Ποντάροντας στη διάθεση της ελληνικής κοινωνίας να αναζητήσει το νέο και άφθαρτο, κατ’ αντιστοιχία με τη θυελλώδη διαδρομή του Αλέξη Τσίπρα προς την πρωθυπουργία και την πολιτική ηγεμονία την οποία απολαμβάνει σήμερα.
Η παραπάνω επιφανειακή προσέγγιση, οδήγησε πολλούς να συγχέουν τη “φασαρία” γύρω από την υποψηφιότητα Τζιτζικώστα με την τελική προτίμησή του από τους ψηφοφόρους. Υποτιμώντας την πραγματικότητα της πολιτικής και της επικοινωνίας: Υπάρχει μεγάλη απόσταση από το “μου αρέσει” κάποιος υποψήφιος, μέχρι το να σηκωθώ από τον καναπέ και να πάω στην κάλπη για να τον ψηφίσω.
Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, η υποψηφιότητα του Απόστολου Τζιτζικώστα δείχνει ήδη “τσουρουφλισμένη”. Ρεύμα δεν διαμορφώθηκε ποτέ υπέρ του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, πολύ περισσότερο ρεύμα νίκης και προσέλκυσης νέων ανθρώπων στην κάλπη της 22ας Νοεμβρίου, οι παρουσίες του είναι υποτονικές, αποχαρακτηρίζοντάς τον από ηγετικά γνωρίσματα που θα μπορούσαν να τον κάνουν να ξεχωρίσει, και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άνετη επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη από τον α’ γύρο.
Ακόμη χειρότερα για τον Απόστολο Τζιτζικώστα, οι ίδιες δημοσκοπήσεις καταγράφουν σκληρή μάχη ανάμεσα στον ίδιο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη 2η θέση, με ποσοστά πέριξ του 20%. Μόνο που, σε αντίθεση με τη δομημένη και πολιτικά άρτια καμπάνια του πρώην υπουργού των κυβερνήσεων Σαμαρά, η καμπάνια Τζιτζικώστα έχει έντονα απολιτίκ χαρακτηριστικά. Με εύλογο αποτέλεσμα τα προγνωστικά για την τελική κατάληψη της 2ης θέσης να είναι υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο περνάει ο καιρός.
Το σημείο καμπής που “βούλιαξε” την υποψηφιότητα Τζιτζικώστα ήταν τα… αποκαλυπτήριά της. Όσο περισσότερο εκτέθηκε στη δημόσια σφαίρα ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, τόσο περισσότερο απογοήτευσε, και έδειξε ότι “δεν το έχει”.
Έτσι, δεν κατάφερε να διαμορφώσει “πολιτική φασαρία” γύρω από την υποψηφιότητά του σε νέα κοινωνικά ρεύματα και ομάδες, που θα έφταναν στην κάλπη για να ψηφίσουν το “νέο και άφθαρτο”, αν τους έπειθε ο Απόστολος Τζιτζικώστας ότι μπορεί να το εκφράσει.
Δεν τους έπεισε. Γιατί δεν μπορεί να το εκφράσει. Γιατί η πολιτική διαδρομή του έχει έντονα συστημικά χαρακτηριστικά, ως γόνος πολιτικής οικογένειας και μάλιστα με φιλοβασιλικές ρίζες, που ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες του παρελθόντος.
Δεν μπορεί να το εκφράσει, γιατί δίπλα του αθροίστηκαν “τοξικά” στοιχεία της Κεντροδεξιάς, με πρωταγωνιστικό ρόλο στον κομματικό μηχανισμό τα τελευταία χρόνια. Πώς να πείσει ότι μπορεί να αλλάξει τη Νέα Δημοκρατία με εκείνους που δεν κατάφεραν να την αλλάξουν τα τελευταία χρόνια, ενώ είχαν τη θεσμική εξουσία να το κάνουν;
Δεν μπορεί να το εκφράσει επειδή αδυνατεί να διατυπώσει καινοτόμο και ουσιαστικό λόγο. Ακόμη και το σύνθημα του περί… τόλμης και αλλαγής, έμεινε χωρίς φυσική συνέχεια και υποστηρικτικά υποσυνθήματα, κάτι που μαρτυρά ότι σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας η καμπάνια του και η στρατηγική που ακολουθήθηκαν ήταν… last year.
Κάπως έτσι, ο Απόστολος Τζιτζικώστας στραβοπάτησε. Και αντί για το “νέο και άφθαρτο”, έδωσε στους αντιπάλους του την ευκαιρία να μιλήσουν για “το χθες που υπάρχει σε κάθε γενιά”. Και να οδηγηθεί η υποψηφιότητά του σε αποδρομή.
ysterografa.gr
