Τα στοιχεία για τον εργασιακό μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα είναι συγκλονιστικά:
- Ένα εκατομμύριο είναι οι απλήρωτοι (από 3 - 15 μήνες) εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα με τα ‘’πρωτεία’ να κατέχει ο κλάδος του τουρισμού.
- Μισό εκατομμύριο είναι οι υποαπασχολούμενοι (μέχρι 4 ώρες, επισήμως, την ημέρα με τις μισές αποδοχές) ενώ 1,5 εκατ. είναι οι αμειβόμενοι, περιοδικά, με «μαύρα».
Μάλιστα οι 7 στις 10 θέσεις εργασίας που ανοίγουν είναι προσωρινής απασχόλησης, οι λεγόμενες και ευέλικτες μορφές εργασίας, φαινόμενο που σηματοδοτεί το τέλος του παραδοσιακού 8ωρου εργασίας.
- Κάτω από τα 815 ευρώ είναι σήμερα ο μέσος καθαρός μισθός στην Ελλάδα (ιδιωτικός τομέας) ενώ με μηνιαίο μισθό 346 ευρώ απασχολούνται μισό εκατομμύριο μερικώς απασχολούμενοι!
Μετά την επιβολή των capital controls οι επιχειρήσεις προχώρησαν σε νέα περικοπή των μισθών είτε με την αλλαγή των συμβάσεων εργασίας (από πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασία) είτε ακόμη και με την απευθείας μείωση των ονομαστικών αποδοχών μέσω των ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα αυτή τη στιγμή, διαμορφώνεται μόλις στα 1008,13 ευρώ μεικτά.
Επί αυτού του μισθού επιβάλλονται οι ακόλουθες κρατήσεις:
- 156 ευρώ ως ασφαλιστική εισφορά.
- 37 ευρώ ως παρακράτηση για τον φόρο εισοδήματος.
Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής δείχνουν ότι ο δείκτης για τους μισθούς κατά το 2ο τρίμηνο του 2015 υποχώρησε κατά 4,2% συγκριτικά με το β’ τρίμηνο του 2014. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ 10ετίας. Από τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ για την περίοδο 2006-2015 προκύπτει ότι ουδέποτε σε αυτή την περίοδο, έχει καταγραφεί τέτοια τιμή στον συγκεκριμένο δείκτη. Μάλιστα, αν κανείς πάει ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, θα διαπιστώσει ότι οι μισθοί οδεύουν ολοταχώς προς τα επίπεδα της… δραχμής, δηλαδή τα επίπεδα που ίσχυαν το 2002.
Τονίζεται ότι η νέα έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία(2015) αναδεικνύει τη δραματική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων επισημαίνοντας τα εξής:
- Η αγοραστική δύναμη του πραγματικού κατώτατου μισθού την περίοδο 2010-2014 μειώθηκε κατά 24,9% και κατά 34,5% για τους νέους κάτω των 25 ετών.
- Η θέση της Ελλάδος στην κατάταξη των χωρών που έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό κατρακύλησε από την έβδομη στη δέκατη θέση (ή στην ενδέκατη μετά την εισαγωγή του κατώτατου μισθού στη Γερμανία από το 2015). Είναι χαμηλότερος από τον αντίστοιχο κατώτατο μισθό της Ισπανίας, της Μάλτας και της Σλοβενίας, σε αντίστοιχο επίπεδο με τον κατώτατο μισθό της Πολωνίας.
Πάντως -όπως παρατηρεί ο ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Σάββας Ρομπόλης- περίπου 7 εκατομμύρια έλληνες δεν εργάζονται.
Ειδικότερα:
- Ο αριθμός των συνταξιούχων (στοιχεία 2015) της χώρας ανέρχεται σε 2.656.007 άτομα. Έως 50% είναι οι μειώσεις στις συντάξεις λόγω των μνημονίων ενώ έρχεται και νέο ‘’ψαλίδι’’ λόγω των μέτρων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο. Οι 6 στους 10 συνταξιούχους στη χώρα μας παίρνουν σύνταξη κάτω από 700 ευρώ και μάλιστα το 44.8% των συνταξιούχων παίρνουν μηναία σύνταξη κάτω από το όριο σχετικής φτώχειας των 665 ευρώ.
- Ο αριθμός των ανέργων (2015) κινείται στα 1.196.736 άτομα. Οι προβλέψεις της Κομισιόν για την ανεργία στη χώρα μας προβλέπουν ότι το 2015 θα διαμορφωθεί στο 25,7% και το 2016 στο 25,8%..Σε 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει εργαζόμενο μέλος. Η μακροχρόνια ανεργία κινείται στο 73,1% όταν κάθε άνεργος είναι άνεργος περισσότερο από 2,5 έτη. Σήμερα καταγράφεται ένα παρατεταμένο υψηλό επίπεδο της ανεργίας (25% εφέτος από 9,5% το 2009) από το οποίο το 48,5% πλήττει τους νέους και τις νέες (18-24 ετών) . Oι 9 στους 10 ανέργους βρίσκονται στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε ως επίδομα ανεργίας ούτε ως επιδότηση απασχόλησης.
- Ο οικονοµικά µη ενεργός πληθυσµός (τα άτοµα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία) ανήλθε σε 3.296.280 άτοµα.
-Το σύνολο των απασχολουµένων ανήλθε σε 3.591.407 άτοµα.
«Με αυτά τα δεδομένα» παρατηρεί ο κ. Σ.Ρομπόλης, «η ελληνική οικονομία, στην πολύπλευρα δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, έχει ανάγκη από τον άμεσο σχεδιασμό και υλοποίηση ενός σοκ επενδυτικής, αναπτυξιακής, παραγωγικής, τεχνολογικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους επίλυσης του ελληνικού προβλήματος στην αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του χρέους, αξιοποίησης των ευρωπαϊκών αναπτυξιακών πόρων, καθώς και των επιχειρηματικών συμπράξεων τεχνολογίας, καινοτομίας, δικτύων και υποδομών με τη δημιουργία συνθηκών επενδύσεων (δημόσιων και ιδιωτικών), νέων θέσεων εργασίας και εισοδήματος, επιλέγοντας ως ηγετικούς κλάδους την ενέργεια, τον πρωτογενή τομέα, τη μεταποίηση, τα τρόφιμα-ποτά, τα δομικά-μεταλλικά ορυκτά, τον τουρισμό (με ενδυνάμωση των διακλαδικών του διασυνδέσεων), τις νέες τεχνολογίες και τη φαρμακοβιομηχανία. Έτσι, είναι προφανές ότι η εκ των ων ουκ άνευ μετάβαση της ελληνικής οικονομίας στον προαναφερόμενο μετα-νεοφιλελεύθερο κύκλο ανάπτυξης θα προσδώσει σε αυτήν ένα μέλλον που θα χαρακτηρίζεται από ποιοτική αναβάθμιση της παραγωγής, της τεχνολογίας, της εργασίας και του κοινωνικού κράτους».
