τη θνησιγενή οικονομία της, μέσα σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη δίνη της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Αν έμοιαζαν στους παλαιούς ευεργέτες η Ελλάς σήμερα, θα είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα φάνταζε ως «μπαμπούλας» στα μάτια του φτωχού και ανυπεράσπιστου Έλληνα μεροκαματιάρη. Αυτοί όμως εφευρίσκουν τρόπους, νόμιμους ή μη, για να καταβάλουν στο κράτος μικρότερο φόρο ευρισκόμενοι στο απυρόβλητο, με συνέπεια να επωμίζονται το βάρος όσοι βιώνουν την οικονομική καχεξία, εφαρμόζουν ανηλεώς αθέμιτο ανταγωνισμό και διαλύουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα αυτές, ή να βάζουν λουκέτο ή να εγκαθίστανται στο εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα προτιμούν για εργαζόμενούς τους, τους συνήθως ανασφάλιστους αλλοδαπούς, οδηγώντας τα ελληνόπουλα κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Για αυτή την αρνητική μετάλλαξη των σύγχρονων επιχειρηματιών δεν ευθύνονται μόνο τα νέα δεδομένα της εποχής αλλά και οι ανύπαρκτες κυβερνήσεις, από το 1981 και μετά, ιδίως αυτές του ΠΑΣΟΚ, που δεν έδωσαν βαρύτητα στη σφυρηλάτηση αρχών και αξιών, ικανών να αποτρέψουν τέτοιου είδους φαινόμενα, αλλά απεναντίας, τα εξέθρεψαν, με το αζημίωτο ασφαλώς. Είναι λοιπόν επιτακτική, η αλλαγή τρόπου σκέψης και νοοτροπίας του σάπιου αυτού συστήματος και η αντικατάσταση του σημερινού πάμφτωχου αξιακού συστήματος με ένα νέο, που θα επαναφέρει ένα πλέγμα ηθικών αρχών και αξιών που θα καταστήσουν το Έθνος μεγάλο και το Λαό περήφανο. Ένα νέο σύστημα που θα σφυροκοπά ανελέητα όσους θέλουν να πλουτίζουν με μεθόδους των λαμογιών, ένα σύστημα όμως που θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για προσφορά στο κράτος και τον πολίτη από την πλευρά των «εχόντων». Κι αν όλα αυτά ακούγονται κάπως ρομαντικά, ήλθε η ώρα να γίνουν πράξη από την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές, που σίγουρα πλησιάζουν και δεν θα είναι άλλη από αυτήν της Ν.Δ. και του Αντώνη Σαμαρά.
Οι παλαιοί ευεργέτες κέρδισαν, πέρα από την ηθική ικανοποίηση της προσφοράς στην πατρίδα και υστεροφημία. Πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα, μεγάλες οδοί και λεωφόροι, φέρουν το όνομά τους. Αντίθετα, όσοι εντάσσονται στην κατηγορία των σημερινών αδηφάγων επιχειρηματιών θα καταγραφούν στις μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας, ως συμπαραστάτες εκείνων των εντεταλμένων πολιτικών που εξάλειψαν την μεσαία και μικρομεσαία οικονομική τάξη, βυσσοδόμησαν ενάντια στον κοινωνικό ιστό του τόπου μας και αποδόμησαν τους ακρογωνιαίους λίθους του ελληνικού οικοδομήματος.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
http://www.nd.gr/web/node-korinthias
