Γράφει ο Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Πολλά ακούμε για την οικονομική κρίση
που διέρχονται οι ανεπτυγμένες κοινωνίες και η Ευρώπη εις την οποία ανήκουμε και
εμείς ως χώρα. Τα γεγονότα όμως αυτά δεν είναι συνταρακτικά για τις Εταίρους
μας. Διότι τα αίτια της κρίσης αυτής αντιμετωπίζονται από τις εκεί κοινωνίες με
σοβαρότητα, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Εξάλλου κάθε κρίση έρχεται αλλά και
παρέρχεται μετά πάροδο μερικών χρόνων όταν
αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τα προαναφερθέντα εργαλεία και όπλα.
Δυστυχώς εις την χώρα μας τα πράγματα
είναι πολύ διαφορετικά. Διότι όλα αυτά τα οποία
βιώνουμε ως Λαός τα θεωρούμε απλώς συνταρακτικά, προσδίδουμε ιδιαίτερη
έμφαση και υπερβολή, προβάλλοντας μόνο το προσωπικό μας πρόβλημα και την απειλή
για το άτομο μας. Βλέπουμε το δένδρο και
όχι το δάσος. Πόλις π.χ. Πολιτεία είναι το άθροισμα των πολιτών οι οποίοι
αναδεικνύουν δια της ψήφου τους
πολιτικούς. Εις την κοινωνία υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, οι
έντιμοι και οι ανέντιμοι. Όμως όπως σε μία αρένα, ο αγώνας μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών έχει ως αναπόφευκτο
αποτέλεσμα την αδιαφιλονίκητη πλέον επικράτηση
ενός εξ αυτών. Τι συμβαίνει όμως εδώ και δεκαετίες εις την χώρα μας; Και γιατί;
Δια διάφορους λόγους, εμείς οι σύγχρονοι
Έλληνες, κυρίως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, εις την πραγματικότητα
δεν γνωρίζουμε επαρκώς, ως οφείλομε, την ιστορική μας διαδρομή και γιατί οι
αρχαίοι πρόγονοί μας ανεδείχθησαν δια της σοφίας των σε πρωταγωνιστές της
ανθρωπότητας. Ο αυτοσεβασμός, αλλά και ο σεβασμός των άλλων λαών, αυτή η
ισορροπία μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας, άνοιγε εις τους προσγειωμένους
σοφούς προγόνους μας διάπλατα τις πόρτες προς την Οικουμένη. Η δημιουργία
εκατοντάδων αποικιών σε άλλες περιοχές του τότε κόσμου είναι αποτέλεσμα της αποδοχής
των σοφών Ελλήνων από τους άλλους Λαούς, όπως και η αποδοχή του Μ. Αλεξάνδρου,
ο οποίος δεν επεκράτησε απλώς και μόνον δια της ευφυΐας του και γενναιότητας
του μικρού εκστρατευτικού στρατεύματος του, αλλά και διότι οι άλλοι Λαοί δεν
είχαν λόγο να αντισταθούνε εις την πνευματική ανωτερότητα των Ελλήνων.
Κατά κοινή αποδοχή όλων, η Ευρώπη
οφείλει την ύπαρξη της εις την Πατρίδα μας,
εις τους προγόνους μας. Για αυτόν το λόγο και μόνον μας ενέταξαν εις το
νέο δημιούργημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη, δια την διασφάλιση
της ευρωπαϊκής ειρήνης και ευμάρειας των Λαών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Και
κυρίως για την κοινή αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων. Η ένταξη του Λαού μας εις την Ε.Ε. έγινε όμως υπό την
προϋπόθεση και την υπόσχεση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για να
γίνει η χώρα μας ισότιμο μέλος αυτής της οικογένειας. Διότι κατά την υπογραφή
της Συμφωνίας Ένταξης η χώρα μας δεν ήταν ούτε εις το παραμικρό ισότιμο μέλος,
όπως όμως προέβλεπε η Ιδρυτική Συμφωνία της Ρώμης. Ως εκ τούτου η Πατρίδα
μας αποτελεί την μοναδική εξαίρεση
ένταξης μίας κοινωνικώς και οικονομικώς καθυστερημένης χώρας σε μία ισχυρή
οικογένεια που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Λαοί της οποίας συμβάλουν
δημιουργικά σε όλους τους τομείς εις την κοινή αυτή προσπάθεια που λέγεται
Ευρώπη.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί
φθάσαμε εις αυτό το σημείο ώστε να μη αντιλαμβανόμαστε ως Λαός ακόμη και σήμερα
που κινδυνεύει η Πατρίδα μας, ότι η οικονομική κρίση σε μερικές χώρες της
Ευρώπης έχει διαφορετικά αίτια από ότι η κρίση εις την Πατρίδα μας, η κρίση της
οποίας είναι επίσης μία εξαίρεση. Η οποία, αδιαμφισβήτητα είναι κρίση Αρχών και
Αξιών του Λαού μας, κρίση αυτού του Πολιτικού Συστήματος. Το οποίο είναι δικό
μας δημιούργημα, και εκλέγουμε κάθε τόσο ως Λαός δια της ψήφου μας και ως εκ
τούτου εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε δια την ποιότητα και κατάντια του, αλλά και
για την δική μας κατάντια ως σύνολο και
κοινωνία, αλλά και ως άτομα. Ως εκ
τούτου αυτό το Πολιτικό Σύστημα π.χ. Διακυβέρνησης είναι φωτοαντίγραφο της ποιότητας και της
αντίληψης του ίδιου του Λαού μας, της εσφαλμένης ερμηνείας αυτού περί της
έννοιας της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.
Εδώ οφείλουμε να ενστερνισθούμε τα σοφά
λόγια του Ισοκράτη (436-338 π. Χ.): Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι
καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους
πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την
αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. Ο δε Φρήντριχ
Νίτσε (1844-1900) έγραψε: Ελευθερία
είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι εις τον εαυτόν του.
Εις τον 20ο και τώρα 21ο
αιώνα που διανύουμε εμείς ως Λαός γνωρίζουμε πλήρως δια του διαδικτύου την
πορεία άλλων Λαών και των Εταίρων μας, όπως και δια της παρουσίας εκατομμυρίων
επισκεπτών εις την χώρα μας για την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη και
ευμάρεια. Αποδεδειγμένα φαίνεται όμως ότι εμάς ως Λαός δεν μας ενδιέφεραν και
ενδιαφέρουν όλα αυτά. Όπως δεν μας
ενδιέφερε και ενδιαφέρει η πορεία της χώρας μας, που οφείλεται εδώ και δεκαετίες η κατάντια
μας, η οποία μας απομάκρυνε από την Ευρώπη, ποιος ευθύνεται για την καταστροφή
μας.
Ο George Orwell είπε: Ένας Λαός που εκλέγει
διεφθαρμένους, κλέφτες και προδότες δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους!
Γεώργιος Εμ.
Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την
Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις
την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
